Σήμερα ας αφήσουμε κατά μέρος αυτούς που μας απογοητεύουν κι ας υμνήσουμε αυτούς που μας εμπνέουν. Η Ε. είναι από τις παλαιότερες φίλες μου, από τους πρώτους ανθρώπους που με αγκάλιασαν με το που ήρθα στο νησί πριν 21 χρόνια. Πρακτικός άνθρωπος με τετράγωνη λογική, μια τεράστια καρδιά και τόσο μεγάλο απόθεμα συναισθημάτων κάθε μορφής που θα μπορούσε κάλλιστα να εξάγει. Μητέρα δύο παιδιών, παντρεμένη με τον high school sweetheart της, κόρη, αδελφή, θεία, φίλη, κουμπάρα, νονά, εργαζόμενη, νοικοκυρά. Καρκινοπαθής.
Η Ε. διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού πριν από περίπου ένα χρόνο. Είχε ήδη περάσει μια σοβαρή περιπέτεια με την υγεία της (άσχετη με την παρούσα) πριν από πολλά χρόνια που την ταλαιπώρησε ψυχικά και σωματικά, οπότε τα άσχημα νέα τη χτύπησαν με όλη τη φόρα τριαξονικού με χαλασμένα φρένα σε κατηφόρα. Οι σκέψεις αμείλικτες και διαπεραστικές: Γιατί ξανά; Πώς θα αντέξω να περάσω πάλι τα ίδια; Τώρα έχω παιδιά. Κι αν δεν τα καταφέρω; Υποτίθεται πως όταν έχεις ήδη κάνει χειραψία με τον θάνατο, αλλάζεις κοσμοθεωρία, σκληραίνεις, αποκτάς αντοχές και μια περισσότερο συνειδητοποιημένη αντίληψη για τη ζωή, τη συντομία, τις χαρές και τις απολαύσεις της. Υποτίθεται πως προετοιμάζεσαι για τα χειρότερα όμως ό,τι κι αν έχεις περάσει τίποτα δεν σε προετοιμάζει για το Μεγάλο Κάπα.
Καρκίνος λοιπόν. Και η ζωή της Ε. άλλαξε ξανά. Εξετάσεις, χημειοθεραπείες, πόνος, ναυτία, αγωνία, φόβος, απόγνωση ελπίδα. Το ξυρισμένο κεφάλι της πήγε, της προσέδωσε ένα badass vibe. Σαν ηρωίδα ταινίας δράσης της είπα, Ripley στο Alien³, GI Jane, η Furiosa του Mad Max: Fury Road. Άλλαξέ του τα φώτα του καριόλη. Ξέρεις εσύ. Ο πρώτος γύρος πήγε πολύ καλά. Το ίδιο και ο δεύτερος. Ακολούθησε η μαστεκτομή. Και μετά η αναμονή. Οι εξετάσεις. Κι άλλη αναμονή. Ολόκληρη η ζωή της στην αναμονή.
Βαρέθηκε να μετράει πόσες φορές της είπαν να φανεί δυνατή. Να το αντιμετωπίσει με ψυχραιμία, στωικότητα, υπομονή και θάρρος. Γιατί δεν είναι πια μόνη, Γιατί έχει δύο μικρά παιδιά. Όμως για όλους εμάς τους απ’ έξω είναι πολύ ευκολότερο να το λες παρά να το ζεις. Για σκεφτείτε το. Εδώ είσαι καλά και τη νύχτα όταν ξαπλώνεις, τη στιγμή που καθαρίζει το μυαλό σου από κάθε σκέψη καθώς ετοιμάζεται να κατεβάσει ρολά για να κοιμηθεί, όταν είσαι πιο ευάλωτος από ποτέ στις ζοφερές, καταχθόνιες σκέψεις, αναλογίζεσαι τι θα απογίνουν οι δικοί σου άνθρωποι σε περίπτωση που πάθεις κάτι και σε κυριεύει ο τρόμος - έστω και για λίγο, πριν διώξεις μακριά αυτές τις απαίσιες σκέψεις για να σε πάρει επιτέλους ο ύπνος. Φαντάσου τώρα να έχεις και κάτι που απειλεί άμεσα τη ζωή σου. Κάτι που μπορεί να το ξεπεράσεις και να επιβιώσεις μπορεί και όχι.
Παρακολουθούσα την Ε. στην ξεριζωμένη πια καθημερινότητά της να ισορροπεί ανάμεσα στα καθήκοντά της ως μάνα και τον πόνο, τη ναυτία, τον διαρκή φόβο να κρέμεται από πάνω της σαν Δαμόκλεια Σπάθη και σκεφτόμουν πως διάολο τα καταφέρνει; Θα είχα εγώ έστω το μισό γαμημένο θάρρος και πείσμα της εάν ήμουν στη θέση της; Ναι, ακούγεται κλισέ, σαν δακρύβρεχτος εμψυχωτικός μονόλογος του Grey’s Anatomy, όμως είναι αληθινό: ο καρκίνος είναι ένας ύπουλος καριόλης, η μάχη άνιση και κάθε καρκινοπαθής μια γενναία ψυχή που το παλεύει για όλους τους σωστούς λόγους κάτω από συνθήκες που κανένας μας δεν μπορεί να ξεκινήσει καν να αντιλαμβάνεται. Κι αυτά τα συμπεραίνουμε μόνο από αυτά που βλέπουμε, μαθαίνουμε, ακούμε. Όσα μας αφήνουν να μάθουμε. Γιατί υπάρχουν και εκείνες οι στιγμές για τις οποίες δεν γνωρίζουν ούτε οι πιο στενοί τους άνθρωποι. Όταν είναι μόνοι τους αντιμέτωποι με το αμείλικτο “κι αν δεν τα καταφέρω;”. Όταν, έστω για λίγα λεπτά, το τείχος του θάρρους που ύψωσαν για τους άλλους, καταρρέει σαν της Ιεριχούς από τις σάλπιγγες του Γεδεών, αποκαλύπτοντας τον καταχθόνιο τρόμο που φωλιάζει από πίσω. Και λυγίζουν. Σπάνε. Γιατί υπάρχουν όρια στο θαρραλέο αντίκρυσμα της θνητότητας ενός ανθρώπου κι αυτοί τα έχουν ξεπεράσει προ πολλού. Μετά το τείχος υψώνεται ξανά για να βγει ακόμα μια μέρα. Κι ακόμα μία.
Μέχρι η Ε. να ακούσει τα καλά νέα. Ότι όλα πήγαν καλά. Καθάρισε. Οι σχεδόν δέκα μήνες στην κόλαση ήταν τελικά με επιστροφή. Πήγε, την αντίκρισε και γύρισε πίσω νικήτρια. Γιατί η μάχη με το Μεγάλο Κάπα έχει νικητές και χαμένους. Κάποιοι τα καταφέρνουν, άλλοι όχι. Μα όλοι αναμφισβήτητα δίνουν τη δική τους, γενναία, μάχη. Μέχρι το τέλος. Είτε του καρκίνου, είτε του δικού τους. Η Ε. το πάλεψε με τρόπο που μπορεί να μην εμπνέει εμψυχωτικά λογύδρια ή δακρύβρεχτα ιατρικά δράματα αλλά στα δικά μου τουλάχιστον μάτια φαντάζει με το ιατρικό αντίστοιχο της απόβασης στη Νορμανδία. Το πάλεψε ζώντας. Ξυπνώντας κάθε πρωί, ετοιμάζοντας τα παιδιά για το σχολείο, οδηγώντας -όταν το επέτρεπαν οι ναυτίες από τις χημειοθεραπείες- στα φροντιστήρια και τις δραστηριότητες. Όταν γαντζώθηκε από την ψευδαίσθηση μιας κανονικότητας με τους δικούς της ανθρώπους που είχε ανάγκη και που δεν ήξερε αν θα ήταν όλα όσα θα είχε. Κι αυτό για μένα είναι γενναιότητα. Είναι γαμημένη ψυχή. Πριν λίγο καιρό της χάρισα το “Χειρόγραφο” της Ελένης Ξένου, αφιερωμένο “από μία survivor στην άλλη”. Σαν πρόωρο δώρο γενεθλίων.
Τα οποία παρεμπιπτόντως είναι σήμερα και η φίλη μου η Ε. σκοπεύει να τα γιορτάσει σαν να μην υπάρχει αύριο. Γιατί τον τελευταίο χρόνο ένιωσε ότι ίσως και να μην υπήρχε.
Χρόνια πολλά επιζήσασα. Του έδωσες και κατάλαβε του καριόλη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Είδε το όχημα του να καίγεται 40χρονος στη Λεμεσό - Διερευνούν τα αίτια
• Πέθανε ο Γιώργος Δασκαλάκης - Έδωσε σκληρή μάχη με τον καρκίνο
Κυπριακό: Στο «σκοτάδι» η Λευκωσία για πενταμερή - Βλέπει κινητικότητα η Αθήνα
Την ώρα που η Μέση Ανατολή εξακολουθεί να φλέγεται και στην Συρία υπάρχει ανάφλεξη του εμφυλίου τα τελευταία 24ωρα, η Λευκωσία αναμένει ενημέρωση από τον ΓΓ των ΗΕ ως προς τις ημερομηνίες για τη συνάντηση των δύο ηγετών για τα οδοφράγματα και για την πενταμερή. Το μόνο δεδομένο που υπάρχει αυτή τη στιγμή, είναι η συνάντηση που θα έχει ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης με τον κατοχικό ηγέτη Ερσίν Τατάρ στις 10 Δεκεμβρίου, στην καθιερωμένη δεξίωση που θα παραθέσει ο Ειδικός Απεσταλμένος του ΓΓ του ΟΗΕ στην Κύπρο, επικεφαλής της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, Κόλιν Στιούαρτ. Πέραν της κοινωνικής αυτής συνάντησης, η κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να γνωρίζει πως θα προχωρήσει η διαδικασία στο κυπριακό και πότε, παρά τις δηλώσεις του Ερσίν Τατάρ ο οποίος τοποθετεί την πενταμερή, στα τέλη Ιανουαρίου.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
