Ένα γελαστό απόγευμα
Αλήθεια, πότε ήταν η τελευταία φορά που πραγματικά φουσκώσατε από εθνική υπερηφάνεια;
Σκεφτείτε πόσο βαθιά είναι ριζωμένη η διαφθορά, πόσο έχει εμπεδωθεί στην κρίση, τη σκέψη και τις ζωές μας που νιώθουμε απογοητευμένοι από τις πρόσφατες αποκαλύψεις της έρευνας Cyprus Confidential που διεξήγαγε η Διεθνής Κοινοπραξία Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ) με αντικείμενο τη διαδρομή βρώμικου χρήματος από τα “πορτοφόλια” του Πούτιν.
Αλήθεια, πότε ήταν η τελευταία φορά που πραγματικά φουσκώσατε από εθνική υπερηφάνεια;
Ο Ραδιομαραθώνιος ήρθε κι έφυγε, η ελεημοσύνη προσφέρθηκε, πολιτικοί, φορείς και ανθυποσελέμπριτις φωτογραφήθηκαν με ανάπηρους, συνειδήσεις ησύχασαν, καθήκοντα εξετελέσθησαν. Όλα καλά. Κάναμε τη φιλανθρωπία μας για φέτος, του χρόνου πάλι, άσχετα αν μας έκραξε το μισό σύμπαν με πρώτους και καλύτερους τους άμεσα ενδιαφερόμενους. Τους ανάπηρους που δεν ζητάνε λύπηση ή ελεημοσύνη αλλά μόνο αυτό που δικαιούνται: ίσες ευκαιρίες. Τα φώτα του φιλανθρωπικού πανηγυριού που προκρίνει την ελεημοσύνη αντί για τα δικαιώματα των αναπήρων έσβησαν και οι τελευταίοι βρίσκονται και πάλι αντιμέτωποι με τη στυγνή πραγματικότητα.
Τον χορό του “μακριά από μας κι όπου θέλουν ας πάνε” άνοιξε η κοινοτάρχης Ζυγίου Γεωργία Μιχαήλ πίσω στο 2018 όταν ηγήθηκε ως σύγχρονη Μπουντίκα τη ματαίωση εγκατάστασης σε πρώην στρατόπεδο του χωριού δομής φιλοξενίας ανήλικων ασυνόδευτων προσφύγων - μάλιστα είχαν ζητήσει την εκπόνηση μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων λες και δεν πρόκειται για ανθρώπους αλλά για τοξικά απόβλητα.
Για να κατανοήσετε καλύτερα αυτό για το οποίο φωνάζουν εδώ και καιρό οι οργανώσεις αναπήρων, δηλαδή την τελείως λανθασμένη και παραπλανητική φιλοσοφία φιλανθρωπικών πανηγυριών όπως ο Ραδιομαραθώνιος, δείτε το παράδειγμα του ΡΙΚ που έχει αναλάβει εργολαβικά τον τελευταίο καθώς αποτελεί μαζί με τη Eurovision τις δύο μοναδικές φορές το χρόνο (όταν δεν έχει Μουντιάλ ή Ολυμπιακούς) που βγαίνει από τον τάφο του για να μας θυμίσει τη μάλλον θλιβερή, αναχρονιστική αλλά πάντα ακριβοπληρωμένη ύπαρξή του.
Το 1941 στο Σαράγεβο μία μουσουλμάνα έκρυψε την Εβραία φίλη της σώζοντάς την από τα χέρια των Ναζί κι ένα βέβαιο ταξίδι σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Μισό αιώνα μετά η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε η ίδια αυτή μουσουλμάνα να βρεθεί παγιδευμένη στην πολιορκημένη από τους Σέρβους πόλη με την Εβραία φίλη της να φροντίζει να τη βγάλει από κει με ασφάλεια!
Διαβάζοντας την ιδιαίτερα σκληρή ανακοίνωση της Κυπριακής Συνομοσπονδίας Οργανώσεων Αναπήρων (ΚΥΣΟΑ) που πρακτικά ανοίγει δεύτερη κωλοτρυπίδα στην κρατική υποκρισία (και αναλγησία) που κρύβεται πίσω από τον φερετζέ του Ραδιομαραθωνίου (περισσότερα γι’ αυτό παρακάτω) θυμήθηκα μια άλλη “φιλεύσπλαχνη” αντιμετώπιση παιδιών με αναπηρίες από την προηγούμενη κυβέρνηση (περήφανο μέλος της οποίας ήταν ο σημερινός Πρόεδρος) και τον φωστήρα που έκαναν Υπουργό Παιδείας γιατί δεν τηρούσε τα προσόντα για τη θέση κλητήρα στην Πινδάρου.
Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Και δη τις πατριωτικές. Μα πώς γίνεται και σχεδόν πάντα είναι οι υπερφίαλοι και υπερ-φλύαροι εθνικόφρονες γκράντε πατριώτες, τα Ελλάς-Ελλάς-σκέπασε-κι-εμάς μαμμόθρεφτα της μαμάς πατρίδας που είναι επιρρεπείς στις επικών και εθνικών διαστάσεων γκάφες; Φταίει ο υπερβάλλων ζήλος; Παθαίνουν κολούμπρα μπροστά στη γαλανόλευκη και βραχυκυκλώνουν; Γαμιέται ο Δίας;
Η Ν. διαγνώστηκε με παιδική ρευματοειδή αρθρίτιδα στα έξι της. Οι γονείς της δεν ήξεραν καν ότι υπήρχε κάτι τέτοιο, είναι μια ασθένεια άλλωστε που -λανθασμένα- ταυτίζεται με την τρίτη ηλικία. Κανείς δεν ξέρει τι την προκάλεσε, ήξεραν όμως ότι θα την είχε για πάντα. Και σε όλες της τις αρθρώσεις.
Τι είναι στ’ αλήθεια αυτό που κάνει μερικούς να πιστεύουν ότι είναι ανώτεροι από κάποιους άλλους; Ποια άλυτα ψυχολογικά και κόμπλεξ οδηγούν κάποιους να θεωρούν τη γνώμη τους ως τη μεγαλύτερη προσφορά στην ανθρωπότητα μετά το ίντερνετ (και τον καφέ) που πρέπει οπωσδήποτε να επιβληθεί και να πούμε κι ευχαριστώ από πάνω;
“Πάρα πολλές αγωνιστικές η Καρμιώτισσα αντιμετωπίστηκε με προσβλητικό τρόπο. Δεν είναι ανεκτό. Θα κινηθούμε νόμιμα και θα χτυπήσουμε πόρτες εκεί που πρέπει για να μιλήσουμε. Και να σας πω και κάτι όταν δεν μπορείς να αποφύγεις τον βιασμό, απόλαυσέ τον”.
“Θέλαμε να φτιάξουμε ένα καλύτερο κόσμο. Καλύτερο δεν σημαίνει πάντα καλύτερο για όλους. Πάντα όμως για κάποιους θα σημαίνει χειρότερο”. Μ’ αυτή την κυνική φράση ο φασίστας του Joseph Fiennes εξηγεί στην οικόσιτη σκλάβα του Elisabeth Moss γιατί ο κόσμος όπως τον ήξερε πήγε κατά διαόλου και η ίδια βρέθηκε δέσμια να γεννοβολάει παιδιά για τον ίδιο και τη στείρα γυναίκα του.