Μια σπάνια ασθένεια που δεν κατάφεραν οι γιατροί στην Κύπρο να διαχειριστούν, έστειλαν την 37χρονη στην εντατική και ένα βήμα πριν τον θάνατο. Επειδή όμως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και χάρη στις άμεσες κινήσεις που έγιναν από μέρους του Υπ. Υγείας και της Γενικής Διευθύντριας, κυρίας Χριστίνας Γιαννάκη, κατόπιν αιτήματος της οικογένειας, η γυναίκα από τη Λάρνακα κέρδισε ένα «πόλεμο» που «για κάποιους» θεωρείτο «χαμένη υπόθεση»
Γράφει ο Στέλιος Στυλιανού
Η Μαρία Χρυσοστόμου σήμερα δεν θα βρισκόταν ανάμεσα μας. Η 37χρονη παρά τις εκτιμήσεις των γιατρών εδώ στην Κύπρο , κόντρα σε όλα τα σενάρια και με σύμμαχο την ελπίδα, κατάφερε να ξεπεράσει έναν εφιάλτη που έζησε για 5 μήνες. Ο σύζυγος και όλη η οικογένεια, έδωσαν μάχη για να μεταφερθεί σε Νοσοκομείο στο Ισραήλ και να παλέψει να κερδίσει πίσω αυτό που παραλίγο να της στερούσαν, το δικαίωμα στη ζωή
Όλα ξεκίνησαν στις 6 Μαρτίου του 2017 όταν η νεαρή γυναίκα παρουσίασε τα πρώτα συμπτώματα, στα οποία συμπεριλαμβανόταν μεταξύ άλλων η αστάθεια, η δυσκολία στην κατάποση, δυσκολία στο γράψιμο, με την Μαρία να επισκέπτεται γιατρό ώστε να διαπιστωθεί από τι πάσχει.
Παρά τις πρώτες εξετάσεις που έγιναν δεν μπορούσε να εξαχθεί με βεβαιότητα συμπέρασμα για το πρόβλημα που αντιμετώπιζε, πάρθηκε όμως η απόφαση από γιατρούς εδώ στην Κύπρο για θεραπεία με κορτιζόνη, ώστε να ανακοπεί πρωτίστως η πορεία των συμπτωμάτων. Υπήρξε μια ανεπαίσθητη βελτίωση για δύο μέρες που όμως υποχώρησε γρήγορα και η 37χρονη μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια της, δεν μπορούσε να καταπιεί και με δυσκολία μιλούσε.
Αυτό ήχησε σαν καμπανάκι κινδύνου στην ίδια και την οικογένεια της που προσπαθούσε να καταλάβει τι ήταν αυτό το ξαφνικό που έπαθε και την οδήγησε σε μια τόσο ραγδαία επιδείνωση της υγείας της. Οι πέντε επισκέψεις σε πέντε γιατρούς έδωσαν πέντε διαφορετικές εκτιμήσεις με την Μαρία περί τα τέλη Μαρτίου να χρειάζεται να νοσηλευτεί άμεσα σε Νοσοκομείο. Έτσι αποφασίστηκε η εισαγωγή της σε ιδιωτικό νοσηλευτήριο.
Αυτό που ήξερε η Μαρία είναι πως υπήρχε ένα νευρολογικό πρόβλημα στο στέλεχος του εγκεφάλου παραμένοντας όμως αδιάγνωστη και ουσιαστικά χωρίς οποιαδήποτε ιατρική βοήθεια με την κατάσταση της υγείας της να επιδεινώνεται από μέρα σε μέρα. Αποτέλεσμα αυτού ήταν η μεταφορά της στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του νοσηλευτηρίου όπου νοσηλευόταν, στις 6 Απριλίου, ενώ η οικογένεια στο μεταξύ απέστειλε στο Ισραήλ τις εξετάσεις στις οποίες υποβλήθηκε η νεαρή γυναίκα με την απάντηση από το εξειδικευμένο κέντρο να έρχεται και να κάνει λόγο για συγκεκριμένες διαγνωστικές εξετάσεις και συγκεκριμένη θεραπεία που θα έπρεπε να γίνουν, στέλνοντας οι γιατροί από το Ισραήλ και γραπτώς τις εκτιμήσεις τους. Κάτι που στην συνέχεια οι θεράποντες ιατροί εδώ στην Κύπρο, δεν ακολούθησαν επακριβώς, αφού έτσι έκριναν.
Το ίδιο βράδυ όμως η κατάσταση της 37χρονης σύμφωνα με τους γιατρούς ήταν μη αναστρέψιμη. Συγκεκριμένα όπως μας αναφέρεται, οι γιατροί βγήκαν πανικόβλητοι από την εντατική και ενημέρωσαν την οικογένεια ότι «δυστυχώς η κατάσταση της Μαρίας είναι πολύ σοβαρή» και μερικές ώρες πιο μετά τους είπαν: «Ο θάνατος δεν θα αργήσει να έρθει, δεν υπάρχει καμιά ελπίδα πλέον και η βιοψία (ήταν εισήγηση των γιατρών από το Ισραήλ)θα γίνει απλά και μόνο για να μάθετε για ποιο λόγο θα πεθάνει ο άνθρωπος σας».
Τα λόγια των γιατρών, όπως αντιλαμβάνεστε σόκαραν την οικογένεια που δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει την εξέλιξη που τους μετέφεραν. Οι οικείοι της 37χρονης έφεραν μέχρι και ιερέα ώστε ως είθισται από την θρησκεία μας να κοινωνήσει και να «φύγει» από τη ζωή η Μαρία, σύμφωνα με τις ίδιες εκτιμήσεις των γιατρών το πρωί της επόμενης μέρας.
Στο Ιδιωτικό νοσηλευτήριο κατέφθαναν πολλά συγγενικά και φιλικά πρόσωπα της οικογένειας ώστε να τους συμπαρασταθούν, με ένα θείο του συζύγου της Μαρίας να επιμένει πως δεν πρέπει να τα παρατήσουν και να κυνηγήσουν στο εξωτερικό κάθε ελπίδα για να σωθεί ο δικός τους άνθρωπος, δίνοντας παράλληλα στον 40χρονο σύζυγο οδηγίες για το πώς να κινηθεί και τι έγγραφα πρέπει να εξασφαλίσει ώστε να αποταθεί στο Υπ. Υγείας.
Ο σύζυγος της ασθενούς μάλιστα, μέσα στην απελπισία τους για μια καθυστέρηση και δυστοκία στην εξασφάλιση των απαιτούμενων εντύπων και εκθέσεων από τους γιατρούς επικοινώνησε μέσω γραπτού μηνύματος με την Διευθύντρια του Υπ. Υγείας Χριστίνα Γιαννάκη η οποία το ίδιο βράδυ τον κάλεσε και με προσοχή άκουσε το πρόβλημα αντιλαμβανόμενη ότι είναι όντως θέμα ζωής και θανάτου.
Η Μαρία εξακολουθούσε να βρίσκεται στον αναπνευστήρα και οι γιατροί εδώ στην Κύπρο υποστήριζαν ότι η 37χρονη δεν θα αντέξει το ταξίδι στο εξωτερικό («και να πάει θα πεθάνει») και ότι το στέλεχος του εγκεφάλου «καταστρέφεται και σιγά σιγά επέρχεται ο εγκεφαλικός θάνατος, δεν υπάρχει ελπίδα». Μάλιστα στους γονείς της γυναίκας που πάλευε για τη ζωή της, τους είπαν να σκεφτούν «τι θα κάνουν με τα μηχανήματα», εννοώντας την διακοπή της μηχανικής υποστήριξης.
Στις 10 Απριλίου όμως, μετά και τις συνεχείς παρεμβάσεις και πιέσεις της κυρίας Γιαννάκη, ξεπεράστηκαν τα πολλά προβλήματα και εμπόδια και το Υπ. Υγείας έδωσε την έγκριση για την άμεση μεταφορά της Μαρίας στο Ισραήλ, ένα ταξίδι μιας ώρας, ένα ταξίδι ζωής όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια. ( Να σημειώσουμε ότι, το υπουργείο υγείας, λόγω της κρισιμότητας και σοβαρότητας της κατάστασης της υγείας της Μαρίας, ήταν διατεθειμένο να εγκρίνει το αίτημα για τη μεταφορά της Μαρίας στο εξωτερικό, από την πρώτη κιόλας μέρα που ο σύζυγος υπέβαλε κατεπείγον αίτημα, δηλ. στις 7 Απριλίου. )
Την επόμενη μέρα ειδικό αεροσκάφος «ασθενοφόρο» μετέφερε την 37χρονη στο εξειδικευμένο νευρολογικό κέντρο Haddasah του Ισραήλ. Από το ίδιο βράδυ η Μαρία άνοιξε τα μάτια της(!). Κάποιοι θα το πουν θαύμα, κάποιοι σωστή αντιμετώπιση από την πρώτη κιόλας στιγμή από τους γιατρούς, που διαπίστωσαν ότι η ασθενής ήταν «φορτωμένη» με κατασταλτικά, γι αυτό και προφανώς δεν αντιδρούσε σε οτιδήποτε.
Συνέχισε να νοσηλεύεται για ένα περίπου μήνα στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του ιατρικού κέντρου στα Ιεροσόλυμα με τους γιατρούς να καταλήγουν στον τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος της υγείας της Μαρίας με κύριο μέλημα τους αρχικά να την κρατήσουν στη ζωή και στη συνέχεια να αποκτήσει η ασθενής αναπνευστική λειτουργία.
Με την κατάλληλη θεραπευτική αγωγή και την συνεχή παρακολούθηση από καταξιωμένους γιατρούς η Μαρία σταδιακά μετά από κάποιες μέρες, έδειχνε ότι επανέρχεται στη ζωή. Μετακινούσε τα δάχτυλά της, προσπαθούσε να ανοίξει ή να κλείσει τα μάτια της μετά από ερωτήσεις των συγγενών της, ενώ μπορούσε πλέον να αναπνέει από μόνη της, με την πρόοδο της να είναι μικρή και σταθερή, ανταποκρινόμενη σε όλες τις θεραπείες.
Εξήλθε από την Εντατική μονάδα, μεταφέρθηκε στο νευρολογικό τμήμα και μερικές μέρες μετά άρχισε να έχει επαφή με το περιβάλλον και γύρω στις 15 Μαΐου η Μαρία κάθισε για πρώτη φορά, με δυσκολία, σε τροχοκάθισμα ενώ την αμέσως επόμενη μέρα για πρώτη φορά δέχτηκε τροφή από το στόμα με τους γιατρούς να είναι εντυπωσιασμένοι από την πρόοδο που έδειχνε.
Με τη βοήθεια των φυσιοθεραπευτών αλλά οπλισμένη και με θέληση η Μαρία σίγα-σιγά έκανε τα πρώτα της βήματα με βοηθήματα βάδισης( «πι»). Στα Ιεροσόλυμα έγινε τρομερή δουλειά και με την παρέμβαση και πάλι της κυρίας Γιαννάκη η 37χρονη εγκρίθηκε να παραμείνει στο Ισραήλ, σε άλλο κέντρο, για αποκατάσταση, ένα πρόγραμμα ενός μήνα, ώστε να μπορεί η Μαρία να φύγει περπατώντας από την γειτονική χώρα και στις 26 Ιουλίου τελικά να επιστρέψει νικήτρια στην Κύπρο.
Η περιπέτεια της υγείας της μπορεί να ανήκει στο παρελθόν, ωστόσο παρόμοια περιστατικά μπορεί να υπήρξαν κι άλλα στην Κύπρο, χωρίς την ίδια κατάληξη. Το μήνυμα που στέλνει η οικογένεια αλλά και η ίδια η Μαρία είναι «να μην καταθέτεις τα όπλα, να συνεχίσεις τον αγώνα, παλεύοντας οπλισμένος με δύναμη, υπομονή και «πολλή και αληθινή προσευχή στον Κύριο». Μα το βασικότερο να μην χάνεις ποτέ την ελπίδα σου, όσο και αν «κάποιοι» προσπαθούν να στην «κόψουν».
Τέλος η Μαρία και όλη η οικογένεια θέλουν να εκφράσουν ένα μεγάλο ευχαριστώ στο υπουργείο υγείας και σε όλους όσοι με τον τρόπο τους βοήθησαν για την έγκριση, μεταφορά και παραμονή της Μαρίας στο Ισραήλ, με ένα ξεχωριστό όμως ευχαριστώ στην διευθύντρια του Υπ. Υγείας, την κυρία Χριστίνα Γιαννάκη, την οποία θεωρούν τον άνθρωπο «κλειδί» στην πορεία της Μαρίας από τον «θάνατο στη ζωή».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Κλάδος σκυροδέματος: Πιο αποφασιστική κυβερνητική διαμεσολάβηση ζητούν οι εργαζόμενοι
• Παγκόσμιος συναγερμός: Αποκολλήθηκε μέρος του Ήλιου - Τι σημαίνει αυτό για τον πλανήτη μας
Αναστασιάδης-Χριστοδουλίδης: Από την «πατρική» στοργή, στον... «πατρικό» θυμό
Όταν στις 28 Φεβρουαρίου του 2023 ο Νίκος Χριστοδουλίδης ανέβαινε τον λόφο του προεδρικού με τη σύζυγο και τα παιδιά του, για την τελετή παράδοσης – παραλαβής της Προεδρίας της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον Νίκο Αναστασιάδη, το κλίμα ήταν άκρως οικογενειακό, με τον Νίκο Αναστασιάδη να βλέπει τον <διάδοχό> του με ύφος περήφανου πατέρα. Ο Νίκος Αναστασιάδης μάλιστα, αποκαλούσε τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη, <Νίκο μου>.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
