Πέρασαν oι μέρες της Ανάστασης, αλλά για τους Ομονοιάτες η «ανάσταση» της ομάδας τους, φαίνεται ότι είναι ακόμα μακριά. Click-άρουν αβέρτα στις ιστοσελίδες καθημερινώς, ελπίζοντας ότι θα διαβάσουν καμιά κουβέντα… γλυτζιά/ευχάριστη για την ομάδα τους.
Εδώ και μια-δυο εβδομάδες, μπήκε στη ζωή τους και ο… θείος ο Stavros από τη Νέα Υόρκη. Δεν νομίζω να υπάρχουν οπαδοί της Ομόνοιας, οι οποίοι βιάστηκαν να χαρακτηρίσουν Θεό ή Μεσσία για την ομάδα τους, τον Κυπρο-Αμερικανό επιχειρηματία.
Απ’ όσα έχουν δημοσιοποιηθεί από το πλάνο ή το project του συγκεκριμένου ανθρώπου, δεν μπορεί να λεχθεί ότι σίγουρα θα βγάλει τον λαοφιλή σύλλογο από τα τεράστια οικονομικά αδιέξοδα που τον «έριξαν» αυτοί που διοικούσαν τα τελευταία χρόνια.
Όμως, τουλάχιστον αυτός έχει ένα… «άλφα» ή «βήτα» επιχειρηματικό πλάνο. Γιατί να μη του δώσουν την ευκαιρία να δοκιμάσει να το εφαρμόσει; Εδώ έδωσαν την… εξουσία σε ανθρώπους που αποδείχθηκαν εντελώς ανεπαρκείς. Ούτε το μπακάλικο του χωριού τους, δεν θα μπορούσαν να κουμαντάρουν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι.
Θέλω να σχολιάσω όμως και μερικούς άλλους, που κάνουν… show (σχεδόν καθημερινώς) στα μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, κατά τις τελευταίες εβδομάδες. «Πετάνε» ένα σωρό αρλούμπες στον αέρα, μόνο και μόνο για να κάνουν τη… λεζάντα τους, μέσα στον κόσμο της Ομόνοιας.
Επαναλαμβάνω ότι κανένας άνθρωπος δεν είναι Θεός ή Σωτήρας. Για να μην παρεξηγηθώ ότι προσπαθώ να «πατρονάρω» τον θείο Σταύρο από την Αμερική.
Επιμένω ωστόσο ότι εκεί που την οδήγησαν την Ομόνοια εκείνοι που (υποτίθεται) την λατρεύουν και την αγαπούν, ίσως μόνο ένας επιχειρηματίας μη Ομονοιάτης (ακούγεται ότι μικρός υποστήριζε την Ανόρθωση ο μίστερ Σταύρος), ίσως καταφέρει να την κουμαντάρει/διαχειριστεί πολύ καλύτερα. Και γιατί όχι να την σώσει…
Διαβάστε Περισσότερα στο:
Themasports.com
