Κάποια στιγμή θα γινόταν κι αυτό. Οι επιπτώσεις από το “φαινόμενο Φειδίας” ή αν προτιμάτε την απόφαση 70.000 συμπατριωτών μας να σπάσουν πλάκα με τις εκλογές και το πολιτικό σύστημα, άρχισαν να διαφαίνονται σε διάφορα επίπεδα.
Η κατρακύλα των κομμάτων της συγκυβέρνησης, η καθίζηση του ΔΗΚΟ και το ενδεχόμενο ΔΗΠΑ και ΕΔΕΚ να μην υπάρχουν καν μέχρι τις βουλευτικές, ώθησαν τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη στη διαπίστωση πως αν θέλει δεύτερη θητεία πρέπει να απευθυνθεί σε νέο ακροατήριο. Και με την ακροδεξιά να αγγίζει -χωρίς τον Φειδία στην εικόνα- το 15% (είναι με διαφορά η τρίτη πολιτική δύναμη της χώρας) ο ένοικος του Προεδρικού αντιλαμβάνεται εύκολα πως εάν επιθυμεί την ανανέωση του ενοικιαστηρίου για μια ακόμα πενταετία, χρειάζεται κοντά του δυνάμεις που βρίσκονται στο peak και όχι στο ναδίρ τους. Και ποιος καλύτερος τρόπος να χαϊδέψεις τα αυτιά του ακροδεξιού ακροατηρίου από το να να εντρυφήσεις στο μοναδικό θέμα το οποίο -πιστεύουν ότι- αντιλαμβάνονται: το μεταναστευτικό.
Εντάξει, η εκλογή του συντηρητικού, ευθυνοφοβικού πρώην yesman του Αναστασιάδη, ενός από τους νεκροθάφτες της λύσης στο Κραν Μοντανά, δεν άφησε και πολλά περιθώρια ελπίδας για μια προοδευτική προσέγγιση του μεταναστευτικού. Ακόμα κι όταν ο Υπ. Εσωτερικών Κωνσταντίνος Ιωάννου άδειασε τον προκάτοχό του, και οπαδό της σκληρής γραμμής, Νίκο Νουρή ξηλώνοντας το άκυρο συρματόπλεγμα και εστιάζοντας στην επίσπευση των διαδικασιών εξέτασης των αιτήσεων ασύλου (κάτι που έπρεπε να γίνει από την πρώτη μέρα) γνωρίζαμε ότι αυτό δεν θα κρατούσε για πολύ. Ή τουλάχιστον όσο ακόμα του έβγαιναν τα νούμερα. Γιατί για τουλάχιστον τον πρώτο χρόνο διακυβέρνησης ο Ιωάννου θα έβγαινε τουλάχιστον μια φορά τον μήνα για να μας δηλώσει με περηφάνια ότι οι αναχωρήσεις ήταν περισσότερες από τις αφίξεις, ότι η πολιτική του Υπουργείου του δουλεύει και μάλιστα χωρίς να στοχοποιούνται οι ίδιοι οι μετανάστες. Και είχε δίκιο. Για τουλάχιστον έναν χρόνο το Εσωτερικών έμοιαζε να είναι το μοναδικό Υπουργείο της κυβέρνησης Χριστοδουλίδη που actually έκανε δουλειά και μάλιστα τόσο καλή ώστε να το διαφημίζει -με τη συχνότητα προσφορών υπεραγοράς- ειδικότερα σε μια περίοδο που όλα πήγαιναν κατά διαόλου και καιγόταν για μια επιτυχία.
Μέχρι που άρχισαν να αυξάνονται οι μεταναστευτικές ροές μέσω θαλάσσης.
Τότε χάθηκε η ψυχραιμία και η (όψιμη όπως αποδείχθηκε) ανθρωπιστική προσέγγιση και άρχισαν τα ακροδεξιά τσιτάτα τύπου “δεχόμαστε εισβολή με σαπιοκάραβα” που αναμφίβολα θα έκαναν τον Νουρή να χαμογελάει σε κάποιο σκοτεινό δωμάτιο χαϊδεύοντας την τεράστια άσπρη γάτα του. Κι εκεί που η κυβέρνηση έχτιζε ένα ομολογουμένως καλό όνομα διεθνώς στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού, ο Πρόεδρος αποφάσισε να αυτοπυροβοληθεί στο πόδι σκεπτόμενος ότι τα ευρωπαϊκά εύσημα δεν διασφαλίζουν θητείες όσο οι ακροδεξιές ψήφοι. Η πρόσφατη περίπτωση των 33 μεταναστών που εγκλωβίστηκαν στη νεκρή ζώνη μετά την άρνηση της Δημοκρατίας να τους αφήσει να περάσουν στις ελεύθερες περιοχές υπήρξε βούτυρο στο ψωμί της “νέας προσέγγισης”. Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες έψεξε (ευγενικά) την κυβέρνηση για την αψυχολόγητη στάση της θυμίζοντας πως υπάρχουν ευρωπαϊκοί και διεθνείς κανονισμοί που πρέπει να τηρούνται - να μην μιλήσουμε για το γεγονός ότι αφήνεις 33 ανθρώπους ανάμεσά τους και παιδιά στην ύπαιθρο να ψήνονται σε απάνθρωπες θερμοκρασίες. “Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν δέχεται από κανέναν μαθήματα διαχείρισης του θέματος των μεταναστών” η απάντηση του Νίκου Χριστοδουλίδη αντιγράφοντας άτσαλα τον Βίκτορ Όρμπαν, έναν ηγέτη που μόλις πρόσφατα επιβάρυνε τους πολίτες του με πρόστιμο 200 εκατ. ευρώ που επιβλήθηκε από την ΕΕ στην Ουγγαρία για παραβίαση κανονισμών σε ό,τι αφορά το μεταναστευτικό. Όχι ακριβώς και role model, σωστά; Ακολούθησαν διαρροές από το προεδρικό σε φιλοκυβερνητικά Μέσα που άφηναν υπονοούμενα για δήθεν συνεννόηση της ΟΥΝΦΙΚΥΠ με το κατοχικό καθεστώς για να περνούν μετανάστες από τη νεκρή ζώνη στις ελεύθερες περιοχές, χωρίς να μας εξηγήσουν φυσικά πως και το κυριότερο γιατί να γίνει κάτι τέτοιο. Ένα throwback στη χρυσή εποχή των θεωριών συνωμοσίας, του ξένου δακτύλου και των εχθρών που επιβουλεύονται τον κυπριακό ελληνισμό επί Σπύρου Κυπριανού και Τάσσου Παπαδόπουλου, βέβαια αν δούμε ποιος είναι ο βασικός εταίρος της κυβέρνησης Χριστοδουλίδη δεν πρέπει να μας εκπλήσσει ένα τέτοιο πισωγύρισμα. Η δαιμονοποίηση άλλωστε του ΟΗΕ (όποτε μας συμφέρει ή όποτε ψάχνουμε έναν εξωτερικό εχθρό για εσωτερική κατανάλωση) είναι μια πάγια τακτική του ανένδοτου που όπως φαίνεται θα συνεχιστεί για άλλα 50 χρόνια. Και σκεφτείτε πως ακόμα δεν ανέλαβε ο νέος Υφυπουργός Μετανάστευσης με τους γνωστούς δεσμούς του με ακραίες και εθνικιστικές οργανώσεις!
Η πιο γελοία βέβαια θεωρία συνωμοσίας όλων ήταν τα υπονοούμενα που άφησε το Προεδρικό μέσω φίλα προσκείμενων αρθρογράφων για “ύποπτη χρονική συγκυρία” της ανακοίνωσης της Ύπατης Αρμοστείας για το θέμα των 33 εγκλωβισμένων μεταναστών εν μέσω εκλογών που “μπορεί να ερμηνευτεί και ως άμεση παρέμβαση στα εσωτερικά της Κυπριακής Δημοκρατίας». Αυτό που πάλι δεν μας διευκρίνισαν το Προεδρικό και τα παπαγαλάκια του είναι πως ακριβώς μια ανακοίνωση του ΟΗΕ για ένα καθαρά ανθρωπιστικό θέμα παρενέβη στις εκλογές των μουχτάρηδων και σε εκείνες που έστειλαν τον Φειδία και τον Γεάδη στην ευρωβουλή. Ήθελε ο ΟΗΕ να χτυπήσει τον Πρόεδρο στις εκλογές απ’ τις οποίες υποτίθεται ότι απείχε; Ή μήπως φταίει ο ΟΗΕ που όλοι οι υποψήφιοι τους οποίους ο Πρόεδρος υποστήριξε ανεπίσημα και παρασκηνιακά απέτυχαν ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ να εκλεγούν;
Όχι, το μεγαλύτερο μυστήριο για μένα παραμένει το γιατί η ΟΥΝΦΙΚΥΠ δεν μας έχει στιχτιρήσει ακόμα...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Σοβαρός τραυματισμός 84χρονου μοτοσικλετιστή μετά από τροχαίο - Ο οδηγός εγκατέλειψε την σκηνή
• Θρήνος: Πέθανε γνωστός Έλληνας Youtuber από ανακοπή - Ήταν μόλις 35 χρονών
• Χριστίνα Παυλίδου: Η υπόσχεση που έδωσε στην κόρη της Μαρία και η αναφορά στην Άλκηστη
• Αερόσακοι Takata: Πώς απαντούν οι αντιπροσωπείες αυτοκινήτων για τις χρεώσεις στον έλεγχο;
ΠτΔ στο Economist: Φάρος ελπίδας για την περιοχή η επανένωση Κύπρου
Μια ανεξάρτητη και επανενωμένη Κύπρος είναι καίριας σημασίας για την περιοχή μας, την Ευρώπη και τον κόσμο, ανέφερε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, κατά τον χαιρετισμό του στο 20ό ετήσιο συνέδριο του περιοδικού Economist, οι εργασίες του οποίου άρχισαν την Πέμπτη στη Λευκωσία, σημειώνοντας παράλληλα ότι η επανένωση της Κύπρου μπορεί να αποτελέσει φάρο ελπίδας και για την περιοχή
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
