Τη στιγμή που θα διαβάζετε το παρόν πιθανόν να έχετε ψηφίσει ήδη στις Αρχιεπισκοπικές, να ετοιμάζεστε, να το σκέφτεστε ή απλά να περνάτε ένα απρόσμενα ηλιόλουστο δεκεμβριάτικο απόγευμα (όσο έμεινε δηλαδή) σε κάποιο καφέ, ταβέρνα ή πεζόδρομο αδιαφορώντας για τους γενειοφόρους άνδρες με τα μαύρα και τα παιχνίδια εξουσίας που παίζονται από την αυγή του χριστιανισμού.
Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί υπάρχουν κάποιες δουλειές που απασχολούν στη συντριπτική τους πλειοψηφία, σε κάποιες περιπτώσεις στην ολότητά τους, αλλοδαπούς; Από τους εργάτες στα χωράφια και τα θερμοκήπια μέχρι τις οικιακές βοηθούς και τους ντελιβεράδες, υπάρχουν επαγγέλματα που παρά το υψηλό ποσοστό ανεργίας και τη διαδικτυακή γκρίνια των γηγενών “ότι δεν υπάρχουν δουλειές” είναι αδύνατο να βρεις Ελληνοκύπριο ή έστω κοινοτικό.
Η υπόθεση της Εύας Καϊλή (και έλεος, σταματήστε να την προφέρετε Κκαϊλή!) πέρα από τη σοβαρότητα και τις επιπτώσεις που (θα) έχει πάνω στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, ειδικά σε μια περίοδο ανόδου του ακροδεξιού ευρωσκεπτικισμού στην ήπειρο, για μας εδώ σ’ αυτή τη γωνιά της Μεσογείου είναι και μια θλιβερή επιβεβαίωση της μπανανίας που ονομάζεται -κατ’ ευφημισμόν- Κυπριακή Δημοκρατία.
Επειδή τα έχουμε συγχύσει λίγο μέσα στο μυαλό μας, σε ότι αφορά τι έχουμε δικαίωμα να κάνουμε και σε τι δεν μας πέφτει λόγος, ας επιχειρήσουμε να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα.
Την καλύτερη απάντηση στα αμετανόητα φασισταριά που ούρλιαζαν “ΕΟΚΑ Β(λ)ήτα ξαναχτύπα”, «Ζει, ζει και μας καθοδηγεί Γεώργιος Γρίβας Διγενής», «στα τούρκικα σκυλιά, τσεκούρι και φωτιά» και άλλα εξίσου... σύγχρονα και relevant συνθήματα έξω από τη Βουλή με αφορμή το ετήσιο βρυκολάκιασμα του Γρίβα (είναι η δική μας Dia de los Muertos όπου τουλάχιστον μια φορά το χρόνο Μακάριος και Γρίβας βγαίνουν από τους τάφους τους για να γιορτάσουν με τους δικούς τους) έδωσε η βουλευτής των Οικολόγων και αγαπημένο μάβερικ Αλεξάνδρα Ατταλίδου, η οποία επίσης προπηλακίστηκε από τον ακροδεξιό συρφετό:
Αν κάποιος Κυπραίος έπεφτε σε κώμα κάπου στα early 70s, ξυπνούσε σήμερα, 50 χρόνια αργότερα και άνοιγε την τηλεόραση θα διαπίστωνε πως εκτός του ότι χάσαμε το μισό νησί ελάχιστα άλλα έχουν αλλάξει κι ότι Μακάριος και Γρίβας εξακολουθούν να μονοπωλούν σχεδόν κάθε πολιτική συζήτηση.
«Όποιο χέρι και αν έγραψε το προοίμιο του νόμου, καθοδηγείτο από αρρωστημένο εγκέφαλο (...). Ζούμε μια πορνική και ομοφυλοφιλική θύελλα».
Καμιά φορά είμαστε και τυχεροί μέσα στην ατυχία μας. Για παράδειγμα έχουμε αυτή τη Βουλή με το γνωστό επίπεδο που από δάπεδο έγινε οκταώροφο υπόγειο-πυρηνικό καταφύγιο με τον διπλασιασμό των ΕΛΑΜιτών και την επιστροφή στον τόπο του εγκλήματος του Ανδρέα Θεμιστοκλέους.
Το ερώτημα δεν είναι αν το έγγραφο του ΔΗΚΟ με τους όρους της μυστικής συμφωνίας με Χριστοδουλίδη που υποστηρίζει ότι έχει στην κατοχή του ο “Πολίτης” είναι γνήσιο ή κατασκευασμένο αλλά αν σοβαρά πιστεύει κάποιος ότι κάνει την παραμικρή διαφορά σε οποιοδήποτε ΔΗΚΟϊκό ή Χριστοδουλιδικό το αν υπήρξε ή όχι συμφωνία μεταξύ τους.
Λένε πως το πρώτο θύμα μιας έντονης προεκλογικής περιόδου είναι η αλήθεια, όμως στην τρέχουσα πρέπει να είναι η νοημοσύνη. Βασικά σε όλες όσες έζησα στην Κύπρο η πρώτη που την τρώει είναι η νοημοσύνη, σε βαθμό που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν υπήρξε και ποτέ.
«Κορίτσι που αντιστάθηκες κρατήσου από τον ήλιο». Τα λόγια της εισαγγελέως, Αριστοτέλειας Δόγκα στην πολύκροτη δίκη των δύο βιαστών και δολοφόνων της Ελένης Τοπαλούδη πέρασαν στην αθανασία καθώς χαράχτηκαν πάνω στη μαρμάρινη στήλη που πλέον δεσπόζει σε χώρο απέναντι από το δημαρχείο Διδυμοτείχου ως ένδειξη μνήμης όχι μόνο της αδικοχαμένης φοιτήτριας αλλά και κάθε γυναίκας που έπεσε θύμα κακοποίησης, βιασμού και γυναικοκτονίας. Για τον ίδιο λόγο ένας κεντρικός δρόμος της ακριτικής πόλης, η Βασιλέως Γεωργίου, μετονομάστηκε σε Ελένης Τοπαλούδη.
Τι να κάνουμε, εδώ που φτάσαμε, καταντήσαμε να μας αρκεί που βγαίνει στη φόρα η ουσία, ακόμα και με τις πιο αδέξιες αφορμές.
TRENDING NOW
29ºc
25ºc
