Το δεύτερο κύμα της πανδημίας έχει μπει δυστυχώς για τα καλά στη ζωή και την καθημερινότητα μας ενώ είναι πλέον παραδεκτό σε ευρεία κλίμακα ότι ο 'κλοιός' του ιού σφίγγει περισσότερο από ποτέ.
Του Ανδρέα Κόκκινου
Αρκεί να ρωτήσετε στο συγγενικό ή φιλικό σας περιβάλλον για να επιβεβαιώσετε -και οι πλέον δύσπιστοι- του λόγου το αληθές. Ότι δηλαδή υπάρχει πλέον αυξημένη πιθανότητα είτε να έχετε νοσήσει, είτε να γνωρίζετε προσωπικά κάποιον που προσβλήθηκε από τον ιό.
Δε θα επεισέλθω σε επιστημονικά και επιδημιολογικά δεδομένα -δεν είναι ούτε η δουλειά, ούτε η ιδιότητά μου- όμως γίνεται εύκολα αντιληπτό πως τόσο η διασπορά όσο και η μεταδοτικότητα είναι απείρως μεγαλύτερη σε αυτό το χρονικό σημείο. Εκείνο όμως που με προβληματίζει ιδιαίτερα και επί της ουσίας, είναι η συμπεριφορά αλλά και η αντίδραση στο άκουσμα των ανακοινώσεων.
Μην πάμε πολύ πίσω, κάπου κοντά σε Μάρτιο ή Απρίλιο, μια 'κακή' μέρα με 30 ή 40 κρούσματα αυτόματα χτυπούσε καμπανάκι ταρακουνώντας την ενσυναίσθηση της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού. Πλέον αυτές οι μέρες έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Μόλις την τελευταία εβδομάδα έχουν καταγραφεί 1.465 επιβεβαιωμένα περιστατικά ενώ 5 συνανθρώποι μας έχουν χάσει τη ζωή τους.
Μόνο λύπη και εκνευρισμό προκαλεί η προσπάθεια μερικών να υποβαθμίσουν τη νοσηλεία ή τον θάνατο ενός ηλικιωμένου προβάλλοντας με πάθος δήθεν επιχειρήματα ηλικίας και υποκείμενων νοσημάτων. "Ώσπου ήταν να πάει", "Ε είσχεν 1002 προβλήματα". Σοβαρά ρε μάγκες; Και επειδή ήταν ηλικιωμένοι τι; Φαντάζομαι θα το λέγατε με την ίδια άνεση και ψευτομαγκιά αν κάποιος εξ'αυτών ήταν πατέρας ή μάνα σας, παππούς ή γιαγιά σας ε; Τι; Όχι;
Σε κανένα δεν αρέσει ο περιορισμός, τα μέτρα, η στέρηση βασικών και θεμελιωδών δικαιωμάτων. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δικαιολογείται αυτόματα ο επαναστάτης, όταν αυτή του η επανάσταση γίνεται εις βάρος της δημόσιας υγείας. Λάθη έχουν γίνει, πολλά. Και από την κυβέρνηση, και από τους επιδημιολόγους αλλά και φυσικά και από τους δημοσιογράφους και τον απλό λαουτζίκο.
Δεν είναι όμως η στιγμή να βρούμε τους υπαίτιους, ούτε τα -πάμπολλα- παράδοξα και κουφά των μέτρων και διαταγμάτων. Αντέξαμε μέχρι τώρα, ας κάνουμε λίγο ακόμη υπομονή. Ας παρατάξουμε επιτέλους σαν χώρα μια φορά την πρόληψη και όχι το κλάμα πάνω από τα συντρίμια και τις συνέπειες.
Κάποτε μας έβαλε στη θέση μας η τραγική κατάσταση στην Νότια Ιταλία. Χθες στην Ελλάδα 103 ΑΝΘΡΩΠΟΙ έχασαν τη ζωή τους. 103 οικογένειες βυθίστηκαν στο πένθος. Δεν είναι νούμερα σε στατιστικές, είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Πόσο 'μακριά' νομίζετε πως είναι η Ελλάδα από μας; Και δεν εννοώ... γεωγραφικά. Εννοώ σε θέμα κουλτούρας και προσέγγισης.
Λίγη ακόμα υπομονή...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Με κίτρινη προειδοποίηση, καταιγίδες και χαλάζι ο καιρός - Τι μας επιφυλάσσει για τα Χριστούγεννα
• Αλκοόλ και οδήγηση: «Καμπανάκι» για την περίοδο Χριστουγέννων - Οι ποινές και οι τιμές
• Πώς να απολαύσεις το γιορτινό τραπέζι χωρίς ενοχές – Διατροφολόγος στο «Τ»
ΔΗΚΟ: Οι αντικομματικές συμπεριφορές, η τάση για φυγή και στο βάθος ο Οδυσσέας
Είναι γνωστό πλέον και κανείς δεν μπορεί να το κρύψει, ούτε ο Νικόλας Παπαδόπουλος, ότι στο ΔΗΚΟ επικρατεί μια ανησυχία εδώ και καιρό, λόγω των διαφορετικών και έντονων απόψεων που ακούγονται κυρίως από τρεις βουλευτές του κόμματος, για το κυπριακό. Χρίστος Ορφανίδης, Παύλος Μυλωνάς και Ζαχαρίας Κουλίας, είναι οι βουλευτές που βρίσκονται απέναντι στην ηγεσία του κόμματος σε ότι αφορά στον τρόπο που πολιτεύεται και στηρίζει την κυβέρνηση Χριστοδουλίδη.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
