Μία από τις πολλές λέξεις που έχουν χάσει τελείως το νόημα και την αξία τους είναι το “αντισυστημικό”. Δηλαδή αυτό που πάει κόντρα στο σύστημα - όποιο κι αν είναι αυτό. Μια λέξη που έχει κακοποιηθεί σε τέτοιο βαθμό που ούτε πλέον η μάνα της δεν μπορεί να την αναγνωρίσει. Έχει διαστρεβλωθεί, χλευαστεί, ξεχειλωθεί, υποβαθμιστεί όμως η χειρότερη μοίρα που της έχει επιφυλαχθεί είναι αναμφισβήτητα η χρήση της από το ίδιο το σύστημα. Κάπου εκεί νομίζω η λέξη αυτοκτόνησε από ντροπή.
Το σύστημα (ή κατεστημένο ή καθεστώς ή “βαθύ κράτος”) δημιουργήθηκε μαζί με την Κυπριακή Δημοκρατία το 1960 και έκτοτε έχει να επιδείξει αξιοθαύμαστες ικανότητες επιβίωσης αντάξιες με εκείνες των βραδυπόρων. Τα βραδύπορα ή αρκούδες του νερού μπορούν και επιβιώνουν σε συνθήκες που θα σκότωναν οποιαδήποτε άλλη μορφή ζωής: από το εσωτερικό ενός ηφαιστείου μέχρι τα βάθη των ωκεανών και από το πολικό ψύχος μέχρι το κενό του διαστήματος, τα μικροσκοπικά αυτά αρθρωτά πλασματάκια είναι πρακτικά ο Καρογιάν της φύσης. Έτσι και το “σύστημα” καταφέρνει και επιβιώνει όλα αυτά τα χρόνια κόντρα σε οτιδήποτε θα μπορούσε να το γκρεμίσει ή έστω προκαλέσει την παραμικρή ρωγμή. Να σκεφτείτε πως η τουρκική εισβολή του ‘74 κατάφερε να γκρεμίσει τη χούντα στην Ελλάδα αλλά όχι και το σύστημα στην ίδια την Κύπρο. Όχι μόνο επιβίωσε αλλά στα χρόνια που ακολούθησε παγιώθηκε πάνω στις ράχες νεκρών, αγνοουμένων και προσφύγων, γιγαντώθηκε, παρείσφρησε σε κάθε πτυχή της κοινωνίας και πλέον αποτελεί την κανονικότητα. Επίσης αποθρασύνθηκε όπως μας μάθαμε the hard way από τη δεύτερη πενταετία Αναστασιάδη.
Το σύστημα επιβιώνει με διάφορους τρόπους. Με τη βία, την τρομοκρατία, την προπαγάνδα, τον εθνικισμό, τον εκφοβισμό, το ρουσφέτι, την αποβλάκωση. Όχι πως η σύγχρονη κυπριακή ιστορία ξεχειλίζει από ανθρώπους, ιδέες ή κινήματα που το απείλησαν ποτέ στα σοβαρά (είπαμε ούτε καν η εισβολή δεν το ταρακούνησε) αλλά όταν νιώσει ότι έχει επέλθει κορεσμός ή ότι υπάρχει έστω μια μικρή πιθανότητα ο κόσμος να ξυπνήσει και να αρχίσει να αντιδρά, επιστρατεύει το ισχυρότερο και διαβολικότερης σύλληψης όπλο του: το επαναλανσάρισμά του ως... αντισυστημικό. Έτσι λοιπόν φτάσαμε στο σημείο να θεωρείται αντισυστημικός, φρέσκος, διαφορετικός, καινοτόμος και πρωτοποριακός ο... για μια δεκαετία yesman του Αναστασιάδη και να εκλεγεί πρόεδρος, έτσι καταντήσαμε να δηλώνει αντισυστημικό και κόντρα στο κατεστημένο ο μεγάλος εταίρος της κυβέρνησης (και μεγάλη εταίρα της πολιτικής) το ΔΗΚΟ, έτσι καταλήξαμε να θεωρούνται αντισυστημικοί η ακροδεξιά και ο... Φειδίας. Ο Φειδίας μαλάκα μου. Ο τελευταίος μάλιστα εξελίχθηκε σε κάτι ανάμεσα σε Andrew Tate (του οποίου είναι θαυμαστής) και Jim Jones αφού πλέον οι φανατισμένοι ακόλουθοί του (κυρίως συντηρητικοί millennials και Gen X-ers που βγάζουν τα απωθημένα τους στο εκλογικό αντίστοιχο του “Που πήγαμε και δεν μας άρεσε”) εμφανίζουν συμπεριφορά θυμάτων αίρεσης.
Και μαντέψτε. Δουλεύει.
Τους πραγματικούς αντιπάλους του τελευταίου τους γνωρίζετε. Ξέρετε ποιοι είναι και που βρίσκονται. Είναι αυτοί που το πολέμησαν με αποκαλύψεις σκανδάλων, βιβλία που σε μια κανονική χώρα θα έριχναν κυβερνήσεις, τολμηρά, πρωτοποριακά και κυρίως ανθρωποκεντρικά νομοσχέδια που προστατεύουν τον αδύναμο και τον ευάλωτο ή αποτελούν καθημερινά κακό σπυρί στον κώλο του συστήματος με τις αντιδράσεις τους, δεχόμενοι απειλές, εκφοβισμούς και αγωγές. Όταν άχρωμοι, άοσμοι και άγευστοι ηγέτες σαν τον Χριστοδουλίδη, σόσιαλ μίντια τρεντς σαν τον Φειδία, πολιτικά ανέκδοτα όπως το ΔΗΚΟ και η ΔΗΠΑ και τα ορφανά της Χρυσής Αυγής παρουσιάζονται ως “αντισυστημικοί” το μόνο που καταφέρνουν είναι να αναδείξουν με το χάλι τους τις... ομορφιές και αρετές του παραδοσιακού συστήματος. Και να τρέξουν πάλι πίσω στην αγκαλιά του.
Βλέπετε ακόμα και τα βραδύπορα μια μέρα θα πεθάνουν. Το κυπριακό σύστημα ποτέ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Ελπίδα Ιακωβίδου: Βρέθηκε σε εκδήλωση στη Λευκωσία με την πρώην σύντροφο του Τζώνη Καλημέρη
• Αερόσακοι Takata: Πώς απαντούν οι αντιπροσωπείες αυτοκινήτων για τις χρεώσεις στον έλεγχο;
ΠτΔ στο Economist: Φάρος ελπίδας για την περιοχή η επανένωση Κύπρου
Μια ανεξάρτητη και επανενωμένη Κύπρος είναι καίριας σημασίας για την περιοχή μας, την Ευρώπη και τον κόσμο, ανέφερε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, κατά τον χαιρετισμό του στο 20ό ετήσιο συνέδριο του περιοδικού Economist, οι εργασίες του οποίου άρχισαν την Πέμπτη στη Λευκωσία, σημειώνοντας παράλληλα ότι η επανένωση της Κύπρου μπορεί να αποτελέσει φάρο ελπίδας και για την περιοχή
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
