Ένας καλός πρώην Γενικός Ελεγκτής θα γίνει ένας εξίσου καλός μελλοντικός Πρόεδρος; Το ερώτημα εκτός από ρητορικό είναι και μάλλον πρώιμο, ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης έκανε την επίσημη πρώτη του μόλις προχθές και ο δρόμος μέχρι το 2028 προβλέπεται να είναι μακρύς και δύσβατος. Επίσης δεν απαντάται με ένα “ναι” ή ένα “όχι” αλλά μάλλον με ένα καθαρά Χριστοδουλιδικό “μπορεί να γίνει, μπορεί και να μη γίνει, θα εξετάσουμε όλα τα ενδεχόμενα και θα αποφασίσουμε”. Φανταστείτε αυτούς τους δύο αντιπάλους το ‘28 - οι δυνατότητες είναι ανεξάντλητες.
Ο τέως Γενικός Ελεγκτής πραγματοποίησε μια “συγκλονιστική” -όπως χαρακτηρίστηκε από τους fans- εμφάνιση και ομιλία στην εκδήλωση που διοργάνωσαν προς τιμήν του οι Οικολόγοι ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας κατά της Διαφθοράς (η διακριτικότητα δεν ήταν ποτέ το φόρτε του) που περιείχε από διάγγελμα κατά της φτώχειας, “παράθυρο ελπίδας στον αγώνα κατά της διαφθοράς” (επίσης λόγια των hardcore fans) μέχρι αναφορές στον Καζαντζάκη, άγριο χώσιμο στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και εύηχα συνθήματα τύπου “Όχι στην Κύπρο της λαμογιάς και της αρπαχτής”. Τα ίδια πάνω κάτω είχε και η (επίσης αρχηγική) συνέντευξή του στο ΡΙΚ και τον Ανδρέα Κημήτρη. Τι δεν είχε; Τακτ. Ψυχραιμία. Πρωτοτυπία.
Ακόμα και οι ορκισμένοι εχθροί του Οδυσσέα παραδέχονται τον αντίκτυπο που είχε ως Γενικός Ελεγκτής, ένα εντυπωσιακό και πρωτόγνωρο για δημόσιο υπάλληλο κράμα υπευθυνότητας, επαγγελματικού ζήλου, επιμονής και αισθήματος δικαίου που πραγματικά πήγε την αντιμετώπιση της διαφθοράς σε άλλο επίπεδο. Του καταλογίζονται επίσης εμμονές, επιλεκτική ευαισθησία, μεγαλομανία, σύνδρομο Μεσσία, δονκιχωτισμός, λαϊκισμός και κατάργηση του τεκμηρίου αθωότητας (αρκετά από αυτά φιγουράρουν και στο κατηγορητήριο του Γενικού Εισαγγελέα που του στοίχισε τελικά τη θέση) αλλά ακόμα και ένας ελαττωματικός Οδυσσέας ήταν κλάσης ανώτερος και πολύ πιο αποτελεσματικός από τους υποτίθεται σοβαρούς θεσμούς. Κάποιες φορές χρειάζεται όντως ένας εμμονικός, μεγαλομανής και τυπολάτρης-μέχρι-αηδίας disrupter για να γίνει η δουλειά.
Η πρώτη μου αντίδραση στο άκουσμα της απόφασης του Ανώτατου για παύση του Οδυσσέα (με το διαβόητο πλέον για τη δυσανάλογη σκληρότητά του σκεπτικό) ήταν “τους αξίζει να κατέβει υποψήφιος Πρόεδρος το ‘28 και να εκλεγεί”. Να τα κάνει πουτάνα όλα. Αυτό θα είναι το πραγματικό σοκ που χρειαζόμαστε ως κοινωνία και όχι μαλακιούλες τύπου Φειδία που ουσιαστικά γεννάει το ίδιο το σύστημα στο πλαίσιο της αυτοσυντήρησης. Βέβαια τη μέρα που το είπα αυτό η παύση μόλις είχε ανακοινωθεί, ο Σαββίδης περίφερε το αυτάρεσκο ύφος του στις κάμερες, ο Χριστοδουλίδης κλασικά ήταν εκτός Κύπρου και τα γαμωσταυρίδια του κόσμου έδιναν και έπαιρναν στα σόσιαλ. Όμως το ερώτημα παραμένει: Αποτελεί η εκδίκηση το ιδανικό κριτήριο επιλογής προέδρου; Του ανθρώπου που θα διαχειρίζεται τις ζωές μας για μια πενταετία σε εκατοντάδες μικρούς και μεγάλους τομείς εκτός από την καταπολέμηση της διαφθοράς στην οποία ομολογουμένως διέπρεψε ως Γενικός Ελεγκτής; Μήπως χρειάζονται και άλλα προσόντα πέρα από τη δηλωμένη σταυροφορία;
Ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης εμφανίστηκε περισσότερο σαν κιστημένος πρώην σε αποστολή εκδίκησης παρά ως μελλοντικός ηγέτης που είναι διατεθειμένος να χτίσει άλλες τόσες γέφυρες με όσες κάψει προκειμένου να υπηρετήσει δίκαια τη χώρα και τους πολίτες της - ειδικά μετά το 15χρονο τσουνάμι διαφθοράς και ανικανότητας που θα ολοκληρωθεί το ‘28. Αναλώθηκε σε ένα συναισθηματικά φορτισμένο λογύδριο διάσπαρτο με κριντζ φράσεις (“Φωνή Δικαίου”; Σοβαρά τώρα; τι είναι, το sequel της “Πνοής Λαού”;), κενά συνθήματα, ασαφείς δεσμεύσεις και γενικόλογους αφορισμού τύπου “όλοι είναι διεφθαρμένοι εκτός από εμένα” που συναντάς συνήθως σε οργισμένα ποστ στα σόσιαλ. Όμως εμείς χρειαζόμαστε Πρόεδρο όχι διαχειριστή Facebook γκρουπ. Χρειαζόμαστε κάποιον με όραμα, πολύπλευρες γνώσεις και ταλέντο στο να βρίσκει λύσεις ή έστω τους κατάλληλους ανθρώπους που θα τις βρουν για εκείνον.
Αν ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης σκέφτεται σοβαρά την Προεδρία της Δημοκρατίας (κι απ’ ότι φαίνεται τη σκέφτεται) θα πρέπει να αρχίσει να αποπνέει ψυχραιμία, εμπιστοσύνη, σταθερότητα και όραμα, όχι μόνο φόβο, εμμονές, τιμωρητική διάθεση, δονκιχωτισμό και εκδικητικότητα. Δηλαδή περισσότερο σαν Μάρτιν Λούθερ Κινγκ παρά Μάλκολμ Χ, περισσότερο Professor X παρά Magneto. Και για να το πετύχει αυτό θα πρέπει να προσέξει πολύ καλά ποιοι θα τον πλαισιώσουν. Γιατί ο γνωστός συρφετός από ψυχασθενείς, αρρωστημένους, ψέκια, εκκολαπτόμενα φασιστάκια και δολοφόνοι χαρακτήρων που τον περιβάλλουν βρίζοντας, λοιδορώντας, απειλώντας και ρίχνοντας βορά στον όχλο όσους ασκούν έστω και την παραμικρή κριτική στο πρόσωπο ή την υποψηφιότητά του, δεν συνάδουν με το προφίλ ενός ψύχραιμου, δίκαιου και ορθολογικού Προέδρου. Ήδη συνέβαλαν τα μέγιστα στην παύση του από Ελεγκτής, ας μην του στοιχίσουν και την Προεδρία.
Όσο για τους πολίτες, ξέρουμε πολύ καλά ποιος ήταν ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης. Δεν χρειαζόμαστε διαρκή υπενθύμιση, τη μονότονη δοξασία της δράσης του ή περαιτέρω αφορισμούς και εμφανίσεις αλά Άη Γιώργης Vs Δράκος της Διαφθοράς. Ας γίνει η θητεία του ως Γενικός Ελεγκτής το εφαλτήριο για κάτι καινούργιο και όχι το one hit wonder που θα τον παγιδέψει στην επανάληψη και την τυποποίηση.
Κάνε λοιπόν τον κύκλο σου Οδυσσέα...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Πεθερά παγίδευσε το αγόρι της κόρης της με ναρκωτικά - Πως το δικαστήριο κατέληξε στην αθώωση του
• Σοκαριστικό: Ψαράδες ανακάλυψαν πτώμα μέσα σε λίμνη - Πίστευαν ότι ήταν φάρσα - Δείτε βίντεο
• Η «λιτή» ανακοίνωση του Omega για την αποχώρηση Μαυρικίου
Φορολόγηση υπερκερδών τραπεζών: Tι ψήφισε η Βουλή για την πρόταση ΑΚΕΛ μετά από 3,5 ώρες ομιλιών
Μετά από 3,5 ώρες ομιλιών και δευτερολογιών στην Ολομέλεια της Βουλής των Αντιπροσώπων λήφθηκε απόφαση για την πρόταση του ΑΚΕΛ για φορολόγηση των υπερκερδών των τραπεζών.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
