Θρήνος για τον 22χρονο Ντανιέλ - Στο κεφάλι το μοιραίο χτύπημα από την πτώση πασσάλου - Δείτε φωτογραφία
Με μια τραγωδία σημαδεύτηκε το Πάσχα του 2025 αφού έχασε τη ζωή του, έπειτα από πτώση πασσάλου, ο 22χρονος Ντανιέλ Κρίστιαν Φρατιλέσκου.
Θα προσέξατε φαντάζομαι τη δις τονισμένη λέξη “υποτίθεται” γιατί, ας μην κρυβόμαστε, ξέρουμε ότι για τους περισσότερους -κατ’ ευφημισμό- χριστιανούς όλα τα παραπάνω είναι μπούρδες. Κουραφέξαλα. Μαλακίες. Λειτουργώντας περισσότερο ενστικτωδώς και ψυχαναγκαστικά βάσει το πως μεγάλωσαν και τι διδάχθηκαν παρά γιατί πραγματικά πιστεύουν πολλοί από αυτούς που δηλώνουν δημόσια έτοιμοι να σκοτώσουν ή να σκοτωθούν για την πίστη τους, στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουν ούτε τα βασικά γι’ αυτή. Αντίθετα επιστρατεύουν τα δυο-τρία πράγματα που θυμούνται από το Δημοτικό ή το κατηχητικό κυρίως για να χτίσουν μια σαθρή πνευματική ανωτερότητα έναντι άλλων ανθρώπων και φυσικά να δικαιολογήσουν το μίσος τους για το διαφορετικό, το ξένο, το αποκλίνον. Η θρησκεία ήταν ανέκαθεν ο φερετζές του σκατόψυχου όμως τα τελευταία χρόνια το κακό παράγινε. Οι άνθρωποι με γνήσια (οποιαδήποτε) θρησκευτική πίστη εκτός του ότι σπανίζουν, ξεχωρίζουν αμέσως από τον σωρό γιατί χρησιμοποιούν τη θρησκεία τους ως εργαλείο καλοσύνης για τον συνάνθρωπο (και όχι τον ομογάλακτο, συμπατριώτη, ομόθρησκο ή ομοϊδεάτη) εκεί που και όσοι την εξασκούν αλά καρτ και οι φανατισμένοι θρησκόληπτοι το επιστρατεύουν για μίσος, χολή, ανισότητα και αποκλεισμό.
Η ραγδαία άνοδος της ακροδεξιάς, ή ορθότερα η κανονικοποίησή της που οδήγησε όλο και περισσότερους κρυφούς οπαδούς της να βγουν από την ντουλάπα ξερνώντας πλέον απενοχοποιημένα τη χολή τους, ενός χώρου που έχει πάρει εργολαβία τη θρησκεία ως οι μόνοι γνήσιοι εκφραστές της (όπως έπραξαν και με τα υπόλοιπα δύο σκέλη του ιερού τριπτύχου, την πατρίδα και την οικογένεια) αποτέλεσε την καλύτερη αφορμή για την εργαλειοποίησή της στον αγώνα για επικράτηση ακραίων συντηρητικών απόψεων και την επιβολή τους στο σύνολο της κοινωνίας με τη μορφή άγραφων και γραπτών νόμων.
Έτσι φτάσαμε στο σημείο, όπου η "πίστη" μεταφράζεται σε ποστ με Παναγίτσες και “αμήν”, σέλφι με λείψανα αλλά και επιθέσεις κατά διαφορετικών ανθρώπων με άλλοθι τον Χριστό που –παρεμπιπτόντως– θα τους πέταγε έξω απ’ τους ναούς του όπως τους εμπόρους. Όπου ο "καλός χριστιανός" είναι αυτός που θα ξεσκίσει στα σχόλια έναν ομοφυλόφιλο ή μια γυναίκα που τόλμησε να σηκώσει κεφάλι, που θα ευχηθεί ψόφους και καρκίνους ακόμα και σε προσφυγόπουλα. Που θα νηστέψει το κρέας και το λάδι αλλά όχι τον εγωισμό, την εμπάθεια, τη μικροψυχία και την υποκρισία που στάζουν από κάθε πόρο του.
Το πιο θλιβερό απ’ όλα είναι ότι σήμερα που υπάρχει εύκολη πρόσβαση σε αμέτρητες πληροφορίες και αστείρευτη γνώση, κανείς δεν αναζητά τον Θεό μέσα του – αλλά μονάχα το πρόσχημα που θα του δώσει το δικαίωμα να μισεί με ευλάβεια. Ένα αρρωστημένο κράμα αμάθειας, φανατισμού και θρησκοληψίας, ντυμένο με τα καλά του και αρωματισμένο με λιβάνι.
Κι αν κάποιος τολμήσει να μιλήσει για την ουσία της πίστης –τη σιωπηλή αγάπη, τη στήριξη του άλλου, την πράξη χωρίς αντάλλαγμα– τότε βαφτίζεται αυτόματα "κομμούνι", "αντίχριστος", “μειοδότης”, “εθνομηδενιστής”, “ανθέλληνας”, "εχθρός της παράδοσης".
Στην Κύπρο του 2025 που αντί να προχωρά μπροστά ταξιδεύει ανάποδα στον χρόνο, η αληθινή πίστη είναι επαναστατική πράξη όχι επειδή αμφισβητεί τον Χριστό, αλλά επειδή απορρίπτει την αυταρχική, μισανθρωπική καρικατούρα του που έστησαν οι επίγειοι δήθεν εκφραστές του.
Καλή Ανάσταση. Ψυχής αλλά -κυρίως- μυαλού.
