Την τελευταία εβδομάδα όλως αιφνιδίως με θυμήθηκαν και με έπιασαν τηλέφωνο 3 βουλευτάδες.
Μου είπαν: «Φίλε μου καλέ είμαστε δίπλα σου. Είσαι καλά, χρειάζεσαι κάτι; Ό,τι θέλεις εμείς θα σου το κανονίσουμε».
Τους ζήτησα κάτι παράλογο για μένα. Τους είπα, δηλαδή, ότι θέλω και εγώ 5 χιλιάδες ευρώ τον μήνα και 75 χιλιάδες ευρώ εφάπαξ που θα λήξει η θητεία μου. Ό,τι ισχύει για τους ίδιους δηλαδή. Να μου κανονίσουν και εμένα καμιά δουλειά μες το δημόσιο να δω και εγώ άσπρη μέρα.
Μόλις τους ζήτησα το πιο πάνω υπενθύμισαν με ότι εννά είναι και υποψήφιοι στις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Με διαβεβαίωσαν ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, θα με κανονίσουν στα σίγουρα. Τους απάντησα «ευχαριστώ αφεντάδες μου» και αν ήταν κοντά μου ήταν να τους φιλήσω και το χέρι τους».
Ρε άχρηστοι ψεύτες (γιατί το πιο πάνω παράδειγμα δεν είναι ανέκδοτο, είναι κάτι που βιώνουμε στην κυπριακή πραγματικότητα) τελικά πόσο υποτιμάτε την νοημοσύνη μας; Ξέρετε εφτάσαμε στο σημείο να μας λαλούν ψέματα και να τα πιστεύκουν και οι ίδιοι τα ψέματα που μας λαλούν. Και να μας θεωρούν τόσο βλάκες,που πιστεύκουν ότι πραγματικά τα πιστεύκουμε.
Όπως έχω ξαναγράψει, σε κάποιο άλλο καθεστώς, όχι δημοκρατικό όπως το δικό μας, όταν το 2013 είπαν ένα βροντερό «όχι» να αποκόψουν τους τόκους των χρημάτων εκείνων που κρατούσαν χρήματα -για 3 χρόνια- και να μην γίνει κούρεμα, και φόρεσαν τις φουστανέλες τους γιατί ήταν να γονατίσει η Ευρώπη και όταν τελικά εγοντατίσαμε εμείς, πριν ο κόκορας λαλήσει εψήφισαν την κλοπή των χρημάτων από τις τσέπες του Κυπριακού λαού, θα τους κρέμαζαν ανάποδα πόξω που την βουλή που καμπόσα δέντρα και θα περνούσε ο κόσμος και θα τους έφτυνε.
Το πρόβλημα ποιο είναι όμως; Να δείτε που θα πάμε και θα τους ξαναψηφίσουμε. Ή που δεν θα πάμε καθόλου. Και η δικαιολογία μας γνωστή: «Μα δεν έχει άλλους».
Όπως είπε και ο Μακρυγιάννης: «Η πατρίδα του κάθε ανθρώπου και η θρησκεία είναι το παν. Γλυκύτερον πράμα δεν είναι άλλο από την πατρίδα και θρησκεία. Όσο αγαπώ την πατρίδα μου δεν αγαπώ άλλο τίποτας.
Ναρθή ένας να μου ειπή ότι θα πάγη ομπρός η πατρίδα, στρέγομαι να μου βγάλη και τα δυο μου μάτια. Ότι αν είμαι στραβός, και η πατρίδα μου είναι καλά, με θρέφει. Αν είναι η πατρίδα μου αχαμνά, δέκα μάτια νάχω, στραβός θανά είμαι».
Με λίγα λόγια οι τύχες των παιδιών μας αλλά και οι δικές μας, εξαρτώνται από το καλό της πατρίδας μας το οποίο καλό, εξαρτάται από τους πολιτικούς μας, τους οποίους, ας μην ξεχνιόμαστε, εμείς ψηφίζουμε. Δεν είμαι σοφός, και ούτε νομίζω ιδιαίτερα έξυπνος, γιατί θα είχα βρει την λύση για το τι πρέπει να γίνει. Ας σκεφτούμε όλοι μαζί όμως και ίσως κάποιος καλύτερος να βρει τι πρέπει να γίνει για να αλλάξουν τα πράματα.
Τελικά αυτοί είναι οι αφεντάδες και εμείς οι ραγιάδες, ενώ έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο, ο λαός να είναι ο αφέντης και να τον υπηρετούν οι πολιτικοί.
ΑΝΑTHEMAΤΙΣΜΟΙ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Παιχνίδια Vs ηλεκτρονικά: Η τάση των δώρων φέτος και πότε αναμένεται να ξεκινήσουν τα ξεπουλήματα
• Γλυκά Χριστούγεννα: «Χρυσό» το φλουρί - Πόσα κοστίζει το Christmas cake και η βασιλόπιτα
• Πυρκαγιά σε οικία στη Λεμεσό: Έξι πρόσωπα στο νοσοκομείο - Επεκτάθηκε σε όλο το σπίτι η φωτιά
• Στόχος εμπρηστών περίπτερο στη Λεμεσό – Εκτεταμένες οι ζημιές – Τι δείχνουν οι πρώτες εξετάσεις
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις