“Δεν φοβήθηκα τους Τούρκους που όπλισαν τα όπλα στοχεύοντας μας όταν σπάσαμε την πράσινη γραμμή για να πάμε κόντρα στην κατοχή. Τα μαθήματα πατριωτισμού του ΕΛΑΜ δεν με ενδιαφέρουν. Είδα πολλούς όμοιους τους το 1974, που ύψωναν σημαίες πατριωτισμού, αλλά όταν ξεκίνησε η εισβολή, προτίμησαν να κρυφτούν στην Κακοπετριά και στις Πλάτρες ενώ άλλων ασπρίζουν τα κόκαλα τους στον Πενταδάκτυλο. Ακόμη παραδίδουμε κασελάκια σε γονιούς αν ζουν ή στα αδέλφια τους για να τους θάψουν. Ακόμη περιμένουν οι πρόσφυγες δικαίωση”.
Και είναι η καλύτερη απάντηση γενικώς σε οποιαδήποτε έκφανση φασισμού, γιατί απλούστατα τον ξεβρακώνει. Βλέπετε η Αλεξάνδρα με τα καυστικά λόγια της πάτησε έναν γνώριμο και μόνιμα εκτεθειμένο κάλο του κυπριακού εθνικισμού: τη διαχρονική θρασυδειλία του. Από τις σφαγές γυναικόπαιδων Τ/κ το ‘63 από ένοπλες ομάδες κοινών εγκληματιών μέχρι τους ΕΟΚΑΒητάδες που ντύθηκαν νοσοκόμες για να μην πολεμήσουν κατά τη διάρκεια της εισβολής κι από τις ταρζανιές του Ματσάκη μέχρι τις καταλήψεις... εγκαταλελειμμένων φυλακίων από τους ΕΛΑΜίτες, το γαύγισμα των Ελληνοκυπρίων εθνικιστών θυμίζει εκείνο του τσιουάουα: επίμονο, εκ του ασφαλούς και εκνευριστικό αλλά... τσιουάουα μαλάκα μου, το πολύ πολύ να κινδυνεύεις να πεθάνεις απ’ το γέλιο.
Η ιστορία μάς διδάσκει πως όσο περισσότερο διατυμπανίζει κάποιος την αγάπη του για την πατρίδα με ουρλιαχτά, απειλές και βλέποντας παντού προδότες, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να βρίσκεται στην πρώτη πτήση για Λονδίνο με το που γίνει κάποιο μπαμ. Ακριβώς όπως όταν ακούς κάποιον να καυχιέται ότι δεν προλαβαίνει να κατουρήσει απ’ το πολύ γαμήσι και είσαι πεπεισμένος ότι τον έχει φάει η μαλακία. Ίδιο μοτίβο. Και καθόλου άσχετο αν σκεφτείτε ότι οι incels ασπάζονται τον φασισμό με την ελπίδα ότι θα καταλάβουν μια μέρα την εξουσία και θα νομιμοποιηθεί ο βιασμός.
Οι αληθινοί πατριώτες, σαν την Αλεξάνδρα Ατταλίδου, τις γυναίκες που επιστρέφουν των 90s, την Άννα Μαραγκού, τον Τάκη Χατζηδημητρίου και δεκάδες άλλους που 48 χρόνια τώρα όχι μόνο δεν ξέχασαν, δεν παράτησαν τις κατεχόμενες περιοχές ως “τούρκικες”, δεν ύψωσαν τείχη ή άπλωσαν συρματόπλεγμα αλλά αγωνίζονται κάθε μέρα της ζωής τους για μια ενωμένη Κύπρο με ιδιαίτερα ακριβό τίμημα (και θα το κάνουν μέχρι να ενωθεί ή να κλείσουν τα μάτια τους, μαντεύετε τι θα συμβεί πρώτο), αυτοί λοιπόν δεν γαυγίζουν, δεν καταστρέφουν, δεν απειλούν και δεν διαχωρίζουν τους πολίτες σε “πατριώτες” και “προδότες”.
Και δεν έχουν κανένα πρόβλημα να αντιμετωπίσουν τον Αττίλα κατάμουτρα, όπως η Αλεξάνδρα κάθε φορά που περνούσε την Πράσινη Γραμμή τις εποχές που αυτό σήμαινε ξύλο, σύλληψη ακόμη και θάνατο
Αυτή είναι η πραγματική, αγνή και ανιδιοτελής αγάπη για την πατρίδα. Όχι τα κλανίδια της ακροδεξιάς που είναι όπως και τα συνθήματά τους, κούφια. Και ζέχνουν βοθρίλα.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Την παρέμβαση του Γενικού Ελεγκτή για το θέμα του σχεδιασμού και της κατασκευής των νέων στάσεων και στεγάστρων για τα λεωφορεία ζήτησε η Κοινοβουλευτική Επιτροπή Μεταφορών την Πέμπτη.
