Αν τρώμε τέτοιο δούλεμα απ’ τους μικρούς, σκεφτείτε οι “μεγάλοι” τι θα μας κάνουν.
Όταν οι τέσσερις ανεξάρτητοι υποψήφιοι, Αχιλλέας Δημητριάδης, Μάριος Ηλιάδης, Χριστόδουλος Πρωτοπαπάς και Κωνσταντίνος Χριστοφίδης, είχαν ανακοινώσει ότι συζητούσαν για την κάθοδο ενός με την στήριξη των υπολοίπων, η είδηση, αν και ελπιδοφόρα, μας έκανε να κρατήσουμε καλάθι σε μέγεθος Lego γιατί α) ξέρουμε πού ζούμε και β) όποιος ανακοινώνει ότι κατεβαίνει για υποψήφιος, έστω και με πιθανότητες εκλογής αντίστοιχες της πρόσκρουσης μετεωρίτη αλά Armageddon, ξέρεις ότι διαθέτει αντιστρόφως ανάλογο εγώ, στο μέγεθος της Γροιλανδίας. Και ότι αποκλείεται να θεωρήσει πως κάποιος άλλος είναι καταλληλότερος να ηγηθεί από την αφεντιά του, ακόμα κι αν έχει πενταπλάσια ποσοστά.
Έτσι τα εγώ συγκρούστηκαν, η τετράδα διαλύθηκε πριν καν γίνει κάποια σοβαρή προσπάθεια να συνενωθεί, και ο καθένας πήρε το ποσοστό του (ίδιο με γιαούρτι χαμηλών λιπαρών) και τράβηξε τον μοναχικό του δρόμο. Δύο εξ αυτών εγκατέλειψαν την κούρσα. Πρώτος την έκανε ο Χριστόδουλος Πρωτοπαπάς, ο οποίος μάλιστα βάλθηκε πριν να μας πείσει ότι μπορούσε να είναι υποψήφιος πρόεδρος και ταυτόχρονα υπεύθυνος της προεκλογικής καμπάνιας του Μόρφου. Του Μόρφου μαλάκα μου. Ο Πρωτοπαπάς. Το poster boy κάποιων προοδευτικών δυνάμεων, που μας τον παρουσίαζαν, ούτε λίγο ούτε πολύ, ως Μεσσία της σοσιαλδημοκρατίας. How the mighty have fallen.
Ακολούθησε πριν από λίγες μέρες ο Μάριος Ηλιάδης, ο υποτιθέμενος αρχιτέκτονας του συνασπισμού των τεσσάρων. Ο ουρανοκατέβατος υποψήφιος που είχε γεμίσει πρώτος το νησί με σλόγκαν και γραφικά, που παραπέμπανε στον 60άρη θείο που ανακοινώνει ότι θα κάτσει με τη νεολαία (γιατί όλοι οι ηλικιωμένοι έχουν εμμονή με το να είναι κοντά στους νέους, όταν στην πραγματικότητα απέχουν απ’ αυτούς όσο ο Ποσειδώνας από τον ήλιο;) αφού ανακοίνωσε ότι αποσύρει την υποψηφιότητά του, βγήκε στην Κατερίνα Ηλιάδη και είπε ότι στηρίζει Ανδρέα Μαυρογιάννη. Στα πέντε-έξι WTF?-το-ξέρεις-ότι-Αχιλλέας-και-Χριστοφίδης-συνεχίζουν-έτσι-δεν-είναι; που ακολούθησαν της δήλωσης (μη φανταστείτε πως ήταν και περισσότερα), ο κ. Ηλιάδης με νέα ανακοίνωση είπε πως δεν κατονόμασε κανέναν υποψήφιο που θα έχει τη στήριξή του και ότι η δήλωσή του παρεμηνεύτηκε, γιατί προφανώς τα ελληνικά είναι πάντα η μητρική γλώσσα όσων μιλάνε και ποτέ εκείνων που τον ακούν.
Αλλά ακόμα κι αν δεν στηρίζει ανοιχτά Μαυρογιάννη, γεγονός είναι ότι ΔΕΝ στήριξε ανοιχτά έναν από τους δύο εναπομείναντες της τετράδας στην οποία συμμετείχε, Αχιλλέα Δημητριάδη και Κώστα Χριστοφίδη, που συνεχίζουν την κούρσα μέχρι τέλους. Δηλαδή τους ανθρώπους τους οποίους. λίγους μήνες πριν. είχε βαλθεί να μας πείσει ότι αξίζουν να ηγηθούν μιας κοινής υποψηφιότητας για την προεδρία της χώρας. Και τώρα δηλαδή τι, ξαφνικά δεν αξίζουν στήριξη; Τι άλλαξε; Πέρα φυσικά από το προφανές, ότι δηλαδή ο κ. Ηλιάδης θέλει να ανήκει ή τουλάχιστον να είναι αρεστός σε ένα μεγαλύτερο σύνολο, όπως είναι το ΑΚΕΛ. Άγνωστο γιατί, βέβαια, αφού κατά πάσα πιθανότητα θα επιστρέψει στην αφάνεια, όπου βρισκόταν πριν ξυπνήσει ένα πρωί και μας γεμίσει με κρίντζι πινακίδες.
Ούτε ο Πρωτοπαπάς στήριξε ανοιχτά τους δύο εναπομείναντες υποψήφιους της καταδικασμένης τετράδας, όμως, μετά το φιάσκο του Μόρφου, αυτό είναι μάλλον ευλογία (pun intended).
Αυτή είναι η κατάντια μας. Ή, ορθότερα, και αυτή. Και μετά διαρρηγνύουμε τα ιμάτιά μας για τους ίδιους και τους ίδιους, που εναλλάσσονται στην εξουσία, τα αλισβερίσια των κομμάτων και τους δήθεν ανεξάρτητους υποψήφιους, που απλά θα είναι η φυσική συνέχεια των τέως ή παλαιότερων κυβερνώντων. Πώς να ληφθεί σοβαρά υπόψη μια πραγματικά ανεξάρτητη, χωρίς κομματικά βαρίδια υποψηφιότητα όταν, από τη μια στιγματίζεται ως χαμένη ψήφος κι από την άλλη υπονομεύεται από γραφικότητες τύπου Πρωτοπαπά και Ηλιάδη;
Και όχι, χαμένη δεν είναι η ψήφος σε Αχιλλέα ή Χριστοφίδη (ευχής έργο να ήταν μία υποψηφιότητα αυτοί οι δύο αξιόλογοι μη-πολιτικοί), χαμένη είναι εκείνη που θα παρατείνει την υπάρχουσα κατάσταση, με το πρόσχημα μιας ελκυστικής στο άκουσμα αλλά ουσιαστικά ανύπαρκτης αλλαγής.
Γιατί τα πράγματα αλλάζουν όταν το τολμάς. Όχι όταν το εύχεσαι.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Κλάδος σκυροδέματος: Πιο αποφασιστική κυβερνητική διαμεσολάβηση ζητούν οι εργαζόμενοι
• Παγκόσμιος συναγερμός: Αποκολλήθηκε μέρος του Ήλιου - Τι σημαίνει αυτό για τον πλανήτη μας
Αναστασιάδης-Χριστοδουλίδης: Από την «πατρική» στοργή, στον... «πατρικό» θυμό
Όταν στις 28 Φεβρουαρίου του 2023 ο Νίκος Χριστοδουλίδης ανέβαινε τον λόφο του προεδρικού με τη σύζυγο και τα παιδιά του, για την τελετή παράδοσης – παραλαβής της Προεδρίας της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον Νίκο Αναστασιάδη, το κλίμα ήταν άκρως οικογενειακό, με τον Νίκο Αναστασιάδη να βλέπει τον <διάδοχό> του με ύφος περήφανου πατέρα. Ο Νίκος Αναστασιάδης μάλιστα, αποκαλούσε τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη, <Νίκο μου>.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
