Το δράμα Woman of the Hour που παίζεται αυτό το διάστημα στις κυπριακές αίθουσες αφηγείται τη σοκαριστική ιστορία της Cheryl Bradshaw η οποία το 1978 συμμετείχε στο αμερικανικό “Ραντεβού στα τυφλά” και επέλεξε για ταίρι τον Rodney Alcala με τον οποίο όμως δεν πήγε στο προγραμματισμένο ταξίδι γιατί τον βρήκε “ιδιαίτερα creepy”. Διαίσθηση που πιθανόν της έσωσε τη ζωή αφού λίγα χρόνια αργότερα αποκαλύφθηκε η δράση ενός από τους πλέον διαβόητους serial killers των ΗΠΑ. Κι αυτή είναι μόλις μία από τις πολλές απίστευτες, συγκλονιστικές και καθ’ όλα εξοργιστικές πτυχές της υπόθεσης του Dating Game Killer!
Η δεκαετία του ‘70 ήταν ήδη μια δύσκολη περίοδος για τις ΗΠΑ (Βιετνάμ, Watergate, πετρελαϊκό εμπάργκο κα) αλλά και η χρυσή εποχή των serial killer αφού τότε έδρασαν τα αστέρια του συναφιού όπως ο Ted Bundy, ο Zodiac και ο Γιος του Σαμ. Και ο Rodney Alcala ή Dating Game Killer, ένας trendy, γλυκομίλητος και γοητευτικός μακρυμάλλης που πόζαρε ως φωτογράφος για να προσελκύσει -κυρίως- νεαρές γυναίκες τις οποίες στη συνέχεια βίαζε και κακοποιούσε μέχρι θανάτου με ιδιαίτερο μένος. Κι αν αναρωτιέστε πώς κόλλησε το περίεργο παρατσούκλι του, εκεί είναι που η περίπτωσή του γίνεται ακόμα πιο αλλόκοτη: Το 1978 κι ενώ βρισκόταν στο peak της δολοφονικής του δράσης, ο Alcala είχε συμμετάσχει στο τηλεπαιχνίδι The Dating Game (το γνωστό σε μας “Ραντεβού στα τυφλά”) όπου η εργένισσα παίκτρια Cheryl Bradshaw τον επέλεξε από την τριάδα των υποψήφιων γκόμενων καθώς φαίνεται την είχαν συνεπάρει οι απαντήσεις που έδωσε στις νερόβραστες -γραμμένες από την παραγωγή- ερωτήσεις της (ενδεικτικός διάλογος: “Αν σερβιριζόσουν ως φαγητό τι θα ήσουν;” ρωτάει η παίκτρια, “Μπανάνα” απαντά ο Alcala, “Μπορείς να γίνεις λίγο πιο περιγραφικός;” ξαναρωτάει, “Ξεφλούδισέ με” αποκρίνεται αυτός - το ανατριχιαστικό βίντεο υπάρχει στο YouTube). Φαίνεται όμως πως στο τέλος επικράτησε η λογική ή λειτούργησε το ένστικτο επιβίωσης, γιατί η Bradshaw δεν βγήκε ποτέ μαζί του το ραντεβού που κέρδισε με τη δικαιολογία ότι τον βρήκε λίγο creepy!
Η ταινία Woman of the Hour που παίζεται αυτές τις μέρες στις αίθουσες αποτελεί το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Anna Kendrick η οποία επίσης υποδύεται την Bradshaw, την ανυποψίαστη παίκτρια που παραλίγο θα πήγαινε ολιγοήμερες διακοπές με έναν serial killer. Και βλέποντας αυτή την απίστευτη, μακάβρια και εξοργιστική ιστορία να εκτυλίσσεται καταλαβαίνει κανείς τι προσέλκυσε τη γνωστή ηθοποιό να θέλει να την αφηγηθεί. H Kendrick προσεγγίζει το θέμα με σεβασμό δίνοντας υπόσταση στα θύματα (σε αντίθεση με πρόσφατες glossy παραγωγές του Netflix όπου ο σταρ είναι ο δολοφόνος και τα θύματα τίποτα περισσότερο από ντεκόρ ή στατιστικές) και κρατώντας τους φόνους εκτός κάδρου ή από απόσταση, χωρίς όμως να χάνουν τίποτα από την ωμότητα και τον σοκαριστικό τους αντίκτυπο. Ταυτόχρονα κάνει τους παραλληλισμούς με το σήμερα, κάτι όχι ιδιαίτερο δύσκολο αφού δυστυχώς ελάχιστα έχουν αλλάξει σε ότι αφορά την αντιμετώπιση των γυναικών θυμάτων από τις Αρχές. Βέβαια στην Αμερική των 70s η κατάσταση ήταν πολύ χειρότερη παρά το δεύτερο κύμα φεμινισμού. Oι γυναίκες θεωρούνταν ούτε λίγο ούτε πολύ κτήματα των ανδρών, οι Αρχές ήταν απρόθυμες να ερευνήσουν υποθέσεις κακοποίησης που κατατάσσονταν αυτομάτως στις οικογενειακές διενέξεις ή αποδίδονταν στη γυναικεία υστερία και ορμόνες. Ένας λόγος για την εμφάνιση των serial killers εκείνη την εποχή ήταν και το γεγονός ότι Αρχές και κοινωνία το έκαναν πολύ εύκολο γι’ αυτούς αφού τα θύματα, κυρίως γυναίκες και από ομάδες υψηλού κινδύνου όπως πόρνες, ναρκομανείς, άστεγες, φυγάδες και ανήλικα κορίτσια, ήταν πρακτικά αόρατα. Ενδεικτικό της κατάστασης το γεγονός ότι ο Alcala ξεγλυστρούσε κάθε τρεις και λίγο από τις Αρχές παρά τις σοβαρές καταγγελίες και τα στοιχεία εναντίον του, μόνο και μόνο επειδή ήταν άντρας και γινόταν πάντα αποδεκτή η δική του πλευρά. Και συνέχισε να σκοτώνει ενώ υποτίθεται πως ήταν καταζητούμενος. Υπάρχει ένας γυναικείος χαρακτήρας στο φιλμ, μια θεατής στο μοιραίο τηλεπαιχνίδι που αναγνωρίζει τον Alcala ως τον άνθρωπο που ήταν με μια φίλη της πριν εκείνη δολοφονηθεί άγρια (τον είχε περιγράψει στην αστυνομία αλλά δεν οδήγησε πουθενά) και τη βλέπουμε καθώς προσπαθεί μάταια να πείσει την παραγωγή ότι έχουν έναν δολοφόνο στο παιχνίδι. Ο χαρακτήρας είναι φανταστικός και όπως είπε η Kendrick εκπροσωπεί όλες εκείνες τις γυναίκες, θύματα που γλίτωσαν, συγγενείς θυμάτων και μάρτυρες που προσπάθησαν όλα αυτά τα χρόνια να πείσουν τις Αρχές για τη δράση του Alcala αλλά συνάντησαν την καχυποψία, τον χλευασμό ή την πλήρη αδιαφορία (περίπου σαν τη δική μας περίπτωση με τον Μεταξά, για την οποία επίσης δεν τιμωρήθηκε κανένας). Υπάρχουν κι άλλες διαφοροποιήσεις από τα γεγονότα για δραματουργικούς σκοπούς αλλά κυρίως για να στρέψει την προσοχή σε θύματα, επιζήσασες και την ουσία της υπόθεσης που είναι η συνενοχή των Αρχών αλλά και μιας ολόκληρης κοινωνίας.
Η πρώτη επίθεση
Γεννημένος το 1943 στο San Antonio του Τέξας, ο Rodney Alcala δεν είχε αυτό που λέμε βάναυσα παιδικά χρόνια αλλά ούτε και μεγάλωσε στα πούπουλα. Ο πατέρας του εγκατέλειψε τον ίδιο και τις αδελφές του και η μητέρα του αναγκάστηκε να μετακομίσει την οικογένεια στο Λος Άντζελες. Στα 17 του εντάχθηκε στον Στρατό από όπου απολύθηκε το 1964 για αντικοινωνική συμπεριφορά και το 1968 εγγράφεται στη Σχολή Καλών Τεχνών του UCLA. Την ίδια χρονιά θα απαγάγει, βιάσει και βασανίσει σχεδόν μέχρι θανάτου το πρώτο του θύμα, την 8χρονη Tali Shapiro. Ένας περαστικός βλέπει τον Alcala να βάζει τη μικρή στο αυτοκίνητό του και ειδοποιεί την αστυνομία. Οι ένστολοι που εισέβαλλαν στο σπίτι του θα βρουν τη μικρή σε τραγική κατάσταση, βιασμένη κτηνωδώς και χτυπημένη αλύπητα με ένα μεταλλικό σωλήνα με τη ζωή της να κρέμεται από μια κλωστή. Στην προσπάθειά τους να την φροντίσουν, ο Alcala βρίσκει την ευκαιρία να εξαφανιστεί. Αν και την τριετία 1968-71 φιγουράρει στη λίστα με τους πλέον καταζητούμενους του FBI, αυτός συνεχίζει να ζει ανενόχλητος και σε πλήρη θέα. Μετακομίζει στη Νέα Υόρκη όπου εγγράφεται στην κινηματογραφική σχολή του New York University (με καθηγητή τον Roman Polanski!) ενώ πιάνει δουλειά σε μια θεατρική κατασκήνωση θηλέων. Εκεί δύο κορίτσια των αναγνωρίζουν από μια αφίσα του FBI στο ταχυδρομείο, ειδοποιούν την αστυνομία και συλλαμβάνεται. Μεταφέρεται πίσω στο Λος Άντζελες, η εισαγγελία αδυνατώντας να στοιχειοθετήσει υπόθεση εναντίον του, εξαιτίας της μετοίκησης του θύματος στο Μεξικό, του προσφέρει μια σκανδαλώδη συμφωνία: αποσύρονται οι κατηγορίες για απαγωγή, βιασμό και απόπειρας φόνου και καταδικάζεται μόνο για παρενόχληση ανηλίκου. Σε 34 μήνες και χάρη στο πρόγραμμα της “απροσδιορίστου καταδίκης” όπου ένα συμβούλιο κι όχι δικαστής μπορεί να ελευθερώσει έναν κρατούμενο σε περίπτωση που κρίνει πως έχει “αναμορφωθεί”, ο Alcala είναι και πάλι ελεύθερος. Μέσα σε 8 μήνες επιστρέφει στη φυλακή όταν συλλαμβάνεται με την κατηγορία ότι πρόσφερε μαριχουάνα σε μια 13χρονη. Το κορίτσι είπε ότι ο Alcala την απήγαγε, όμως καμία κατηγορία δεν του απαγγέλθηκε. Μένει δύο χρόνια πίσω από τα κάγκελα για παραβίαση της αναστολής του και πριν προλάβει να πει απροσδιόριστη καταδίκη είναι και πάλι έξω. Κι αυτή τη φορά διψάει για αίμα...
Οι φόνοι
Τον Νοέμβριο του 1977 βιάζει και σκοτώνει την 18χρονη Jill Barcom. Το πτώμα της βρίσκεται στους λόφους του Χόλιγουντ, στημένο στα τέσσερα με το κεφάλι βουτηγμένο στη λάσπη. Ο δράστης την είχε σοδομίσει και στη συνέχεια στραγγαλίσει με τη δερμάτινη ζώνη της, αφού πρώτα της τσάκισε το πρόσωπο με μια πέτρα. Δύο μήνες αργότερα το πτώμα της 27χρονης νοσοκόμας Georgia Wixted ανακαλύπτεται στο διαμέρισμά της στο Μαλιμπού. Ο Alcala είχε χρησιμοποιήσει αυτή τη φορά ένα σκεπάρνι για να κακοποιήσει σεξουαλικά το θύμα του πριν τη στραγγαλίσει με μια νάιλον κάλτσα. Τον Φεβρουάριο του 1979, ένα χρόνο μετά την εμφάνισή του στο The Dating Game παίρνει με το αυτοκίνητο την 15χρονη οτοστόπερ Monique Hoyt την οποία μεταφέρει αρχικά στο διαμέρισμά του όπου τη βιάζει και στη συνέχεια σε ερημική τοποθεσία στα βουνά με σκοπό να την αποτελειώσει. Τη βιάζει ξανά και προσπαθεί να τη σκοτώσει με μια πέτρα όμως εκείνη καταφέρνει να του ξεφύγει και τον καταγγέλλει στην αστυνομία. Στη Hoyt βασίστηκε ο χαρακτήρας της έφηβης Amy που βλέπουμε προς το τέλος της ταινίας και την υποδύεται η εκπληκτική Autumn Best. Δυστυχώς ενώ περιμένει δίκη η μητέρα του Alcala πληρώνει την εγγύηση και αφήνεται ελεύθερος για να ξανασκοτώσει. Τον Ιούνιο του 1979 βιάζει και στραγγαλίζει δύο ακόμα γυναίκες, την 33χρονη δικαστική λειτουργό Charlotte Lamb και την 21χρονη Jill Parenteau. Στο διαμέρισμα της τελευταίας οι Αρχές ανακαλύπτουν σταγόνες αίματος που δεν ανήκουν στο θύμα. Επειδή ο τύπος είναι σπάνιος, τα ίχνη γρήγορα οδηγούν στον Alcala ο οποίος στην προσπάθειά του να διαφύγει από τον τόπο του εγκλήματος είχε κόψει το χέρι του σε ένα σπασμένο παράθυρο. Συλλαμβάνεται και κατηγορείται για τον φόνο, όμως αργότερα η υπόθεση καταρρέει και ο ψυχοπαθής είναι και πάλι ελεύθερος για να διεκδικήσει το μοιραίο θύμα του, την 12χρονη Robin Samsoe. Στις 20 Ιουνίου του ‘79 ο Alcala προσεγγίζει τη Samsoe που βρισκόταν με μια φίλη της στην παραλία του Huntington της κομητείας Orange. Μετά την επέμβαση ενός γείτονα, τα δύο κορίτσια φεύγουν μακριά από τον άγνωστο άνδρα. Το ίδιο απόγευμα η μικρή ξεκινάει να πάει με το ποδήλατό της στο μάθημα χορού όμως δεν φτάνει ποτέ. Τα καταφαγωμένα από τα άγρια ζώα απομεινάρια της θα βρεθούν σχεδόν δύο εβδομάδες μετά σε ορεινή περιοχή του San Gabriel. Κι αυτή είχε βιαστεί και δολοφονηθεί με κτηνώδη τρόπο. Όμως αυτή τη φορά ο δολοφόνος έκανε λάθη...
Σύλληψη και καταδίκη
Μάρτυρες κατέθεσαν ότι είδαν τον Alcala να παρενοχλεί την Samsoe και την φίλη της λίγο πριν την εξαφάνιση της πρώτης και οι Αρχές δεν αργούν να εμφανιστούν στο κατώφλι του. Αποκαλύπτεται ότι διατηρούσε μία θυρίδα στο Σιάτλ όπου η Αστυνομία βρίσκει εκατοντάδες φωτογραφίες νεαρών γυναικών και κοριτσιών καθώς και μια σακούλα με προσωπικά αντικείμενα τα οποία πιστεύεται ότι ήταν των θυμάτων του. Ανάμεσά τους και ένα ζευγάρι σκουλαρίκια που εξακριβώνεται ότι ανήκαν στη 12χρονη Samsoe. Το 1980 μετά από πολυετείς έρευνες, ο Alcala κατηγορείται, δικάζεται και καταδικάζεται σε θάνατο για τον φόνο του κοριτσιού όμως το Ανώτατο Δικαστήριο της Καλιφόρνια ανατρέπει την απόφαση. Το 1986 δικάζεται εν νέου, καταδικάζεται και πάλι σε θάνατο όμως και πάλι η απόφαση ανατρέπεται αυτή τη φορά από το Εφετείο.
Τρίτη και φαρμακερή
Καθώς περιμένει να δικαστεί για τρίτη φορά για τον φόνο της Samsoe, οι Αρχές συλλέγουν DNA από τις σκηνές των προηγούμενων εγκλημάτων του και καταφέρνουν να τον συνδέσουν με ακόμα τέσσερις φόνους. Στην τρίτη δίκη -όπου πλέον κατηγορείται για πέντε δολοφονίες- ο Alcala επιλέγει να εκπροσωπήσει νομικά τον εαυτό του, εστιάζοντας στην υπόθεση της Samsoe -για την οποία ισχυριζόταν ότι είχε άλλοθι- και αγνοώντας τις υπόλοιπες. Μάλιστα κάποια στιγμή “υποδύθηκε” τον δικηγόρο που εξέταζε τον εαυτό του, αλλάζοντας τις φωνές! Ευτυχώς, οι θεατρινισμοί του δεν έπεισαν κανένα και στις 25 Φεβρουαρίου 2010 οι ένορκοι τον βρήκαν ένοχο για πέντε φόνους, μία απαγωγή και τέσσερις βιασμούς. Σε μια ύστατη προσπάθεια να το παίξει τρελός και να γλιτώσει τη θανατική ποινή άρχισε να τραγουδάει μέσα στην αίθουσα ένα τραγούδι με στίχους που μιλούν για φόνους και κατακρεουργημένα πτώματα. Και πάλι όμως ατύχησε, καθώς οι ένορκοι ήταν κάτι παραπάνω από πρόθυμοι να προτείνουν την εσχάτη των ποινών, κάτι που βρήκε απολύτως σύμφωνο και τον δικαστή.
Το μακάβριο άλμπουμ
Η αστυνομία ανέκαθεν πίστευε ότι τα θύματα του Alcala ήταν περισσότερα. Κάποιες μετριοπαθείς εκτιμήσεις κάνουν λόγο για 50 ενώ κάποιες άλλες ανεβάζουν τον αριθμό στα 130 (τόσα αναφέρονται στους τίτλους τέλους του φιλμ). Τουλάχιστον δύο δολοφονίες στη Νέα Υόρκη, μιας αεροσυνοδού και της κληρονόμου του γνωστού nightclub Ciro, έχουν αποδοθεί μέσω DNA στον Alcala χωρίς ωστόσο να προστεθούν στο κατηγορητήριο. Αμέσως μετά την καταδίκη του η αστυνομία του Huntington δημοσιοποίησε 12ο από τις 1000-και φωτογραφίες που βρέθηκαν στην κατοχή του Alcala (οι υπόλοιπες παραήταν σκληρές για να διανεμηθούν) ζητώντας από το κοινό να αναγνωρίσει τις γυναίκες και τα παιδιά που ποζάρουν στον φακό του καταδικασμένου serial killer, με την ελπίδα ότι αυτό ίσως βοηθούσε στη διαλεύκανση άλυτων υποθέσεων. Αναγνωρίστηκαν κάποιες γυναίκες που χαίρουν άκρας υγείας και μερικές οικογένειες αναγνώρισαν αγαπημένα μέλη τους που εξαφανίστηκαν χωρίς ίχνος, καμία όμως υπόθεση δεν κατάφερε να συνδεθεί με τον Alcala ο οποίος πέθανε στη φυλακή στις 24 Ιουλίου 2021 σε ηλικία 77 ετών από αδιευκρίνιστα φυσικά αίτια. Το μακάβριο αυτό άλμπουμ παραμένει αναρτημένο στην ιστοσελίδα του Δήμου του Huntington, μία διαρκή υπενθύμιση (και προειδοποίηση) για τα ανθρωπόμορφα τέρατα που ζουν ανάμεσά μας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Με κίτρινη προειδοποίηση, καταιγίδες και χαλάζι ο καιρός - Τι μας επιφυλάσσει για τα Χριστούγεννα
• Αλκοόλ και οδήγηση: «Καμπανάκι» για την περίοδο Χριστουγέννων - Οι ποινές και οι τιμές
• Πώς να απολαύσεις το γιορτινό τραπέζι χωρίς ενοχές – Διατροφολόγος στο «Τ»
ΔΗΚΟ: Οι αντικομματικές συμπεριφορές, η τάση για φυγή και στο βάθος ο Οδυσσέας
Είναι γνωστό πλέον και κανείς δεν μπορεί να το κρύψει, ούτε ο Νικόλας Παπαδόπουλος, ότι στο ΔΗΚΟ επικρατεί μια ανησυχία εδώ και καιρό, λόγω των διαφορετικών και έντονων απόψεων που ακούγονται κυρίως από τρεις βουλευτές του κόμματος, για το κυπριακό. Χρίστος Ορφανίδης, Παύλος Μυλωνάς και Ζαχαρίας Κουλίας, είναι οι βουλευτές που βρίσκονται απέναντι στην ηγεσία του κόμματος σε ότι αφορά στον τρόπο που πολιτεύεται και στηρίζει την κυβέρνηση Χριστοδουλίδη.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
