Να επιστρέφεις μετά από δύο εβδομάδες αποσύνδεσης από την εγχώρια επικαιρότητα και να διαπιστώνεις πως τα πράγματα συνεχίζουν από κει που τα είχες αφήσει: Στην Κύπρο του 2025 η δημόσια συζήτηση εξακολουθεί να περιστρέφεται γύρω από τον Μακάριο, τον Γρίβα και εσχάτως τον Γρηγόρη Αυξεντίου. Ως ένα βαθμό αυτή η παρελθοντολαγνεία γίνεται κατανοητή: όταν το παρόν σου είναι σκατά και το μέλλον σου επιφυλάσσει ακόμα περισσότερα σκατά λογικό είναι να κολλάς στο παρελθόν σαν μύγα στα εχμ.. μαντέψτε.
Αν υπάρχει μία υπόθεση που να συμπυκνώνει τους λόγους που η Κυπριακή Δημοκρατία θυμίζει όλο και λιγότερο κράτος και περισσότερο fucked-up συγγενή που ακόμα και η Ελλάδα κάνει πως δεν είναι σπίτι όταν της φορτώνεται, αυτή αναμφίβολα είναι του Γιαννάκη Γιαννάκη.
Η απίστευτη ιστορία του Tsutomu Yamaguchi που βρέθηκε τη λάθος ώρα στον λάθος τόπο... δύο φορές μέσα σε λίγα 24ωρα
Το έχω πει και γράψει πολλές φορές πως έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στα μάβερικς. Στους ανθρώπους που ξεφεύγουν της πεπατημένη, παρεκκλίνουν του επίσημου αφηγήματος, actually σπάνε αυγά για να κάνουν ομελέτα, μιλάνε άφοβα, πάνε κόντρα, λένε πικρές αλήθειες, τσαλακώνουν και τσαλακώνονται, ρισκάρουν, ξεβολεύονται, τα κάνουν πουτάνα όλα.
1η Αυγούστου όμως μ' αυτούς που μπλέξαμε ακόμα και η ευχή "καλό μήνα" ακούγεται.. τραβηγμένη. Και παράλογα αισιόδοξη.
Τι κοινό έχουν η Τάλσα του 1921, η Γερμανία του 1938, η Κωνσταντινούπολη του 1955 και η Λεμεσός του 1985; Αν δεν προσέξεις τα διδάγματα της ιστορίας θα τα βρεις μπροστά σου - κι εσένα στη λάθος πλευρά της!
Το Μαρί, εκτός από τους 13 νεκρούς και τη διαβεβαίωση ότι δεν θα υπάρξει αμιγώς αριστερός Πρόεδρος τουλάχιστον για τα επόμενα 150 χρόνια, μας άφησε επίσης παρακαταθήκη το manual του Πως Να ΜΗΝ Διαχειριστείτε Μια Κρίση, υποτίθεται σαφές, πολύτιμο και χρήσιμο για τις μελλοντικές γενιές.
Δεν φτάνει που είναι όχι μόνο ο χειρότερος Υπουργός της κυβέρνησης Χριστοδουλίδη (που από μόνο του δεν λέει και πολλά αν σκεφτούμε πόσο χαμηλά είναι ο πήχης) αλλά κι ένας από τους χειρότερους ever, δεν φτάνει που έχει ανάγει την παχυδερμίαση σε τέχνη, κι ενώ ο κόσμος κυριολεκτικά καίγεται γύρω του εκείνος παραμένει προσκολλημένος στην καρέκλα του, σήμερα μας έδειξε πως δεν έχει την παραμικρή επαφή με την πραγματικότητα.
Μαντεύετε ποιος είπε τα ακόλουθα και πότε;
Το να έχεις εκπρόσωπο τύπου ονόματι Κουλλά που πετάει διαρκώς... κουλά είναι ίσως το κοντινότερο σε αυτοαναφορικό χιούμορ που μπορεί να φτάσει ο ΔΗΣΥ. Όμως μετά και το πιο πρόσφατο κουλό δεν νομίζω να γελάνε και πολύ στην Πινδάρου. Για την ακρίβεια πρέπει να το έχουν ρίξει στον κλαυσίγελο - για να συνάδουν με την κατάσταση στην οποία περιήλθε η χώρα εδώ και δυόμισι χρόνια.
Έγραψα εδώ για την περίπτωση της Katina Baird, της 32χρονης ιδιοκτήτρια του δημοφιλούς εστιατορίου Katina’s Tasty Food Caribbean με καταγωγή από την Γουιάνα, την οποία ένας τυπικός έλεγχος για ΦΠΑ στην καθ’ όλα νόμιμη επιχείρησή της, οδήγησε στη βίαιη σύλληψη και εγκλεισμό της στη Μενόγεια με σκοπό την απέλασή της.
Η φράση “εγώ εν τζαι...” μπορεί να εισήχθη στο καθημερινό λεξιλόγιο μέσω της ποπ κουλτούρας χάρη στον Αρτεμάκη του Σοφοκλή Κασκαούνια και το μεγαθήριο “Βουράτε γειτόνοι”, όμως είναι το σκάνδαλο (ή ορθότερα έγκλημα;) των φονικών αερόσακων Takata που την ανήγαγε σε εθνικό σλόγκαν αντάξιο να κοσμεί τον θυρεό της Κυπριακής Δημοκρατίας. Βλέπετε δεν πέρασε Υπουργός, γενικός διευθυντής Υπουργείου, διευθυντής, λειτουργός ή απλός υπάλληλος για κατάθεση στην Ερευνητική Επιτροπή που να μην ανασήκωσε τα χέρια δηλώνοντας “εγώ εν τζαι...”.
TRENDING NOW
19ºc
21ºc
