Πριν από λίγες μέρες καθηγήτρια Ιστορίας σε γυμνάσιο της Λευκωσίας είπε στους εμβρόντητους μαθητές της ότι το πραξικόπημα δεν έχει καμία σχέση με την εισβολή που το ακολούθησε, ότι είναι δύο τελείως ασύνδετα γεγονότα και ότι η εισβολή θα γινόταν ούτως ή άλλως.
Το “εμβρόντητοι” είναι ίσως λιγάκι υπερβολικό, εκτός από 2-3 παιδιά που εξέφρασαν τη διαφωνία τους με το σκεπτικό οι υπόλοιποι μαθητές το αντιμετώπισαν όπως κι ένα προχθεσινό trend στο TikTok: απλά πήγαν παρακάτω. Δεν διαβάσατε πουθενά γι’ αυτό, δεν έγινε καμία καταγγελία, ούτε παράπονο, δεν γράφτηκε ή μεταδόθηκε το παραμικρό, ούτε έστω κάποιο οργισμένο ποστ. Δεν είναι άλλωστε η εποχή του, ποιος θυμάται το πραξικόπημα Απριλιάτικα; Εδώ στη μέρα του, στις 15 Ιούλη και μετά βίας ψελλίζεται κάποια αναφορά πριν πέσουμε με τα μούτρα στο Turkey-shaming της εισβολής.
Και γιατί ρε φίλε το θυμήθηκες εσύ σήμερα;
Εχμμ κατ’ αρχάς... 21η Απριλίου. Μια μαύρη επέτειος η οποία, σε αντίθεση με τη δική μας 15η Ιουλίου, στην Ελλάδα δεν αφήνουν να περάσει στη λήθη τόσο εύκολα. Τη μέρα που μια συμμορία από θρασύδειλους και πρακτικά ηλίθιους στρατιωτικούς εκμεταλλεύτηκαν την απάθεια και κόπωση από τη διαρκή πολιτική αστάθεια ενός λαού και του επέβαλαν -χωρίς ιδιαίτερο κόπο είναι η αλήθεια- μία από τις γραφικές, κιτσάτες, γελοιωδέστερες και -όπως μάθαμε σ’ αυτές εδώ τις ακτές the hard way- θανάσιμα επικίνδυνες δικτατορίες της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας. Επτά χρόνια στον γύψο. Δεκαετίες αργότερα στη ναφθαλίνη - κι ακόμα μερικά κατάλοιπα επιπλέουν όπως τα κουράδια στη βουλωμένη λεκάνη (διόλου τυχαία η παρομοίωση). Η χούντα ήταν ίσως το πιο ολέθριο κακόγουστο αστείο που παίχτηκε ποτέ σε βάρος της Ελλάδας όμως η ειρωνεία είναι πως το ακριβότερο τίμημα το πλήρωσε η Κύπρος ως η “τυχερή” που της έλαχε το μεγαλύτερο “επίτευγμα” της επταετίας: το καταστροφικό πραξικόπημα, σχεδιασμένο και εκτελεσμένο από μπετόστοκους με IQ ραδικιού που έβλεπαν τους εαυτούς τους ως σύγχρονους Λεωνίδες πριν καταλήξουν Εφιάλτες στρώνοντας το κόκκινο χαλί στον Αττίλα.
Και η μεγαλύτερη πλάκα, που συνεχίζεται απτόητη μέχρι σήμερα, είναι ότι 50 χρόνια μετά την ηχηρή -και με αντίτιμο τη μισή Κύπρο- πτώση της, αυτή η κουστωδία των ανεκδιήγητων καραβανάδων διαθέτει ακόμα fans στον ελληνόφωνο χώρο που βγαίνουν από τις σκουληκότρυπες τέτοια εποχή για να μας θυμίσουν πως επί χούντας έγιναν έργα, είχαμε ισχυρή οικονομία και κοιμόμασταν με τις πόρτες ξεκλείδωτες κι άλλες τέτοιες παπαριές που καταρρίφθηκαν εδώ και δεκαετίες αλλά εξακολουθούν να αναπαράγουν, γιατί ως γνωστόν η ηλιθιότητα αποτελεί κοινό παρονομαστή και βασική προϋπόθεση για κάθε νοσταλγό της επταετίας. Βεβαίως και οι οπαδοί της χούντας έχουν εξελιχθεί στο πέρασμα του χρόνου, ίσως το μοναδικό είδος εξέλιξης που γνώρισε το είδος τους. Δεν θα σου πουν ευθέως ότι νοσταλγούν τη χούντα, οι νεότερες γενιές ειδικά δεν διαβάζουν χθεσινά ποστς πόσο μάλλον ιστορία, όμως διατυμπανίζουν, διαιωνίζουν και υπερασπίζονται τα “ιδεώδη” της, μετουσιωμένα σε εθνικισμό, ξενοφοβία και κόντρα σε αυτό που βλακωδώς αποκαλούν woke ατζέντα (εν τω μεταξύ μόνο αυτοί και κανένας άλλος). Δηλαδή ακόμα κάτι που επιβεβαιώνει την περιορισμένη αντίληψη της ακροδεξιάς που αδυνατεί να κατανοήσει το μέγεθός της αντίφασης: ότι στο όνομα του μεγάλου πατριωτισμού η χούντα και οι Κύπριοι συνεργάτες της διέπραξαν το μεγαλύτερο έγκλημα σε βάρος της πατρίδας και του Ελληνισμού. Κι αυτοί ακόμα θεωρούν εαυτούς... γκράντε πατριώτες. Αντιλαμβάνεστε το μέγεθος της μαλακίας που τους δέρνει;
Σήμερα η 21η Απριλίου είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Όχι μόνο γιατί τα “ιδεώδη” της χούντας έκαναν κύκλο και βρίσκονται ξανά σε άνοδο με την εξάπλωσή τους μέσω των σόσιαλ και την κανονικοποίηση της ακροδεξιάς ρητορικής κυρίως από μια πανικόβλητη δεξιά αλλά και γιατί το παράδειγμα του Τραμπ, της Λεπέν, των “Σπαρτιατών” και των δικών μας εδώ, έδειξαν πως η λεγεώνα των ηλιθίων δεν πρέπει να υποτιμάται. Η 21η Απριλίου 1967 είναι η διαχρονική προειδοποίηση πως αυτοί που θεωρούνται ανόητοι, γραφικοί, άχρηστοι κουτοπόνηροι απατεωνίσκοι μπορούν μια μέρα να αρπάξουν με τον έναν ή άλλον τρόπο την εξουσία.
Και αυτή τη φορά θα πάθουμε χειρότερα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Ελπίδα Ιακωβίδου: Βρέθηκε σε εκδήλωση στη Λευκωσία με την πρώην σύντροφο του Τζώνη Καλημέρη
• Αερόσακοι Takata: Πώς απαντούν οι αντιπροσωπείες αυτοκινήτων για τις χρεώσεις στον έλεγχο;
ΠτΔ στο Economist: Φάρος ελπίδας για την περιοχή η επανένωση Κύπρου
Μια ανεξάρτητη και επανενωμένη Κύπρος είναι καίριας σημασίας για την περιοχή μας, την Ευρώπη και τον κόσμο, ανέφερε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, κατά τον χαιρετισμό του στο 20ό ετήσιο συνέδριο του περιοδικού Economist, οι εργασίες του οποίου άρχισαν την Πέμπτη στη Λευκωσία, σημειώνοντας παράλληλα ότι η επανένωση της Κύπρου μπορεί να αποτελέσει φάρο ελπίδας και για την περιοχή
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
