To 1959 ο 9χρονος Ronald McNair μπήκε στην απαγορευμένη για μαύρους δημόσια βιβλιοθήκη της Lake City στη Νότια Καρολίνα, περπάτησε με περίσσιο θάρρος στους διαδρόμους μπροστά στα έντρομα μάτια των λευκών επισκεπτών, βρήκε τα βιβλία προχωρημένης επιστήμης και μαθηματικών που έψαχνε και με το ίδιο θάρρος τα πήγε στη βιβλιοθηκάριο για να τα δανειστεί.
Ένα χρόνο μετά το κόψιμο του επεισοδίου της εκπομπής “Με τη φωνή σου” της Ελίτας Μιχαηλίδου με καλεσμένο τον Μακάριο Δρουσιώτη με την πέρα για πέρα γελοιοδέστατη δικαιολογία ότι “έλειπε η παραγωγός της εκπομπής” (ποτέ και πουθενά btw) το ΡΙΚ το ξανάκανε το θαύμα του, πάλι με εκπομπή της Ελίτας και (κατά ειρωνεία της τύχης) πάλι με... Μακάριο, όχι τον Δρουσιώτη αλλά τον original!
Πώς είναι εκείνη η κυπριακή έκφραση που δηλώνει ότι κάποιος δεν είναι με τίποτα ευχαριστημένος; Δεν βρίσκεται η ίσια μας; Δεν ξέρω ποιος την επινόησε ή από που προέρχεται αλλά όποιος το σκέφτηκε χτύπησε κέντρο, δεν υπάρχει πιο εύστοχη φράση να περιγράψει την τρικυμία που μαίνεται εντός του κρανίου του μέσου αθκιασερού Κυπραίου δικαστή, ενόρκου και δήμιου των σόσιαλ μίντια.
Για πρώτη φορά στην ιστορία χώρα εισβολέας που απέτυχε στον στόχο της και με τον στρατό της να υποχωρεί, προσαρτεί όσα εδάφη πρόλαβε να καταλάβει παράνομα και με υψηλό φόρο αίματος σε μια ύστατη προσπάθεια του παρανοϊκού δικτάτορά της να εκβιάσει τη διεθνή κοινότητα και να δημιουργήσει νέα δεδομένα αλλά και νομικό προηγούμενο.
Πραγματικά δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερο timing για την πρεμιέρα του έκτου κύκλου του Inside the World's Toughest Prisons, της σειράς του Netflix όπου ο πρώην κατάδικος και νυν παρουσιαστής Raphael Rowe περνάει μια βδομάδα ως τρόφιμος σε μερικές από τις πλέον διαβόητες φυλακές του πλανήτη.
Αναμφίβολα η λέξη κλειδί της τρέχουσας προεκλογικής περιόδου είναι η “αλλαγή”. Όλοι τη ζητάμε και βάσει του αμείλικτου νόμου της προσφοράς και της ζήτησης, όλοι την υπόσχονται. Φτάσαμε στο σημείο δε, για να δείτε πως οι λέξεις χάνουν τελείως το νόημά τους σ’ αυτή τη γωνιά της Μεσογείου, να την προσφέρουν ακόμα κι αυτοί που αποτελούν φυσική συνέχεια της δεκαετίας Αναστασιάδη κάτι που αυτομάτως ακυρώνει την ίδια τη λέξη.
«Εσείς κυρίες μου, εδώ έχετε αποδείξει ότι είστε στην πρώτη γραμμή αυτού του κινήματος. Έχετε μεγάλο μερίδιο στο ισλαμικό μας κίνημα. Το μέλλον της χώρας μας εξαρτάται από την υποστήριξή σας (...). Ένα έθνος του οποίου οι σεβαστές γυναίκες διαδηλώνουν με σεμνή ενδυμασία [χιτζάμπ] για να εκφράσουν την αποστροφή τους προς το καθεστώς του Σάχη - ένα τέτοιο έθνος θα είναι νικηφόρο (...). Γυναίκες από όλα τα επίπεδα της κοινωνίας συμμετείχαν στις πρόσφατες διαδηλώσεις, τις οποίες ονομάζουμε «δημοψήφισμα των δρόμων». Οι γυναίκες πολέμησαν πλάι-πλάι με τους άνδρες στον αγώνα για την ανεξαρτησία και την ελευθερία τους».
Επειδή φούντωσε ξανά η κουβέντα με τα τρολ και τα fake accounts, ας δούμε τους χρυσούς κανόνες που ισχύουν έτσι και συναντήσουμε ένα (ή και περισσότερα)
Θα περίμενε κανείς ότι οι αποκαλύψεις του κυριακάτικου “Πολίτη” για τα fake accounts που παρήγγειλε ο Χριστοδουλίδης για να χτυπάνε αντιπάλους και εχθρικά διακείμενους δημοσιογράφους, θα προκαλούσαν τουλάχιστον αν όχι πολιτικό σεισμό, έστω ένα μικρό τρέμουλο.
Θα μπορούσε να είναι true crime ντοκιμαντέρ του Netflix, καθηλωτικό, συγκλονιστικό, σοκαριστικό, αν μας έδινε ποτέ κάποιος σημασία για κάτι πέρα από το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. Η ιστορία του νεαρού στρατιώτη Θανάση Νικολάου που βρέθηκε νεκρός κάτω από μια γέφυρα το 2005 και ο θάνατός του αποδόθηκε αρχικά σε αυτοκτονία για να αποκαλυφθεί 17 χρόνια αργότερα ότι ήταν ξεκάθαρη (και συγκαλυμμένη) δολοφονία, τα έχει όλα: μυστήριο, παραπλάνηση, στρατιωτική ομερτά, διαφθορά και ανικανότητα σχεδόν σε όλες τις βαθμίδες της έρευνας, συνωμοσίες και κουκουλώματα.
Απογοητευμένη από τη στάση των οργανωμένων δασκάλων δηλώνει η ακτιβιστική οργάνωση Accept - LGBTI Cyprus μετά την απόρριψη από Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΟΕΔ της εισήγησης της Προοδευτικής Κίνησης Δασκάλων και Νηπιαγωγών για συμμετοχή της συντεχνίας στο Pride. Δεν είναι η πρώτη φορά, λέει η Accept, που η ΠΟΕΔ αρνείται να έχει οποιαδήποτε σχέση με οτιδήποτε μη-straight καθώς πέρσι αρνήθηκαν να υψώσουν την πολύχρωμη σημαία-σύμβολο του Pride στο κτήριο της και είναι κρίμα, σημειώνει, που οι “κατεξοχήν φορείς κουλτούρας αποδοχής και συμπερίληψης να διακατέχονται από τέτοιες απορριπτικές τάσεις”.
Η Καντού είναι ένα χωριουδάκι 15 χιλιόμετρα από τη Λεμεσό με περίπου 350 κατοίκους, ήσυχο και σχετικά άγνωστο, εκτός αν μένεις στην περιοχή ή γράφεις ερωτήσεις για το The Chase. Η Καντού έγινε ψιλοviral χάρη στην πινακίδα που βλέπετε στη φωτογραφία και η οποία αναρτήθηκε στην πλατεία του χωριού. Δεν θα αναλύσουμε τους λόγους της ανάρτησης, πιθανότατα κάποιος μπέρδεψε την πλατεία με το Facebook, αφήστε δε που δεν πολυβγάζει νόημα γιατί α) κανένας δεν σε αναγκάζει να μιλάς αγγλικά με οποιονδήποτε β) αν εννοούν τους υποτακτικούς τους είναι επιλογή τους που τους προσέλαβαν χωρίς να μιλούν τη γλώσσα και γ) ας μην σχολιάσουμε τι είδους ελληνικά μιλάει (και κυρίως γράφει) το ακροδεξιό target group στο οποίο απευθύνεται.
TRENDING NOW
35ºc
