Η θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας για τον έλεγχο του Πόθεν Έσχες των κρατικών αξιωματούχων και των πολιτικά εκτεθειμένων προσώπων είναι ότι δεν νοείται έλεγχος περιουσιακών στοιχείων ελεγχομένων και πολιτικά εκτεθειμένων προσώπων εάν στη δήλωση των περιουσιακών δεν περιληφθεί ο/η σύζυγος.
Η θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας για τον έλεγχο του Πόθεν Εσχες στο κρατικών αξιωματούχων και το πολιτικά εκτεθειμένων προσώπων, είναι ότι νοείται έλεγχος περιουσιακών στοιχείων ελεγχομένων και πολιτικά εκτεθειμένων προσώπων εάν στη δήλωση των περιουσιακών δεν περιληφθεί ο/η σύζυγος.
Προχωρά το πόθεν έσχες με εκκρεμότητα τη δήλωση στοιχείων των συζύγων κρατικών αξιωματούχων
Απορρίπτει ότι “αόρατο χέρι” προσπάθησε να “ροκανίσει” το πόθεν έσχες, ο Υπουργός Δικαιοσύνης
Περιορισμό στους καταλόγους ελεγχομένων προσώπων και δημοσιοποίησης των δηλώσεων συστήνει η Νομική Υπηρεσία, γεγονός που δημιουργεί προβληματισμό σε κόμματα, για ενδεχόμενη απονεύρωση της προσπάθειας της Βουλής μέσα από το πόθεν έσχες των πολιτικά εκτεθειμένων προσώπων και των υψηλόβαθμων δημοσίων υπαλλήλων να προωθηθεί η διαφάνεια και να παταχθεί η διαφθορά.
Χιλιάδες θα είναι τα άτομα που θα υποχρεώνονται πλέον να υποβάλλουν δήλωση πόθεν έσχες, όπως προκύπτει από την σημερινή συζήτηση στην Επιτροπή Νομικών της Βουλής.
Σε συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε την Τέταρτη 9/12, από την κοινοβουλευτική επιτροπή Νομικών αποφασίστηκε όπως προωθηθεί νομοσχέδιο με στόχο την υποβολή πόθεν έσχες στους ιδιόκτητες των Μ.Μ.Ε .
Αποφασισμένη μέχρι το τέλος της βουλευτικής περιόδου να ψηφίσει την τροποποίηση του Συντάγματος και το νομικό πλαίσιο που θα διέπει το πόθεν έσχες των κρατικών αξιωματούχων και των δημοσίων υπαλλήλων που διαχειρίζονται δημόσιο πλούτο, παρουσιάζεται η Κοινοβουλευτική Επιτροπή Νομικών, που προωθηθεί ταχύτερα την αυτορύθμισή της επί του ζητήματος, με τροποποίηση του κανονισμού λειτουργίας του νομοθετικού σώματος.
Ανίκανοι να προσδιορίσουμε το μέτρο αντίδρασης, τη λογική της τιμωρίας ως πράξη απονομιμοποίησης και παραδειγματισμού και όχι ως μέθοδο κανιβαλλισμού, τη διαφορά του ατόμου που ατίμασε τον θεσμό από την αναγκαιότητα θωράκισης του θεσμού, μα κυρίως τη συλλογική μας ευθύνη σε όλα αυτά που βιώνουμε, μπορούμε σχεδόν νομοτελειακά να καταλήξουμε. Σε μια κοινώνια που εξαρχής είχε χάσει το μέτρο, μα τώρα χάσαμε και τη λογική.
