Κυπριακό: Χωριστές συναντήσεις Στιούαρτ με Πρόεδρο Χριστοδουλίδη και Τατάρ - Αναλυτικά το πρόγραμμα
Συνεχίζεται η προσπάθεια που καταβάλλουν οι διαπραγματευτές για το Κυπριακό, όπως ανέφερε πηγή στο ΚΥΠΕ.
Εδώ ο κόσμος καίγεται και ο Πρόεδρος ακόμα ζει τη μακροβιότερη προεκλογική περίοδο που γνώρισε ποτέ ο τόπος (μπήκαμε ήδη στον τρίτο χρόνο επιτυχίας) εξαγγέλλοντας για πολλοστή φορά πως “όραμα και επιδίωξη της κυβέρνησης είναι η βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών σε μια Κύπρο που συνεχώς αλλάζει και μεταρρυθμίζεται(!), ένα σύγχρονο ψηφιακό(!!) κράτος, πρότυπο διαφάνειας (!!!) και λογοδοσίας (!!!!), κοινωνικά ευαίσθητο, αλληλέγγυο και συμπεριληπτικό (!!!!!), περήφανο για τον ρόλο του στην περιοχή, που αναβαθμίζει το βιοτικό επίπεδο(!!!!!!) των πολιτών του και που στο επίκεντρο κάθε κυβερνητικής πολιτικής, βρίσκεται η ενίσχυση του αισθήματος ασφάλειας(!!!!!!!) των πολιτών” - ακόμα λίγο και θα είχε μόνο θαυμαστικά η παράγραφος.
Καλά, ας προσπεράσουμε το γεγονός ότι μετά από δύο χρόνια διακυβέρνησης όλα τα παραπάνω παραμένουν ακόμα στο στάδιο του οράματος, αντί ας πούμε να είναι πραγματικότητα ή έστω να πλησιάζει, στ’ αλήθεια εκεί στο Προεδρικό πιστεύουν πως μετατρέποντας τον Γενάρη σε μήνα εξαγγελιών όταν έχουμε πήξει σ’ αυτές όλη την υπόλοιπη χρονιά, βοηθάει στη βελτίωση της εικόνας της κυβέρνησης; Όταν το μεγαλύτερο παράπονο που καταγράφεται σχεδόν σε κάθε δημοσκόπηση είναι ότι ο Πρόεδρος εξαγγέλλει πολλά και υλοποιεί ελάχιστα, η απάντηση είναι εχμμ... ακόμα περισσότερες εξαγγελίες;
Είμαστε βέβαιοι πως παράγεται έργο. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Ακόμα και η πιο άχρηστη, ανίκανη ή απόλυτα διεφθαρμένη κυβέρνηση είναι καταδικασμένη να δρομολογήσει, αποπερατώσει ή προγραμματίσει μικρά, μεσαία και μεγαλύτερα έργα μέσα στο αχανές τοπίο της καθημερινότητας, αλλιώς δεν θα λειτουργούσε τίποτα. Είναι κυριολεκτικά η δουλειά της, δηλαδή είναι υποχρεωμένη να προχωρήσει σε αλλαγές, διορθώσεις στρεβλώσεων, εξάλειψη αδικιών, μεταρρυθμίσεις, εκσυγχρονισμό του κράτους κλπ κυρίως γιατί τα υποσχέθηκε πριν γίνει κυβέρνηση. Με τον Χριστοδουλίδη έχουμε το πρωτόγνωρο φαινόμενο Πρόεδρος να υπόσχεται περισσότερα ως κυβέρνηση απ’ ότι ως υποψήφιος! Πραγματικά θυμίζει εκείνον που γράφτηκε γυμναστήριο με την ελπίδα να χάσει κιλά και κάποια στιγμή συνειδητοποιεί πως η εγγραφή δεν αρκεί κι ότι πρέπει να γυμναστεί κιόλας. Έτσι και ο Χριστοδουλίδης, δείχνει να πιστεύει ότι η εκλογή αρκούσε, κανείς δεν του είπε ότι ξέρεις, πρέπει να κυβερνήσει κιόλας.
Δεκτό λοιπόν ότι παράγεται έργο που είναι βασικά ο μηχανισμός λειτουργίας ενός κράτους. Δηλαδή όταν πχ οι πολίτες υποφέρουν από την ακρίβεια, είσαι υποχρεωμένος να λάβεις μέτρα ανακούφισης έστω επιδερμικά και αστόχευτα. Δεν τα διαφημίζεις όμως μετά ως επιτεύγματα. Φαντάσου έναν υδραυλικό να έχει την απαίτηση να του ανοίγεις σαμπάνια κάθε φορά που ξεβουλώνει έναν νιπτήρα ή να κάνεις γιορτές και πανηγύρια κάθε φορά που η Αστυνομία εξιχνιάζει έναν εμπρησμό (άκυρο, αυτός θα ήταν όντως λόγος να το γιορτάσουμε). Διάολε ακόμα και μια μαϊμού που πληκτρολογεί τυχαία για απεριόριστο χρονικό διάστημα είναι σχεδόν βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα γράψει την “Οδύσσεια” (δεν το λέω εγώ, υπάρχει σχετικό θεώρημα). Όμως δεν κρίνεται μόνο από αυτά. Ούτε φυσικά από το πόσες πρόσκαιρες παροχές θα πετάξει ο Πρόεδρος στις εξαγγελίες του λες και είναι γαρύφαλλα στα πόδια της Πάολας. Κρίνεται κυρίως από τη συνέπεια, την υλοποίηση, τη σοβαρότητα, τη μεθοδικότητα, τη φερεγγυότητα, την αξιοπιστία και τον σεβασμό της νοημοσύνης μας. Όταν λοιπόν δεν το’ χεις σε όλα αυτά, τι σου μένει; Σωστά μαντέψατε. Εξαγγελίες μέχρι να σβήσει ο ήλιος.
Δηλαδή, πόσο απελπισμένος πρέπει να είσαι για να αναφέρεις ως... επιτυχίες της κυβέρνησης τα απανωτά clusterfucks προβεβλημένων έργων της προηγούμενης κυβέρνησης (της οποίας ήταν περήφανο μέλος ο Πρόεδρος) που βάρεσαν κανόνι, θα υλοποιηθούν του Αγίου άντε-να-μην-πω ανήμερα και θα επιβαρύνουν τους φορολογούμενους μαλάκες με επιπρόσθετα δεκάδες εκατομμύρια; Ή να παρουσιάζεις -για πολλοστή φορά- ως δικό σου έργο την Παιδογκολογική Κλινική που θα κατασκευαστεί εξ ολοκλήρου με έξοδα ιδιώτη (8,5 εκατ. χορηγία του Ιδρύματος Κλεάνθους) - αφήστε που παίζει να είναι και το μόνο απ’ όσα εξήγγειλε που actually θα υλοποιηθεί!
Η κυβέρνηση συχνά-πυκνά μυξοκλαίει πως το έργο της δεν επικοινωνείται σωστά και δεν φτάνει στους άμεσα ενδιαφερόμενους, δηλαδή τους πολίτες, γι’ αυτό και ο πάτος στις δημοσκοπήσεις. Και το λέει αυτό μια κυβέρνηση με διαθέσιμα κρατικά ΜΜΕ, αρκετά φιλοκυβερνητικά ιδιωτικά media (ένα μάλιστα ιδιοκτησίας Υπουργού της) και διάσπαρτους φίλα προσκείμενους αρθρογράφους. Μια κυβέρνηση και ένας Πρόεδρος δύο χρόνια τώρα έχουν να παρουσιάσουν ελάχιστα πέρα από εξαγγελίες, υποσχέσεις, δεσμεύσεις, ανακοινώσεις, ευχολόγια, στόχους και περισσότερα οράματα κι από τους Παΐσιο και Πορφύριο μαζί. Τους πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι το πρόβλημα δεν είναι η έλλειψη επικοινωνίας του έργου αλλά η έλλειψη του ίδιου του έργου τους;
