Στη χθεσινή δημοσκόπηση του Alpha το ΔΗΚΟ εμφανίζεται όχι μόνο να χάνει πανηγυρικά την τρίτη θέση από το ΕΛΑΜ αλλά ίσως και τη γαμημένη έδρα του στο ευρωκοινοβούλιο από τον Φειδία Παναγιώτου - of all people!
Αν η Κυπριακή Δημοκρατία είχε πρόσωπο θα ήταν αυτό:
Υπάρχει ένας νέος περιοδεύων θίασος στην πόλη, αποτελείται από μόλις δύο (κακούς) ηθοποιούς και υπόσχεται άφθονο (και αθέλητο) γέλιο ερμηνεύοντας ένα χιλιοπαιγμένο και ελαφρώς ξεπερασμένο ρεπερτόριο. Το ανέλπιστο τηλεοπτικό ζευγάρι Νικόλας Παπαδόπουλος - Χρίστος Χρίστου που ανέδειξε η κατά τ’ άλλα πιο-βαρετή-πέφτεις-σε-κώμα προεκλογική περίοδος προέκυψε σχεδόν ψυχαναγκαστικά και αποτελεί το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του πάλαι ποτέ ρυθμιστή του πολιτικού μας συστήματος, του ΔΗΚΟ.
Αν κάποια από τις τελευταίες νύχτες πεταχτήκατε στον ύπνο σας από ήχους βεγγαλικών και πυροτεχνημάτων -ειδικά στις περιοχές Στροβόλου και Αρχάγγελου- είναι όλα μέσα στο μυαλό σας. Τα πυροτεχνήματα δεν υπάρχουν.
Εντάξει, το ξέρουμε ότι η ακροδεξιά δεν φημίζεται και για τα πιο ακονισμένα εργαλεία στην αποθήκη (βασικά για την εξυπνάδα των οπαδών της - δεν είναι να λατρεύεις τις κακές αποδόσεις αμερικανικών εκφράσεων;) αλλά ότι θα έφταναν στο σημείο να τα σκατώσουν στο μόλις δεύτερο πράγμα που μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι τους περνά (μετά τα παζλ δέκα κομματιών) ήταν κάτι που δεν το περίμενε κανείς - ειδικά στον ΔΗΣΥ που ακόμα δεν πιστεύουν στην τύχη τους!
“Επί της δημόσιας συζήτησης που προκλήθηκε από την ανακοίνωση της Αρχής σε ό,τι αφορά στη συνταγματική επιταγή για σεβασμό στο δικαίωμα της σιωπής, θέση μας είναι ότι η όποια διαφορετική νομική αντίληψη υπάρχει ως προς την εφαρμογή του, κακώς εκλαμβάνεται ως πεδίο για λαϊκίστικες ερμηνείες και ποικίλους, καλόπιστους ή κακόπιστους σχολιασμούς, τα οποία, αφοριστικά, καταλήγουν σε παρερμηνεία του νόμου και της νομολογίας”.
Το ότι ανεβαίνει διαρκώς η ακροδεξιά δεν είναι αποκλειστικό κυπριακό φαινόμενο αλλά πανευρωπαϊκό. Το ότι όμως θα φτάναμε στο σημείο να συζητάμε στη Βουλή το κυνήγι αυτών που κυνηγούν την παρανομία μετά από προτροπή της ακροδεξιάς αυτό είναι αναμφίβολα μια κυπριακής έμπνευσης παγκόσμια πατέντα.
«Το πόρισμά μου είναι πως ο Αθανάσιος Νικολάου, η σορός του οποίου ανευρέθη κάτω από το γεφύρι της Άλασσας, απεβίωσε στις 29/09/2005 από στραγγαλισμό συνεπεία εγκληματικής ενέργειας. Τα υπόλοιπα γεγονότα της υπόθεσης, όπως με λεπτομέρεια αναφέρονται στο κείμενο της απόφασης, πλαισιώνουν σαν κορνίζα τα αίτια θανάτου».
Στη γερμανική κωμωδία του 2002 Goodbye Lenin τα παιδιά μιας αφοσιωμένης κομουνίστριας που βρισκόταν σε κώμα όταν έπεσε το τείχος του Βερολίνου και έχασε όλες τις κοσμογονικές αλλαγές στη χώρα της, προκειμένου να μην επιβαρυνθεί η ευαίσθητη υγεία της, προσποιούνται για χάρη της και με διάφορα τεχνάσματα ότι ζουν ακόμα στην προ-1989 εποχή. Φανταστείτε λοιπόν μια αφοσιωμένη Μακαριακή να πέφτει σε κώμα πριν την εκλογή Βασιλείου να ξυπνά σήμερα και να πέφτει πάνω στην καμπάνια του ΔΗΚΟ με Μακάριο και Σπύρο. Δικαίως η γυναίκα θα γείρει πάλι πίσω, χαμογελαστή και ανακουφισμένη ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει...
Houston we have a problem. Είναι ιδέα μου ή ο κόσμος γύρω μας πάει κατά διαόλου;
Σταμάτησα να πιστεύω εκεί κάπου στην εφηβεία. Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς ή ποιο ήταν το triggering, απλά συνέβη. Ίσως μεγαλώνοντας να ένιωσα πως δεν ήταν υποχρεωτικό -όπως όταν ήμουν πιτσιρικάς- να προσεύχομαι, να πηγαίνω στην εκκλησία, να νηστεύω, γενικά να ορίζει τη ζωή μου ένα αόρατο ον στον ουρανό και οι πολυάριθμοι -κυρίως ηλικιωμένοι και διαρκώς συνοφρυωμένοι- ρασοφόροι αντιπρόσωποί του.
Την ερώτηση αυτή μου την απηύθυναν σήμερα. Δεν με ξάφνιασε, αντίθετα αυτό που με ξάφνιασε είναι γιατί πήρε τόσο πολύ να την ακούσω. Συνηθίσαμε άλλωστε στη χώρα που ο διχασμός κατάντησε το εθνικό μας σπορ.
TRENDING NOW
12ºc
