Προηγούμενες μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι οι άνθρωποι που έχουν φίλους έμπιστους είναι πιο ευτυχισμένοι με τη ζωή τους και επίσης το ενδεχόμενο να αφεθούν σε καταθλιπτικά συμπτώματα είναι μικρότερο. Επιπλέον, είναι λιγότερο πιθανός ο πρόωρος θάνατος. Η ύπαρξη φιλιών με δεσμούς συγγένειας παρέχει επίσης πολύτιμη υποστήριξη σε αβίωτες στιγμές.
Η σύνδεση των καλών φίλων με τις περασμένες στιγμές
1ο Πείραμα
Σε αυτή τη νέα πρώτη μελέτη του είδους της, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μπάφαλο, στις ΗΠΑ, και το Πανεπιστήμιο του Κιότο, στην Ιαπωνία, διεξήγαγαν τρεις έρευνες σχετικά με τη σύνδεση μεταξύ της νοσταλγίας και του μεγέθους του κοινωνικού δικτύου ενός ατόμου. Για το πρώτο πείραμα, μια ομάδα προπτυχιακών φοιτητών στις ΗΠΑ ερωτήθηκαν για το πόσες φορές αναβίωναν το τότε και για τις φιλίες τους.
Οι φοιτητές ήταν ηλικίας 19 ετών κατά μέσο όρο. Είχαν κατά μέσο όρο επτά άτομα με τα οποία ήταν πολύ δεμένοι – τόσο δεμένοι που θα ήταν δύσκολο να φανταστούν τη ζωή τους χωρίς αυτούς. Είχαν επίσης άλλους 21 ανθρώπους που εξακολουθούσαν να είναι σημαντικοί γι’ αυτούς. Οι επιστήμονες ανέφεραν ότι: όσοι από τους συμμετέχοντες εκδήλωναν αυτή τη γλυκιά μελαγχολία, έδιναν επίσης μεγαλύτερη σημασία στο να κρατήσουν δυνατές τις φιλικές τους σχέσεις και είχαν τις περισσότερες πολύ στενές φιλίες αλλά και άλλων ειδών σχέσεις
2ο Πείραμα
Το δεύτερο πείραμα εξέτασε αν το ίδιο ίσχυε και για τους μη φοιτητές στις Η.Π.Α. Από τη μελέτη αυτή βρέθηκε ότι: οι συμμετέχοντες, των οποίων ο μέσος όρος ηλικίας ήταν 40 ετών, είχαν μικρότερα κοινωνικά δίκτυα από τους φοιτητές. Είχαν πέντε άτομα με τα οποία ήταν πολύ κοντά, κατά μέσο όρο, και περίπου 14 άλλα άτομα που εξακολουθούσαν να είναι σημαντικά γι’ αυτούς. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης συνέπιπταν πλήρως με το πρώτο πείραμα.
3ο Πείραμα
Το τρίτο πείραμα χρησιμοποίησε δεδομένα από μια μακροχρόνια ολλανδική έρευνα, τη Longitudinal Internet Studies for Social Sciences (LISS), για να εξετάσει την επίδραση της νοσταλγίας στα κοινωνικά δίκτυα κατά τη διάρκεια μιας επταετίας. Αυτό διαπίστωσε ότι οι συμμετέχοντες γίνονταν περισσότερο νοσταλγοί όσο μεγάλωναν.
Οι συμμετέχοντες που σημείωσαν «υψηλή» ή «μέτρια» βαθμολογία για την αναπόληση του παρελθόντος διατήρησαν τον ίδιο αριθμό ισχυρών κοινωνικών δεσμών κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου – ανθρώπων με τους οποίους μπορούσαν να μιλήσουν για σημαντικά θέματα. Αντίθετα, όσοι είχαν χαμηλά επίπεδα νοσταλγίας είχαν 18% λιγότερες αδερφικές σχέσεις.
Συνολικά, τα πορίσματα δείχνουν ότι η τάση να ξεκλειδώνουμε νοητά τις ευτυχισμένες στιγμές που περάσαμε με άλλους μας βοηθά να συνειδητοποιήσουμε τη γνησιότητα αυτών των επαφών- και αυτό το γεγονός μας παρακινεί να τις αναζωογονούμε.
«Οι άνθρωποι που νοσταλγούν συχνότερα και εκτιμούν αυτές τις αναμνήσεις έχουν μεγαλύτερη επίγνωση των σημαντικών τους σχέσεων και της ανάγκης να τις καλλιεργήσουν», λέει ο ερευνητής Kuan-Ju Huang, διδακτορικός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Κιότο στην Ιαπωνία. «Αυτό σημαίνει ότι αυτές οι φιλίες μπορεί να είναι πιο πιθανό να διαρκέσουν, ακόμη και όταν μεγαλώνουμε και η ζωή μας, τα ενδιαφέροντα και οι ευθύνες μας, αλλάζουν».
ΠΗΓΗ: ygeiamou.gr