H είδηση που πέρασε στο ντούκου την Κυριακή, γιατί τα Χριστούγεννα πρώτη “είδηση” στα δελτία είναι η... γέννηση του Θεανθρώπου (δικά τους λόγια), άσχετα εάν έχει μπαγιατέψει κομματάκι μετά από 2.022 χρόνια, ήταν αναμφισβήτητα η σαρωτική νίκη της αντιπολίτευσης στις δημοτικές “εκλογές” των κατεχομένων, όπου το σοσιαλδημοκρατικό Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα κατέκτησε επτά δήμους, ανάμεσά τους και τους μεγάλους Κερύνειας και Αμμοχώστου, ενώ η κατεχόμενη Λευκωσία παρέμεινε στα χέρια του Μεχμέτ Χαρμαντζί του Κόμματος Κοινοτικής Δημοκρατίας.
Ψιλά γράμματα θα μου πείτε. Τι μας ενδιαφέρει εμάς τι γίνεται σε εδάφη που έχουμε από καιρό ξεγράψει (ας μην κρυβόμαστε) και βάζουμε μισή ντουζίνα “λεγόμενο”, “ούτως καλούμενο”, “ψευδο-” και άλλα τόσα εισαγωγικά πριν από κάθε γαμημένη αναφορά σ΄ αυτά, σε μια σχεδόν ψυχαναγκαστική κίνηση παθητικής αντίστασης, που εκφράζεται περισσότερο ενστικτωδώς και από κεκτημένη ταχύτητα, παρά γιατί έχει οποιαδήποτε ουσία. Είτε πεις δήμοι είτε “δήμοι”, η κατοχή παραμένει. Και εδραιώνεται. Η κατεχόμενη Κύπρος χάνεται κι εμείς κολλημένοι με τον πατριωτισμό των εισαγωγικών.
Όμως στο κατεχόμενο κομμάτι της μικρής μοιρασμένης Κύπρου υπάρχει κόσμος που αντιστέκεται. Όχι βέβαια με την αντίσταση που ονειρεύονται οι δικοί μας οπαδοί του νεκρού-και-θαμμένου-από-την-εποχή-του-Μακάριου ενιαίου κράτους, ότι δηλαδή οι Τουρκοκύπριοι θα ξεσηκωθούν μια μέρα για ν’ αποτινάξουν τον τουρκικό ζυγό και να ζήσουν αρμονικά ως... μειονότητα στο αμιγώς ελληνοκυπριακό κράτος, με τις ευλογίες και τη στήριξη της μαμάς Ελλάδας (μη γελάτε, υπάρχουν απορριπτικοί στις παρυφές της δεξιάς και της ακροδεξιάς που στ’ αλήθεια το πιστεύουν αυτό ή τουλάχιστον έτσι λένε στα γίδια που τους ψηφίζουν). Όχι φυσικά. Αντιστέκονται μεν, αλλά (το κάνουν) για να ξεφύγουν από τον σφιχτό εναγκαλισμό του βόα Ερντογάν, με στόχο μια Κύπρο από τους Κύπριους για τους Κύπριους με βάση τη ΔΔΟ.
Και γιατί είναι αξιοσημείωτο αυτό, θα ρωτήσετε και εύλογα. Σίγουρα οι Τ/κ που κινούνται στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και της αριστεράς θα επιθυμούν μια κυπροκεντρική λύση με βάση τη ΔΔΟ και χωρίς μητέρες πατρίδες στα πόδια μας, όπως συμβαίνει και εδώ. Και να αντιστέκονται στη λυσσαλέα διατήρηση του στάτους κβο από τις συντηρητικές/εθνικιστικές δυνάμεις που βάζουν την Τουρκία πάνω και μπροστά από όλα. Καμία έκπληξη εδώ.
Τώρα, φανταστείτε να το κάνουν αυτό σε ένα κράτος-μπανανία χωρίς ουσιαστική υπόσταση ή την παραμικρή διεθνή στήριξη, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα και τη μπότα της ερντογανικής Τουρκίας, όπου η παραμικρή κριτική ή αποδοκιμασία του Σουλτάνου μπορεί να σε στείλει φυλακή (ή νοσοκομείο), ενώ η επιθυμία σου για απογαλακτισμό από την Άγκυρα σε στιγματίζει αυτομάτως ως προδότη. Συν τις παθογένειες ενός “κράτους” ψευδούς μεν, αλλά άσιλα κυπριακού: διαφθορά, ανικανότητα, νεποτισμός, αναξιοκρατία, ρουσφέτι, θρησκοληψία και εθνικισμός ως παραισθησιογόνο.
Γι’ αυτό θαυμάζω κάθε κίνηση αντίστασης στα κατεχόμενα, μικρή ή μεγάλη. Γιατί μπορεί να μοιάζει συνηθισμένη ή αυτονόητη για τα δικά μας δεδομένα, αλλά φτάνει σε δυσθεώρητα ύψη, αν αναλογιστεί κανείς τις συνθήκες του στρατοκρατούμενου ψευδοκράτους. Να μην συγκρίνουμε με τα δικά μας εδώ και πέσουμε σε κατάθλιψη χρονιάρες μέρες (όχι ότι δεν γνωρίζουμε ακριβώς πού ζούμε). Όπου “αντίσταση” θεωρείται να διαδηλώνεις εναντίον του 5G και των εμβολίων ή το να ψηφίζεις... Χριστοδουλίδη για Πρόεδρο.
Πιείτε λοιπόν μια ζιβάνα στην υγεία των αδελφών μας στον βορρά, που αντιστέκονται κάτω από συνθήκες που εμείς στον ελεύθερο(;) νότο δεν μπορούμε καν να διανοηθούμε. Μια αντίσταση γνήσια και χωρίς εισαγωγικά. Γιατί “ούτως καλούμενη” είναι μάλλον η δική μας...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• «Μαύρισαν» την είσοδο - Έκρηξη κροτίδας σε τοίχο δικηγορικού γραφείου τα μεσάνυχτα
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις