Η παύση -ή πιο σωστά η εκτέλεση εν ψυχρώ- του Γενικού Ελεγκτή ήταν μεν ένα αναμενόμενο σοκ για την αποχαυνωμένη κυπριακή κοινωνία αλλά όπως δείχνουν τα πράγματα, από το δυσανάλογα ακραίο και συντριπτικό για κάποιους που τον κατηγόρησαν για έλλειψη.... μετριοπάθειας λεκτικό της απόφασης του Ανωτάτου, τα χειρότερα μας περιμένουν στη στροφή.
Το Ανώτατο δεν έπαψε απλά τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη, τον ισοπέδωσε, τον κονιορτοποίησε, τον εξαφάνισε και το κυριότερο, επιχείρησε να τον μειώσει και εξευτελίσει στα μάτια της κοινής γνώμης παρουσιάζοντάς τον πρακτικά χειρότερο από τον καταδικασμένο για δωροδοκία Ρίκκο Ερωτοκρίτου. Βασικά ο ο Οδυσσέας ξεγυμνώθηκε, μαστιγώθηκε και παρουσιάστηκε στον κόσμο γυμνός, ματωμένος και ταπεινωμένος με το ειρωνικό ερώτημα “σοβαρά, αυτός είναι ο Μεσσίας σας;”.
Όσοι παρακολουθείτε τακτικά τη στήλη θα έχετε καταλάβει έως τώρα ότι δεν τα πάω καλά γενικά με τους Μεσσίες. Η αλήθεια είναι πως δεν πιστεύω σ΄αυτούς, ούτε έχω σε υπόληψη όσους παρουσιάζονται έτσι κατά καιρούς. Κι από Μεσσίες αυτή η χώρα άλλο τίποτα. Απ’ τον Μακάριο μέχρι τον Φειδία κι από τη μαμά πατρίδα μέχρι το Νικούι, όλο και κάποιον περιμένουμε να μας σώσει από εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς. Και κάνουμε πάντα το ίδιο λάθος: θεοποιούμε, αποθεώνουμε, εμπιστευόμαστε τυφλά. Και κατά 99% τρώμε τα μούτρα μας. Αλλά ποτέ δεν μαθαίνουμε.
Ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης υπήρξε ο μόνος κρατικός αξιωματούχος -πέρα από τους παραδοσιακά θεοποιημένους Προέδρους της Δημοκρατίας- που κέρδισε την εμπιστοσύνη και εκτίμηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών καθαρά με τη δουλειά του. Όχι με διορισμούς, ρουσφέτια, εξυπηρετήσεις, πομπώδεις ομιλίες ή βαρύγδουπες πλην κούφιες υποσχέσεις αλλά με παλιομοδίτικη, τετριμμένη, fucking boring δημοσιοϋπαλληλική δουλειά. Να μετράει το κάθε σεντ που ξοδεύει το (διογκωμένο) κράτος, να ελέγχει, να ξετρυπώνει, να κάνει φύλλο και φτερό διαγωνισμούς, προμήθειες, έργα και διορισμούς. Και σε αντίθεση με τους προκατόχους του ο Οδυσσέας δεν περιοριζόταν στην παράδοση μιας ετήσιας έκθεσης με πάχος “Πόλεμος και Ειρήνη” στον Πρόεδρο μπροστά από το περίφημο τζάκι του Προεδρικού (όπου κατά πάσα πιθανότητα κατέληγε) αλλά έκανε follow up σχεδόν σε κάθε υπόθεση που περιλαμβάνεται στις εκθέσεις του, ασκώντας πιέσεις προς πάσα κατεύθυνση, ζητώντας τη λήψη μέτρων, απαντώντας σε δημόσιες αντιπαραθέσεις (όσες δεν προκαλούσε ο ίδιος) και γενικά συμπεριφέρονταν όπως το σκυλί που σε αρπάζει από το μπατζάκι και δεν σε αφήνει παρά τους κλώτσους που τρώει - τουλάχιστον μέχρι να αποδοθεί κάποιο είδος δικαιοσύνης.
Όταν κάνεις λοιπόν περισσότερα απ’ όσα πρέπει, προβλέπει η θέση σου ή μας έχουν συνηθίσει οι προκάτοχοί σου, λογικό είναι να σε έχει στη μπούκα όλος ο ευρύτερος δημόσιος τομέας που με τον έναν ή άλλο τρόπο παρέλασε από τις εκθέσεις σου. Επίσης αυξάνονται οι πιθανότητες να κάνεις λάθη. Να δείξεις υπερβάλλοντα ζήλο, να υπερέβης τα εσκαμμένα, να αποκτήσεις εμμονές, να θολώσει η κρίση σου. Και ο τέως πια Ελεγκτής έκανε πολλά. Κυρίως σε ότι αφορά τη συμπεριφορά και τη δημόσια εικόνα του. Και δικάστηκε ακριβώς γι’ αυτά. Όχι τόσο για τη δουλειά του, όσο για την εκρηκτική περσόνα του. Πώς το είπε ακριβώς το Ανώτατο; «Παρασυρόμενος από τις Σειρήνες της δημοφιλίας και των δημοσκοπήσεων, σύγχυσε τα όρια του θεσμικού του ρόλου και εξέθεσε τη θεσμοθετημένη λειτουργία των επικεφαλής της Νομικής Υπηρεσίας, παραβλέποντας ότι η όποια προσωπική αντίληψη και τυχόν διαφορά του με τα εν λόγω πρόσωπα, δεν αφορούσε τους Θεσμούς του Κράτους, απρόσωπους εκ της φύσεώς τους και την αποστολή τους». Αναρωτιέμαι εάν τα ερασιτεχνικά ψυχολογικά προφίλ και η εξαγωγή υποκειμενικών συμπερασμάτων εντάσσονται στην αυστηρή καταγραφή γεγονότων που απαιτείται για τις δικαστικές αποφάσεις.
Ήταν λάθος η θεοποίηση του Οδυσσέα Μιχαηλίδη. Όχι τόσο γιατί την είδε Μεσσίας και νόμιζε πως ήταν παντοδύναμος (ήξερε πολύ καλά πως με το πρώτο σοβαρό στραβοπάτημα η απόσταση ανάμεσα στο Ωσαννά και το Σταύρωσον Αυτόν ήταν ένα τουίτ δρόμος) αλλά γιατί τα έβαλε με τους πραγματικούς Θεούς ή τουλάχιστον αυτούς που είχαν τη δύναμη να τον συντρίψουν. Ας πούμε ότι πέταξε πολύ κοντά στον ήλιο ή θαύμαζε για πολλή ώρα το είδωλό του στο νερό. Ίσως το μεγαλύτερο λάθος του Οδυσσέα (και ασυγχώρητο για τον κόσμο που τον κρατούσε για χρόνια στην κορυφή των δημοσκοπήσεων) ήταν που έδωσε τόσα πολλά εφόδια στους εχθρούς του για να τα χρησιμοποιήσουν εναντίον του. Τόσα χρόνια δέσμιος των ρητών κανονισμών δεν υπολόγισε την ευελιξία των νόμων.
Νάρκισσος, εμμονικός, συμφεροντολόγος, μνησίκακος, εκδικητικός, υπερβολικός, διαδικτυακό τρολ, Δον Κιχώτης, Ρομπέν των Δασών, με God complex ή άλυτα issues, ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης είναι από χθες κοινός θνητός, ο κόσμος διχασμένος, ο Πρόεδρος (κλασικά) εξαφανισμένος και ο ΔΗΣΥ σταύρωσε την πρώτη του “επιτυχία” εδώ και δυο χρόνια (η χαρά με την οποία τα στελέχη του εκφράζονται για την παύση του Οδυσσέα φέρνει στο νου τη γνωστή ρήση για την ιερόδουλη που θέλει να κρυφτεί).
Καθώς μπαίνουμε στην μετά-Οδυσσέα εποχή ο καθένας από εμάς οφείλει να έχει στο μυαλό του τρία πράγματα. Το πρώτο αφορά το ζύγισμα του έργου του Γενικού Ελεγκτή και των λαθών του και αν όντως τα δεύτερα υπερσκελίζουν τα πρώτα και αποτελούν ανάρμοστη συμπεριφορά. Το δεύτερο έχει να κάνει με τον διορισμό του νέου Ελεγκτή και του ανακοινωθέντος Ελεγκτικού Συμβουλίου (ΑΝ γίνει και ποτέ καθώς δεν συντρέχουν πια λόγοι). Είστε σίγουροι ότι εμπιστευτείτε την κρίση του συγκεκριμένου Προέδρου, ειδικά αφού βλέπουμε πόσο καλά πάνε σχεδόν όλοι οι διορισμοί του; Και τελευταίο και πιο σημαντικό. Το καταλάβατε ότι με τη συγκεκριμένη απόφαση (και με αυτό το λεκτικό) οδηγούμαστε σε κάποιου είδους δυστοπία όπου οι θεσμοί αποκτούν Μακαριακό στάτους απαιτώντας σεβασμό, επιβάλλοντας απόλυτη υποταγή και πνίγοντας με νομικά μέσα κάθε κριτική, εναντίωση ή αντίδραση;
Εδώ που τα λέμε και μόνο το αυτάρεσκο ύφος ενός πολύ χαρούμενου και ικανοποιημένου από την απόφαση Χάρη Γεωργιάδη, έπρεπε να είναι κόκκινο σημαιάκι ότι τη γαμήσαμε...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Διαδοχικές κακοκαιρίες χτυπούν το νησί – Θα πέσουν χιόνια αλλά θα μείνουν μέχρι τα Χριστούγεννα;
• Εορτολόγιο: Ποιοι γιορτάζουν σήμερα 21 Δεκεμβρίου
ΠτΔ: «Επενδύουμε ουσιαστικά στη νέα προσπάθεια ΓΓ ΟΗΕ για Κυπριακό»
«Όλα όσα απαράδεκτα και καταδικαστέα παρακολουθούμε να διαδραματίζονται τα τελευταία τρία χρόνια στην Ουκρανία διαπράχθηκαν στην Κύπρο πριν από ακριβώς 50 χρόνια», τόνισε ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, μιλώντας στο ετήσιο τακτικό συνέδριο της Ελληνικής Εταιρείας Διεθνούς Δικαίου & Διεθνών Σχέσεων, που έγινε το απόγευμα της Παρασκευής στην Αθήνα. Ανέφερε ότι στηρίζει έμπρακτα την πρωτοβουλία του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών με την Λευκωσία να επενδύει ουσιαστικά στη νέα προσπάθεια για δημιουργία συνθηκών ώστε να μπει το Κυπριακό σε τροχιά διαπραγμάτευσης.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
