Σε εκδήλωση του Εθελοντικού Φιλανθρωπικού Σωματείου «Προσφέρω Με Αγάπη» με θέμα την ενδοοικογενειακή βία, μίλησε για όσα βίωσε ο Κλεόπας Κουλουμά, ο μοναδικός που επέζησε του διπλού φονικού στο Στρόβολο που συγκλόνισε το Παγκύπριο στις 18 Ιουνίου 2014.
Συγκεκριμένα, ο Κλεόπας στην ομιλία του η οποία συγκίνησε το κοινό, μεταξύ άλλων ανέφερε ότι μέσα από την τοξική ατμόσφαιρα που βίωσε, κλήθηκε να ωριμάσει νωρίτερα.
Παράλληλα ανέφερε ότι, «Επιθέσεις, τραυματισμοί, εκφοβισμός, υποτίμηση, εξευτελισμός, δυστυχία, φόβος, απόγνωση… αντί των καρπών της γνώσης, λάμβανα φωνές και βρισιές… αντί του ξέγνοιαστου παιχνιδιού, λάμβανα χτυπήματα… αντί της ζεστής οικογενειακής θαλπωρής, αναζητούσα τρόπους φυγής, γιατί - ίσως ως γιος - ήθελα να προστατεύσω την αδελφή και τη μητέρα μου».
Επιπρόσθετα, διαβεβαίωσε πως δεν θα παραιτηθεί ποτέ από τον αγώνα συμπαράστασης των συνανθρώπων του, που αντιμετωπίζουν τέτοιας φύσεως προβλήματα και ζητούν τη βοήθειά του.
Αυτούσια η ομιλία του:
Εκλεκτοί προσκεκλημένοι,
Κυρίες και κύριοι,
Επιτρέψτε μου να υιοθετήσω το πρωτόκολλο.
Αρχικά, θα ήθελα να εκφράσω τα θερμά μου συγχαρητήρια στους διοργανωτές της εκδήλωσης αυτής, όπου συζητάμε το καίριο και πάντα επίκαιρο πρόβλημα της ενδοοικογενειακής βίας. Όπως έχουμε όλοι παρατηρήσει, το πρόβλημα αυτό στη σύγχρονη κοινωνία αντί να φθίνει, δυστυχώς λαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις και έχει αντίκτυπο σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής των θυμάτων. Είναι τιμή μου να βρίσκομαι σήμερα ανάμεσά σας και ευχαριστώ ιδιαίτερα την κυρία Φανή Παπαβασιλείου, η οποία μου δίνει την ευκαιρία, ως θύμα της ενδοοικογενειακής βίας και επιζών μιας οικογενειακής τραγωδίας, να αναφερθώ στο προσωπικό μου βίωμα και να καταθέσω από το βήμα αυτό τις σκέψεις μου.
Ως γνωστόν, η ενδοοικογενειακή βία εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους, κυρίως με τη σωματική επίθεση και την ψυχολογική κακοποίηση. Μέσα σε αυτό το κακοποιητικό περιβάλλον αναγκάστηκα να περάσω τα παιδικά μου χρόνια – που για άλλα παιδιά υπήρξαν ανέμελα – και μέσα σε αυτή την τοξική ατμόσφαιρα κλήθηκα να ωριμάσω νωρίτερα. Αντιλαμβάνεστε ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να μεγαλώνει κανείς μέσα σε τέτοια οικογένεια. Να φύγεις για να γλιτώσεις; Πώς; Να πας που;; Να μιλήσεις; Σε ποιον; Πώς να πείσεις ότι λες αλήθεια;; Να αποδεχτείς την κατάσταση; Γιατί;;;
Επιθέσεις, τραυματισμοί, εκφοβισμός, υποτίμηση, εξευτελισμός, δυστυχία, φόβος, απόγνωση… αντί των καρπών της γνώσης, λάμβανα φωνές και βρισιές… αντί του ξέγνοιαστου παιχνιδιού, λάμβανα χτυπήματα… αντί της ζεστής οικογενειακής θαλπωρής, αναζητούσα τρόπους φυγής, γιατί - ίσως ως γιος - ήθελα να προστατεύσω την αδελφή και τη μητέρα μου… ονειρευόμουν να ζήσουμε ασφαλείς, ήρεμοι και ευτυχισμένοι οι τρείς μας κάπου – μακριά από το πατρικό σπίτι – έστω και με στερήσεις. Τότε, τρόμαζα να αντιδράσω, να μιλήσω, να ζητήσω βοήθεια, εξαιτίας του φόβου που με διακατείχε. Τώρα, σας διαβεβαιώνω πως δεν πρέπει κανείς να φοβάται ή να σιωπά. Μόνο με την άμεση αντίδραση μπορούμε να αποφύγουμε ανάλογα ακραία περιστατικά βίας, ακόμα και δολοφονίας.
Μπορώ να μιλάω άπειρες ώρες για τα παιδικά μου βιώματα, όμως σήμερα βρίσκομαι εδώ για έναν άλλο λόγο: για να προσπαθήσω να σας πείσω ότι η έγκαιρη έκκληση για βοήθεια είναι καθοριστικής σημασίας σε τέτοιου είδους περιπτώσεις. Στα 14 μου χρόνια βρέθηκα ορφανός… έχασα τη μάνα μου, τη Μαργαρίτα μου, και την αδελφή μου, την Αντωνία μου… δηλαδή όλον μου τον κόσμο. Τότε, κλήθηκα να αρχίσω πάλι τη ζωή μου από το μηδέν. Η Μαργαρίτα και η Αντωνία ήταν και θα είναι πάντα ο φωτεινός μου φάρος σε κάθε μου βήμα. Παρότι ακόμα θρηνώ τον άδικο χαμό τους, θεωρώ ότι η ιστορία τους – και μακάρι να ήταν μόνο η δική τους – μάς δίδαξε πολλά, αφού θυσιάζοντας τη ζωή τους στον βωμό της «οικογένειας», έγιναν φωτεινός οδοδείκτης για άλλες τόσες γυναίκες και παιδιά - θύματα της ενδοοικογενειακής βίας, που έμαθαν πια να ξεφεύγουν ή να αναζητούν βοήθεια.
Βρίσκομαι απόψε εδώ και για έναν ακόμη λόγο: για να σας αποδείξω πως πράγματι μέσα από ένα τραγικό γεγονός, μπορεί ο άνθρωπος να αναγεννηθεί και μάλιστα να γίνει ακόμα πιο δυνατός. Όλοι όσοι με γνωρίζετε έστω και λίγο, θα με ακούσατε να λέω πως στη ζωή όταν πέφτουμε, έχουμε δύο επιλογές: να μένουμε κάτω ή να σηκωνόμαστε. Από μικρός επέλεξα το δεύτερο, δηλαδή να στηρίζομαι γερά στα πόδια μου και να σηκώνομαι όρθιος. Ομολογώ πως το μέχρι τώρα προσωπικό μου ταξίδι στη ζωή δεν ήταν καθόλου εύκολο – αντιλαμβάνεστε το γιατί – όμως θέλω αυτοί οι δύο άγγελοι, οι δικοί μου άγγελοι, να παραμείνουν ζωντανοί τόσο στη δική μου μνήμη, όσο και ολόκληρης της Κύπρου. Τώρα πια, διαθέτω την ψυχική δύναμη να μιλώ δημόσια για την ενδοοικογενειακή βία και εις μνήμη της Μαργαρίτας και της Αντωνίας, να βγαίνω μπροστά, στην πρώτη γραμμή της ενημέρωσης, με στόχο μου την αφύπνιση και ευαισθητοποίηση των ανθρώπων έναντι στη μάστιγα αυτή. Μήνυμά μου – να μην λυγίζουμε μπροστά στις δυσκολίες που υψώνονται στον δρόμο μας, αλλά να προχωρούμε ακάθεκτοι μπροστά, να οπλιζόμαστε με τα κατάλληλα εφόδια, να αντλούμε δύναμη για να μπορούμε να ανεβούμε τον δικό μας προσωπικό Γολγοθά. Αυτό έκανα και εγώ και αυτό είναι το μήνυμά μου με αφορμή τα δικά μου βιώματα.
Φίλες και φίλοι, σε προσωπικό επίπεδο, σας διαβεβαιώνω πως δεν θα παραιτηθώ ποτέ από τον αγώνα συμπαράστασης των συνανθρώπων μου, που αντιμετωπίζουν τέτοιας φύσεως προβλήματα και ζητούν τη βοήθειά μου. Δυστυχώς, η ζωή με έφερε αντιμέτωπο με φοβερές δυσκολίες, αλλά ταυτόχρονα με έμαθε να αγωνίζομαι σκληρά για να επιβιώσω. Οφείλω να ομολογήσω πως αισθάνομαι περήφανος που επέλεξα αυτόν τον δρόμο και όχι κάποιον άλλον… τον «λάθος» δρόμο. Καθημερινά λαμβάνω πλήθος μηνυμάτων από γυναίκες και ορφανά παιδιά, που ψάχνουν απεγνωσμένα ένα στήριγμα, μια «καλή κουβέντα» για να απαλύνουν τον πόνο τους. Μακάρι να μπορούσα να κάνω περισσότερα για αυτούς τους ανθρώπους. Να σηκώσω εγώ και τον δικό τους σταυρό. Και εδώ είναι που πρέπει να κινητοποιηθούν οι αρμόδιοι και οι κρατικοί φορείς.
Φίλες και φίλοι, εάν θέλουμε να καλούμαστε «κράτος πρόνοιας», κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να νιώθει μόνος. «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος», - κατά τον ποιητή Τάσο Λειβαδίτη – «δεν θα πάψεις ούτε στιγμή να αγωνίζεσαι για το δίκαιο». Εάν θέλουμε ένα καλύτερο μέλλον για εμάς και τα παιδιά μας, πρέπει όλες και όλοι να ενημερωθούμε, να ευαισθητοποιηθούμε και να δράσουμε άμεσα, ώστε να εξαλείψουμε το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας, που αμαυρώνει τον πολιτισμό και την κοινωνία μας. Μαζί, ενώνοντας τις φωνές μας, υψώνοντας το μπόι μας, με συμπαράσταση και πάνω απ’ όλα με αγάπη μπορούμε όλες και όλοι να βάλουμε το δικό μας λιθαράκι σε αυτή την προσπάθεια.
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Σοβαρός τραυματισμός 84χρονου μοτοσικλετιστή μετά από τροχαίο - Ο οδηγός εγκατέλειψε την σκηνή
• Θρήνος: Πέθανε γνωστός Έλληνας Youtuber από ανακοπή - Ήταν μόλις 35 χρονών
• Χριστίνα Παυλίδου: Η υπόσχεση που έδωσε στην κόρη της Μαρία και η αναφορά στην Άλκηστη
• Netflix: Αυξήσεις στις τιμές σε Κύπρο και Ελλάδα - Δείτε το κόστος στα νέα πακέτα
ΠτΔ: Περήφανος για την διοργάνωση του Eurobasket 2025 στην Κύπρο - Παρέλαβε το τρόπαιο
Η διοργάνωση του Eurobasket που θα γίνει στην Κύπρο το 2025 θα είναι εξαιρετική δήλωσε απόψε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Νίκος Χριστοδουλίδης.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
