Σε ένα έκτακτο και έντονα φορτισμένο διάγγελμα προς τον λαό, το βράδυ του Σαββάτου, ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, εξέφρασε την οδύνη του για τις απώλειες και προχώρησε σε μια πρωτόγνωρη για τα κυπριακά δεδομένα απολογία εκ μέρους της Πολιτείας. Αναγνώρισε ότι «δεν ανταποκριθήκαμε όπως έπρεπε» και ότι «η διαχείριση της κρίσης άφησε πολλά κενά». Μίλησε για συλλογική ευθύνη, για τις ανάγκες ενός σύγχρονου κράτους που πρέπει να σταθεί δίπλα στον πολίτη, και ανακοίνωσε πακέτο 12 μέτρων για την ανακούφιση των πληγέντων.
Ωστόσο, παρά τη συναισθηματική φόρτιση και τις εξαγγελίες, η τοποθέτηση του Προέδρου προκάλεσε αντιδράσεις που αγγίζουν τα όρια της θεσμικής σύγκρουσης, ιδίως από την πλευρά του ΑΚΕΛ, το οποίο δεν δίστασε να μιλήσει για πολιτική αποτυχία πρώτου μεγέθους.
ΑΚΕΛ: «Οι ευθύνες δεν θα μείνουν ορφανές»
Με οξύ ύφος και σαφείς αιχμές, το ΑΚΕΛ υποστήριξε ότι η κυβερνητική αποτυχία στη διαχείριση της κρίσης είναι καθολική και όχι απλώς επιχειρησιακή. Στην ανακοίνωσή του, επιτίθεται ευθέως στην κυβέρνηση, επισημαίνοντας ότι η κρατική μηχανή απέτυχε να προλάβει, να αντιδράσει και να προστατεύσει. Αποδίδει, δε, θεσμική αναλγησία στις δηλώσεις του Υπουργού Δικαιοσύνης, ο οποίος χαρακτήρισε το γεγονός ως «ατυχές περιστατικό», λίγες ώρες μετά τον εντοπισμό των δύο θυμάτων.
«Δεν θα επιτρέψουμε να μείνουν οι ευθύνες χωρίς ονοματεπώνυμο», τονίζεται χαρακτηριστικά.
Οι ευθύνες έμειναν αιωρούμενες” αναφέρει σε ανάρτησή του στην πλατφόρμα «X», ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ Στέφανος Στεφάνου, σχολιάζοντας το διάγγελμα του Προέδρου της Δημοκρατίας για την φονική πυρκαγιά στην ορεινή Λεμεσό.
Σημειώνει μεταξύ άλλων ότι η κυβέρνηση αρνήθηκε να ανταποκριθεί στην απαίτηση της κοινωνίας για παραίτηση ή παύση των αρμόδιων Υπουργών.
Κλίμα αποδοκιμασίας και από τον ΔΗΣΥ
Οι αιχμές δεν περιορίστηκαν στην αριστερή πτέρυγα. Ο ΔΗΣΥ, με δική του σκληρή τοποθέτηση, έθεσε σειρά ερωτημάτων για το επιχειρησιακό σχέδιο, την ετοιμότητα της Πολιτείας και την πρόληψη τέτοιων φαινομένων. Καταλόγισε στην κυβέρνηση πλήρη αποδιοργάνωση και «εγκατάλειψη των κοινοτήτων στην τύχη τους», τονίζοντας πως «την ώρα που τα μέτωπα καίγονταν, οι πολίτες έβλεπαν μόνο αβεβαιότητα και καθυστέρηση».
Οι εξαγγελίες του Προέδρου και η σκιά της αναποτελεσματικότητας
Το πακέτο μέτρων που παρουσίασε ο Πρόεδρος περιλαμβάνει άμεσες αποζημιώσεις, στήριξη για στέγαση και αποκατάσταση υποδομών, φορολογικές ελαφρύνσεις και ενισχύσεις προς γεωργούς και κτηνοτρόφους. Επίσης, ανακοινώθηκε η δημιουργία «Ταμείου Κρίσεων» και η υποβολή δύο εκθέσεων εντός επτά ημερών, με σκοπό τη δημόσια απόδοση ευθυνών.
Ωστόσο, όλα αυτά δεν φαίνεται να πείθουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ούτε τις τοπικές κοινότητες που κάνουν λόγο για απραξία, αδιαφορία και κρατική αδράνεια. Κοινότητες όπως αυτές της Άλασσας, του Καλού Χωριού, της Δωρούς και του Αγίου Αμβροσίου, εκφράζουν οργή για την έλλειψη έγκαιρης κινητοποίησης, την απουσία σχεδίου εκκένωσης, και την καθυστέρηση στην αεροπυρόσβεση.
Κοινωνική πίεση και πολιτική αμηχανία
Την ώρα που η κυβέρνηση προσπαθεί να ανακτήσει το πολιτικό της έρεισμα μέσα από εξαγγελίες και δηλώσεις κατανόησης, η κοινωνία δείχνει να απαιτεί κάτι περισσότερο από λόγια. Στα πηγαδάκια των κομμάτων, η φράση που ακούγεται συχνότερα είναι η εξής: «Δεν φτάνει πια μια συγγνώμη».
Η πολιτική πίεση κλιμακώνεται. Το προεδρικό επιτελείο βρίσκεται σε αναβρασμό, και οι πληροφορίες αναφέρουν ότι εξετάζονται σενάρια διορθωτικών κινήσεων σε επίπεδο προσώπων, χωρίς, ωστόσο, να έχει υπάρξει οποιαδήποτε νύξη για παραιτήσεις μέχρι στιγμής.
Ένα τοπίο καμένο και πολιτικά φορτισμένο
Το τοπίο στην ορεινή Λεμεσό παραμένει καταματωμένο και αποκαρδιωτικό, αλλά το ίδιο ισχύει και για το πολιτικό σκηνικό. Ο διάλογος έχει μετατοπιστεί από την επιχειρησιακή διαχείριση στο πεδίο, στην πολιτική λογοδοσία και την ανάγκη για θεσμική ανασυγκρότηση.
Η επόμενη εβδομάδα αναμένεται κρίσιμη. Αν οι κυβερνητικές υποσχέσεις δεν συνδυαστούν με πράξεις, διαφάνεια και παραιτήσεις όπου απαιτούνται, τότε ο απόηχος της τραγωδίας δεν θα σβήσει γρήγορα — ούτε από τη μνήμη των πολιτών, ούτε από την πολιτική ατζέντα.
Η φονική πυρκαγιά της ορεινής Λεμεσού θέτει ξανά το ζήτημα της σχέσης Πολιτείας – πολίτη υπό νέο πρίσμα: Η κρατική αποτυχία δεν καλύπτεται απλώς με απολογίες και δεσμεύσεις. Το πολιτικό σκηνικό «βράζει» με την αντιπολίτευση σε σκληρή γραμμή, πολίτες να κινητοποιούνται εντός της εβδομάδας και κυβερνητικό επιτελείο να αναζητά την ισορροπία μεταξύ αναγνώρισης λαθών και διατήρησης πολιτικού ελέγχου.
