Αν μπεις να διαβάσεις για συμβουλές ενάντια σε κρίσεις πανικού, τότε θα δεις tips όπως «ανάπνεε βαθιά και αργά», «μίλησε σε κάποιον γνωστό σου», «κάνε κάτι να ξεχαστείς» και άλλα τέτοια πολλά.
Δεν πιστεύω πως τίποτα από αυτά όμως, έχουν ουσιαστικό αντίκτυπο, ούτε μπορούν να σε βοηθήσουν σε μια κρίση πανικού, δηλαδή στην πιο αιφνίδια εκδήλωση άγχους, όπως συχνά αναφέρεται από ειδικούς.
Μου εμφανίστηκαν σε σχετικά νεαρή ηλικία, μέσα σε ένα κατάμεστο θέατρο. Όλα ήταν καλά φαινομενικά, μέχρι που οι αρνητικές σκέψεις κατέκλυσαν το μυαλό μου. Ο φόβος θανάτου ήταν πιο έντονος από ποτέ και η ταχυκαρδία, το τρέμουλο, η δυσκολία στην αναπνοή και η εφίδρωση είχαν κάνει την εμφάνιση τους. Και από εκεί, ξεκίνησε ένα νέο μονοπάτι.
Οι κρίσεις πανικού είναι μια βαθιά προσωπική υπόθεση. Όσο και αν θέλουν οι γύρω σου να σε βοηθήσουν, μόνο οι ειδικοί ή άτομα που τις έχουν βιώσει, μπορούν ίσως να σε κατευθύνουν σωστά.
Γνωρίζω καλά την ψυχική ταλαιπωρία που προκαλούν τέτοιες κρίσεις, μα κυρίως γνωρίζω ακόμη καλύτερα τον περιορισμό που ξεκινάς να βάζεις στον εαυτό σου εξαιτίας αυτών των κρίσεων. Σταδιακά αποφεύγεις τους γεμάτους με κόσμο χώρους, αποφεύγεις τα ασανσέρ, το μετρό, ακόμη και το αυτοκίνητο. Δεν κάνω καν συζήτηση για αεροπλάνο. Από την άλλη μπορεί να ανήκεις στην κατηγορία ανθρώπων που οι κρίσεις πανικού μπορεί να εμφανίζονται σε ήρεμες στιγμές της ημέρας σου. Ή ακόμη πιο δύσκολα, να αποτελούν μέρος της καθημερινότητάς σου για κάποιο διάστημα.
Το σίγουρο είναι πως εμφανίζονται ξαφνικά. Θα αναγνωρίσεις την κρίση πανικού αν σου εμφανίζεται αιφνίδια μέσα από μια είδηση που σε αναστάτωσε, μέσα από μία ή πολλές αρνητικές σκέψεις που αδυνατείς να ελέγξεις, ή μέσα από ένα υποσυνείδητο ερέθισμα.
Θα μπορούσαμε για πολλή ώρα να μιλάμε γενικότερα για κρίσεις πανικού, ωστόσο αυτό που αξίζει να κρατήσουμε είναι πως ξεπερνιούνται. Για μένα χρειάστηκαν περίπου 8 χρόνια μέχρι να αποτελέσουν (σχεδόν) παρελθόν, για άλλους χρειάστηκε πολύ λιγότερο ή πολύ περισσότερο. Ακόμη τις παλεύουμε, ακόμη μπορεί να μας στοιχειώνουν και να μας εμποδίζουν, ωστόσο σίγουρα τις διαχειριζόμαστε καλύτερα. Γι’ αυτό και παρακάτω ακολουθούν μερικές συμβουλές, οι οποίες προσωπικά με βοήθησαν σημαντικά και κυρίως προέρχονται από ειδικούς.
Μια κρίση πανικού, είναι κρίση. Δηλαδή έχει αρχή, μέση και τέλος. Σύντομα θα έχει τελειώσει
Μπορεί να φοβάσαι πως αν μια κρίση ξεκινήσει, δύσκολα θα τελειώσει. Ωστόσο μια κρίση πανικού να θυμάσαι πως πάντα έχει τέλος και συνήθως δεν διαρκεί πάνω από 7 με 10 λεπτά. Κάνε υπομονή, κράτα γερά, άσε να κάνει το πέρασμά της και δώσε σημασία στον εαυτό σου και σε αυτά που αισθάνεται τη δεδομένη στιγμή.
Δεν θα πεθάνεις από κρίση πανικού
Ο μεγαλύτερος φόβος των ατόμων που αντιμετωπίζουν μια κρίση πανικού, είναι ο φόβος του θανάτου, ή της τρέλας. Το άτομο εξαιτίας των συμπτωμάτων πιστεύει πως είτε πεθαίνει, είτε πως δεν μπορεί να ελέγξει τις σκέψεις του και “χάνει το μυαλό του”. Κάτι τέτοιο όμως δεν θα συμβεί καθώς τέτοιες κρίσεις δεν οφείλονται συνήθως σε παθολογικούς παράγοντες, αλλά σε εσωτερικές συγκρούσεις.
Είναι ώρα να κάνεις αλλαγές
Κάποιος, κάποτε μου είπε πως οι κρίσεις πανικού λειτουργούν ως ένα σημάδια αφύπνισης. Ως ένα σημάδι το οποίο σε παρακινεί να «ακούσεις κάποιο παραμελημένο κομμάτι του εαυτού σου». Είναι σημαντικό να υπάρχει εξέλιξη και να εστιάσεις στο να προσθέσεις στην καθημερινότητα σου νέες δραστηριότητες και κυρίως να μη φοβάσαι τις αλλαγές, αλλά να τις επιδιώκεις.
Ξεπερνιούνται
Προσωπικά δεν περίμενα ποτέ πως οι κρίσεις πανικού ξεπερνιούνται, αλλά πως ίσως μαθαίνεις να ζεις μαζί τους. Τελικά, πότε ξεχνιούνται, πότε νιώθεις ότι τις έχεις ξεπεράσει και πότε ξαναεμφανίζονται. Όπως περιγράφει και ο Πάολο Κοέλο στο βιβλίο του «Από την αυτοεκτίμηση στον εγωισμό», οι κρίσεις πανικού είναι μία από τις ψυχικές περιπτώσεις που στην πλειονότητά τους, ξεπερνιούνται ολοκληρωτικά. Και δεν το λέει μόνο εκείνος, αλλά υπάρχουν καθημερινοί, απλοί άνθρωποι που κατάφεραν να τις ξεπεράσουν είτε με καθοδήγηση ειδικού, είτε χωρίς και αποτελούν παράδειγμα.
Υπάρχουν βιβλία που θα σε βοηθήσουν απερίγραπτα
Αν μπορώ έστω και λίγο να σε βοηθήσω στη δική σου προσωπική μάχη με τον πανικό, έχοντας περάσει και εγώ τα ίδια, τότε αυτό που θα έχει την περισσότερη αξία (πέρα από την σωστή ψυχοθεραπεία), είναι ορισμένα βιβλία τα οποία εμένα προσωπικά μου άνοιξαν τον δρόμο για να ξεπεράσω τις κρίσεις πανικού.
Δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω τον αγαπημένο μου Κώστα Γκοτζαμάνη, ο οποίος έφυγε σχετικά πρόσφατα από τη ζωή, αλλά κατάφερε να αφήσει πίσω του βιβλία όπως «Ο πανικός. Η μεγάλη εξέγερση μέσα μας». Είναι τόσα πολλά τα σημεία του βιβλίου που αποτυπώνονται μέσα σου, μα κυρίως είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε πως πίσω από κάθε φόβο, βρίσκεται και μια βαθιά επιθυμία. Και επειδή ως μη ειδικός, δεν θα προχωρήσω σε περαιτέρω ανάλυση για το πώς ο φόβος και η επιθυμία συνδέονται με τις κρίσεις πανικού, αλλά μπορείς να παρακολουθήσεις τις τεκμηριωμένες απόψεις του ειδικού ψυχιάτρου, που κατά την δική μου εκτίμηση, μίλησε για αυτές τόσο εύστοχα, όσο λίγοι.
*Πηγής κεντρικής φωτογραφίας: iStockphoto.com
Πηγή: Grace
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Κλάδος σκυροδέματος: Πιο αποφασιστική κυβερνητική διαμεσολάβηση ζητούν οι εργαζόμενοι
• Παγκόσμιος συναγερμός: Αποκολλήθηκε μέρος του Ήλιου - Τι σημαίνει αυτό για τον πλανήτη μας
Αναστασιάδης-Χριστοδουλίδης: Από την «πατρική» στοργή, στον... «πατρικό» θυμό
Όταν στις 28 Φεβρουαρίου του 2023 ο Νίκος Χριστοδουλίδης ανέβαινε τον λόφο του προεδρικού με τη σύζυγο και τα παιδιά του, για την τελετή παράδοσης – παραλαβής της Προεδρίας της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον Νίκο Αναστασιάδη, το κλίμα ήταν άκρως οικογενειακό, με τον Νίκο Αναστασιάδη να βλέπει τον <διάδοχό> του με ύφος περήφανου πατέρα. Ο Νίκος Αναστασιάδης μάλιστα, αποκαλούσε τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη, <Νίκο μου>.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
