Θάνατος βρέφους: Το κοριτσάκι ήταν χωρίς σφυγμό - Ενημερώθηκε η Αστυνομία - Όσα αναφέρει ο ΟΚΥπΥ
Διευκρινίσεις για το θάνατο του τριών μηνών βρέφους στο Μακάρειο Νοσοκομείο έδωσε ο ΟΚΥπΥ.
Αναλυτικά η εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη του αρχηγού του ΠΑΟΚ στο μέσο της Πορτογαλίας:
Ναι. Κράτησε μέχρι τις έξι το πρωί αλλά από την επόμενη ημέρα ξανά και ξανά στην αποθεραπεία.
Είναι 90 λεπτά τρεξίματος πίσω από μια μπάλα, παρ΄όλο που περιμένω 34 χρόνια γι΄αυτόν τον τίτλο. Το πάρτι δεν είναι τόσο κουραστικό. Νομίζω η υπομονή ήταν πιο κουραστική. Για να είμαι ειλικρινής, περιμέναμε αυτήν την στιγμή εδώ και καιρό. Η απόσταση που είχαμε από τον Ολυμπιακό μας έδινε το περιθώριο να σκεφτούμε την ημέρα που θα γιορτάσουμε αλλά έπρεπε να σκεφτόμαστε παιχνίδι με παιχνίδι, μέχρι και να έρθει η μαθηματική κατάκτηση του τίτλου.
Το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα έχει πάντα κορυφαία θέση στην καριέρα μου γιατί εκπροσώπησα τη χώρα μου. Σε συλλογικό επίπεδο όμως και βλέποντας τους άλλους τίτλους που έχω κερδίσει αυτό είναι αναμφισβήτητα το πιο ξεχωριστό. Ο ΠΑΟΚ ήταν η ομάδα που με βοήθησε να αναπτύξω τον εαυτό μου στο ποδόσφαιρο, το κλαμπ που μου έδωσε αυτοπεποίθηση και την ευκαιρία να συνεχίσω την καριέρα μου μετά την φυγή μου από την Πορτογαλία.
(σ.σ. γελάει) πρέπει να είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του ποδοσφαίρου που ένας παίκτης μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο με ρήξη χιαστού. Επίσης, έδειξε την ευγνωμοσύνη και την αγάπη των ανθρώπων για μένα. Το έκανα, δεν μου κόστισε τίποτα και θα το έκανα ξανά για να ευχαριστήσω τον προπονητή και τους συμπαίκτες μου για την εμπιστοσύνη και την αγάπη τους να περπατήσω στο γήπεδο στα τελευταία λεπτά, σε ένα παιχνίδι κατάκτησης τίτλου. Αυτές είναι στιγμές που θα με σημαδεύουν για πάντα.
Ήταν η εκπλήρωση ενός ονείρου. Από την πρώτη ημέρα που ήρθα σε αυτό το κλαμπ, ένιωθα την αγάπη των οπαδών. Όπως είπα ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Όλα πήγαν όπως τα είχα στο μυαλό μου εκείνα τα λεπτά. Η αδικία που ένιωσε αυτός ο σύλλογος τα τελευταία χρόνια, το πώς χάσαμε πέρσι το πρωτάθλημα… Η απώλεια των βαθμών και ο τρόπος με τον οποίο δεν κερδίσαμε την ΑΕΚ. Λόγω αυτού του γεγονότος, στο οποίο μέτρησαν ένα γκολ και στη συνέχεια το ακύρωσαν, ο πρόεδρος μας μπήκε στον αγωνιστικό χώρο. Και μπήκε γιατί κάτι συνέβη. Δεν μπήκε επειδή είναι τρελός. Αλλά αυτά έχουν συζητηθεί ήδη πολύ και δεν αξίζει να αναφερθούμε πάλι εκεί.
Όπως είπα, πέρασαν πολλά από το μυαλό μου. Η εκπλήρωση ενός ονείρου, το να κερδίσουμε ένα πρωτάθλημα με αυτήν την ομάδα που είναι τα πάντα για εμάς. Σκέφτηκα την οικογένεια μου και την κόρη μου που εμφανίζεται στο βίντεο να μου δίνει ένα φιλί όταν είμαι στον πάγκο. Γι΄αυτό δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου πριν και κατά την είσοδο μου στο γήπεδο. Αναφορικά με τα συναισθήματα μου δεν σχετίζονται μόνο με τους τίτλους, όπως είπα αυτό που έκανε ο σύλλογος για μένα, θα μείνει για πάντα στην καρδιά μου, είναι πράγματα που δεν θα ξεχάσω ποτέ ανεξάρτητα από το που παίζεις ή που βρίσκεσαι. Είτε παίζεις είτε όχι.
Δεν είχα ιδέα τι θα ακολουθήσει. Άρχισα να το σκέφτομαι όταν οι τελευταίοι δύο παίκτες που έκαναν προθέρμανση, κάθισαν στον πάγκο ενώ είχε απομείνει μόλις μία αλλαγή. Τότε συνειδητοποίησα όταν κάτι συμβαίνει… Ο προπονητής μου είχε μιλήσει μια εβδομάδα πριν και με είχε ενημερώσει ότι θα είμαι στον πάγκο για να δίνω δύναμη στους παίκτες. Το βρήκα φυσιολογικό γιατί είμαι αρχηγός της ομάδας και είχα προέλθει από μια ατυχία. Ήταν μια κίνηση ευγνωμοσύνης.
Ήταν αλλά δεν έπρεπε να είναι… Έλαβα μηνύματα και κλήσεις από συμπαίκτες και παίκτες από αντίπαλες ομάδες. Ήταν ένας τρόπος ευγνωμοσύνης και αναγνώρισης της δουλειάς που έχω κάνει με αυτήν την ομάδα σε αυτήν την χώρα.
Όπως ξέρω της συζύγου μου. Τα πρώτα λόγια ήταν δικά της και μετά νομίζω πως ήταν του τερματοφύλακα της ομάδας, που είναι φίλος μου, που το είπε στο τεχνικό τιμ και αυτό ήταν μια πράξη τιμής για εμένα για να μπω στο γήπεδο.
Το σχολίασα μαζί της, με τους φίλους μου, ότι μετά από τόσο μεγάλη προσπάθεια και τόσες θυσίες ήταν δύσκολο να μην είμαι παρών στο πιο σημαντικό παιχνίδι πρωταθλήματος. Άλλα μετά θυμόμουν ότι θα θυμούνται αυτό το πράγμα… Δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου.
Ότι είναι τρελοί. Είναι τρελοί γιατί δυσκολεύομαι να περπατήσω με πατερίτσες. Φανταστείτε χωρίς αυτές… Όταν μπήκα στο γήπεδο, το έκανα χωρίς πατερίτσες και έτσι ώστε η τελευταία εικόνα μου στο πρωτάθλημα να είναι χωρίς αυτές.
Περισσότερο από μένα, πιστεύω πως αυτή η ομάδα έχει μια ξεχωριστή θέση. Όχι μόνο επειδή κέρδισε το πρωτάθλημα μετά από τόσα χρόνια αναμονής αλλά επειδή αν κερδίσουμε το επόμενο παιχνίδι, θα είμαστε η πρώτη ομάδα τα τελευταία 50-60 χρόνου που τελειώνει το πρωτάθλημα χωρίς ήττα. Αν δεν κάνω λάθος, η μόνη ομάδα που το πέτυχε είναι ο Παναθηναϊκός και νομίζω είχε έξι ισοπαλίες. Ακόμη κι αν φέρουμε ισοπαλία στο τελευταίο, το «σπάμε» αυτό το ρεκόρ. Αυτή η ομάδα θα είναι για πάντα στην ιστορία του συλλόγου.
Φυσικά, αυτό το κλαμπ δεν έχει πάρει ποτέ το νταμπλ. Έχουμε στόχο να κερδίσουμε το Κύπελλο. Δεν λέω πως θα είναι εύκολο αλλά θα πρέπει να συνεχίσουμε να γράφουμε ιστορία και να σκεφτούμε το επόμενο παιχνίδι που είναι την Πέμπτη.
Στόχος μας είναι να συνεχίσουμε να κυριαρχούμε. Το μεγάλο έργο αυτού του προέδρου δεν είναι να κερδίσει ένα πρωτάθλημα από τύχη αλλά να συνεχίσει το έργο που έχει εκπονήσει τα τελευταία χρόνια. Στόχος μας είναι να μπορέσουμε να κάνουμε ό,τι έκανε ο Ολυμπιακός τις τελευταίες δεκαετίες. Γνωρίζουμε όμως ότι ο μεγάλος στόχος των ομάδων της Αθήνας είναι να μας πάρουν το πρωτάθλημα.
Φυσικά! Τα πράγματα αλλάζουν. Φέτος τα ντέρμπι είχαν ξένους διαιτητές και είμαστε πρωταθλητές. Μπορεί να είναι, μπορεί και όχι σύμπτωση. Περιμέναμε αυτήν την χρονιά από την στιγμή που ο πρόεδρος ανέλαβε την τύχη της. Ανέλαβε τα χρέη της, κάτι που δεν έκαναν άλλες ομάδες, όπως η ΑΕΚ, που προτίμησαν τον υποβιβασμό. Από τότε που επέστρεψα, και βλέποντας την επένδυση που έκανε ο Σαββίδης, την οργάνωση του συλλόγου, τους παίκτες που έφερε, περίμενα τον ΠΑΟΚ πρωταθλητή. Δεν συνέβη πέρυσι, συνέβη φέτος.
Ήταν ο Θοδωρής Ζαγοράκης, ο οποίος ήταν ο αρχηγός της ελληνικής ομάδας που κέρδισε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το 2004. Υπήρχαν οικονομικά προβλήματα. Δεν μπορούσαν να βρουν λεφτά, δεν θα μπορούσαν να βγουν στην Ευρώπη τα επόμενα χρόνια. Αυτός ήταν ο κύριος λόγος που έφυγα από την ομάδα για την Γερμανία.
Μου κόστισε… Το προηγούμενο καλοκαίρι από εκείνο μου έκαναν πολύ καλές προτάσεις. Και σε μένα και στην ομάδα αλλά ένιωσα ότι η δουλειά μου στον ΠΑΟΚ δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί. Ήθελα να μείνω τουλάχιστον μέχρι το τέλος του έτους αλλά η οικονομική κατάσταση δεν ήταν η καλύτερη και ουσιαστικά έπρεπε να φύγω…
Συνέχισαν το έργο που ξεκινήσαμε. Ο Mίσιτς δεν έπαιξε πολύ αλλά βοήθησε την ομάδα κάθε φορά που κλήθηκε. Είναι δύο παίκτες με αρκετή ποιότητα αλλά είναι πάντα δύσκολο, ακόμη και με την ποιότητα, να βρούμε χώρο. Ο Σέρτζιο κατάφερε να βρει αυτόν τον χώρο. Ελπίζω ότι ο ΠΑΟΚ θα συνεχίσει να υπολογίζει σε εκείνους…
Θέλω να μένει εδώ. Είναι ένας φανταστικός παίκτης, αλλά έχει μια ρήτρα που είναι 12 εκατομμύρια ευρώ. Ας ελπίσουμε ότι θα υπάρξει συμφωνία μεταξύ του ΠΑΟΚ και της Πόρτο, όπως συνέβη όταν ήρθα εδώ εγώ…
Από την αποχώρηση [2011] μου, ανέφερα πάντα ότι ήθελα να επιστρέψω στον ΠΑΟΚ και να τελειώσω την καριέρα μου. Είμαι 33 ετών και δεν σκέφτομαι να φύγω από αυτή την ομάδα. Όπως είπα, είναι μια ομάδα που μου έδωσε τα πάντα και τώρα είναι η σειρά μου να συνεισφέρω με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Θέλω να συνεχίσω στην Ελλάδα και μετά την ολοκλήρωση της καριέρας μου. Η γυναίκα μου είναι Ελληνίδα από τη Θεσσαλονίκη. Αυτό που έχτισα για να μπορώ να συνεχίσω τη ζωή μου μετά το ποδόσφαιρο ήταν σε αυτή τη χώρα…
Είναι προγραμματισμένη η επέμβαση για τις 6 Μαΐου, αλλά εξαρτάται πολύ από τον τρόπο με τον οποίο το γόνατο θα ανταποκριθεί μέχρι εκείνη την ημέρα. Το έχω ήδη περάσει αυτό και θα κάνω τα πάντα για να μπορέσω να παίξω και πάλι μέσα σε έξι μήνες.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις