Whitewashing σε ελεύθερη απόδοση σημαίνει το “ασβέστωμα” κάποιου προσώπου ή έννοιας προκειμένου να καλυφθούν, ξεπλυθούν ή ξεχαστούν κάποιες σκοτεινές πτυχές.
Χρησιμοποιείται το λευκό γιατί όπως μας έμαθαν αιώνες σκλαβοπάζαρων και φυλετικών διακρίσεων είναι το χρώμα της αγνότητας, της καθαρ(ι)ότητας και της καλοσύνης σε αντίθεση με το μαύρο που (θα) είναι πάντα συνυφασμένο με οτιδήποτε αρνητικό.
Το “ασβέστωμα” συμβαίνει συνήθως μετά θάνατον ή είναι αποτέλεσμα μιας ηρωικής/αξιοθαύμαστης πράξης που προηγείται ή ακολουθεί τις αξιόποινες. Για παράδειγμα, η συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης στη νίκη σε βάρος του Άξονα “ασβέστωσε” όλα τα σταλινικά εγκλήματα όπως το μοίρασμα της Πολωνίας με τους ναζί, το Κατίν ή ο τεχνητός λιμός της Ουκρανίας (μη πούμε για τα εκατομμύρια που ξεψύχησαν στα γκούλαγκ) ενώ το “όχι” του Μεταξά εγγυάται ότι ένας στυγνός δικτάτορας θα παραμείνει ασβεστωμένος για μια ζωή. Ιδιόμορφο το ασβέστωμα του Γρίβα που μοιάζει με εκείνο των κορμών των δέντρων: Ο μισός μόνο ασβεστωμένος (ως αρχηγός της ΕΟΚΑ). Για τον άλλο μισό (αρχηγός της ΕΟΚΑ Β’) στην καλύτερη περίπτωση απλά αναφέρουμε το Μαρί.
Χθες το πρωί εξέπνευσε ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος ύστερα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο, μία από τις πλέον αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της σύγχρονης κυπριακής ιστορίας για να το θέσω κομψά. Και το γεγονός ότι κάνω κάτι τέτοιο, δηλαδή να εκφράζομαι κομψά για τον συγκεκριμένο, δεν αποδίδεται στο ότι πραγματικά θέλω κάτι τέτοιο (όχι, δεν το θέλω) αλλά περισσότερο στο μετά θάνατον ασβέστωμα που ανέφερα στην αρχή. Αυτή τη μάστιγα.
Είναι στην ανθρώπινη φύση να νιώθουμε δέος και ταπεινότητα μπροστά στον θάνατο οποιουδήποτε ανθρώπου, κάποιοι από τη σταθερή υπενθύμιση της δικής τους θνητότητας άλλοι πάλι υπό τον φόβο της θείας τιμωρίας, σ’ αυτή ή την αιώνια ζωή. Πάντως γεγονός είναι ότι μπροστά στον θάνατο σιωπούμε, πολύ πιθανό ΚΑΙ από τη ματαιότητα των όσων πούμε. Τι αξία έχουν εάν ο άμεσα ενδιαφερόμενος δεν ζει πια για να τ’ ακούσει; Σε τι ωφελεί να θυμόμαστε τα αρνητικά, πήγε ο ανθρωπάκος, ας τον κρίνει τώρα ο Θεός, σωστά;
Όχι και τόσο.
Ο Αρχιεπίσκοπος δεν ήταν ο “οποιοσδήποτε”. Δεν ήταν ακόμα ένας άρρωστος γεράκος που άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο και θα τον κλάψουν μόνο οι δικοί του άντε το πολύ και οι μοιρολογίστρες του Facebook που γράφουν “αιωνία της η μνήμη” και “καλό παράδεισο” ακόμα και κάτω από ποστ για τη Νεκρά Θάλασσα. Ήταν ο Προκαθήμενος της Κυπριακής Εκκλησίας, ένας θρησκευτικός και πνευματικός ηγέτης με τεράστια επίδραση στη θεοκρατούμενη κοινωνία μας (από εκπαίδευση και οικογένεια μέχρι πολιτική και οικονομία) τόσο μεγάλη που μπορούσε να γλιτώσει με οτιδήποτε, όσο αντιχριστιανικό κι αν ήταν.
Μια επίδραση που σπάνια χρησιμοποίησε προς όφελος του κοινωνικού συνόλου παρά μόνο για κομμάτι του, το λευκό, ανδρικό, στρέιτ, ελληνορθόδοξο κομμάτι του για την ακρίβεια. Αντίθετα επιστράτευσε τον ρόλο του για να διχάσει τον κόσμο και να περιθωριοποιήσει, υποτιμήσει, προσβάλλει ακόμα και να εξυβρίσει όποια πληθυσμιακή ομάδα δεν χώραγε στο κουτάκι του περιούσιου λαού - από αριστερούς και άθεους μέχρι ομοφυλόφιλους, μετανάστες και μονογονείς. Το κήρυγμά του κυρίως διχαστικό, εμπρηστικό, μισαλλόδοξο, ρατσιστικό, ομοφοβικό, εθνικιστικό και ενίοτε μισανθρωπικό.
Αυτός ήταν ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος και παρέμεινε έτσι μέχρι το τέλος. Το ότι πέθανε δεν σημαίνει ότι ξεχάσαμε τι είπε και τι έκανε όσο ζούσε. Και σίγουρα είναι εντιμότερο να εμμένει κάποιος στην κριτική ενός δημοσίου προσώπου ακόμα και μετά θάνατον (δυστυχώς τα “έργα” κάποιων μένουν πίσω και πονάνε) παρά ο υποκριτικός εμετός του ασβεστώματος και μάλιστα από πρόσωπα που δεν έβλεπαν την ώρα στο χρυσό Rolex τους να τα τινάξει για να κάτσουν εκείνοι στον θρόνο (από κοντά και οι παρατρεχάμενοί τους, κληρικοί, κοσμικοί και πολιτικοί). Συμπονώ όσους πενθούν αλλά και κατανοώ όσους δεν ξεχνούν ότι ο μόνος Θεός που υπηρέτησε με περισσή πίστη ο συγχωρεμένος ήταν το χρήμα. Και φυσικά δεν συμμερίζομαι ακραίες εκφάνσεις μίσους και τα υβρεολόγια για έναν νεκρό. Για οποιονδήποτε νεκρό τέλος πάντων που δεν λέγεται Χίτλερ, Παττακός ή Jeffrey Dahmer (κάπου να τραβάμε και καμιά κόκκινη γραμμή). Και ο Χρυσόστομος δεν πιστεύω πως ήταν διαβολικός. Απλά είχε μια τελείως παραπλανημένη αντίληψη για το ποιμαντικό έργο που πρέπει να τρένταρε κάπου στον Μεσαίωνα - αντί για το “αγαπάτε αλλήλους” πίστευε στο “αγαπάτε (τους) καταλλήλους”.
Ο θάνατος οποιουδήποτε ανθρώπου είναι μεν λυπηρός αλλά δεν είναι browser να διαγράφει το ιστορικό του και να (νομίζει ότι) καθάρισε.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Ελπίδα Ιακωβίδου: Βρέθηκε σε εκδήλωση στη Λευκωσία με την πρώην σύντροφο του Τζώνη Καλημέρη
• Ανήλικος από την Κύπρο έστελνε μηνύματα για βόμβες στα αεροδρόμια της Ελλάδας
• Αερόσακοι Takata: Πώς απαντούν οι αντιπροσωπείες αυτοκινήτων για τις χρεώσεις στον έλεγχο;
ΠτΔ στο Economist: Φάρος ελπίδας για την περιοχή η επανένωση Κύπρου
Μια ανεξάρτητη και επανενωμένη Κύπρος είναι καίριας σημασίας για την περιοχή μας, την Ευρώπη και τον κόσμο, ανέφερε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, κατά τον χαιρετισμό του στο 20ό ετήσιο συνέδριο του περιοδικού Economist, οι εργασίες του οποίου άρχισαν την Πέμπτη στη Λευκωσία, σημειώνοντας παράλληλα ότι η επανένωση της Κύπρου μπορεί να αποτελέσει φάρο ελπίδας και για την περιοχή
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
