Όταν πέρασα το κατώφλι της μέσης ηλικίας μία από τις αγαπημένες μου φράσεις έγινε το too old for this shit. Το ξέρετε πως όταν το έλεγε ο Danny Glover στο Lethal Weapon ήταν μόλις 42 χρονών; 42 μαλάκα μου. Που αν κάνεις βέβαια την αντίστοιχη πληθωριστική αναπροσαρμογή για ηλικίες σε σημερινά βγαίνει κοντά στα 60. Τόσο φάνταζε ο 40άρης τότε, σήμερα είμαστε λίγο πιο τυχεροί.
Τεχνικά θεωρούμαστε ακόμα νέοι ειδικά όταν τινάζουμε τα πέταλα μέσα στις κρίσιμες δεκαετίες των 40 και 50 (διάβασα κάπου πως αν οι άντρες επιζήσουμε αυτές τις ηλικίες βάζουμε πλώρη για τα 80 - μαλακίες, ποιος θέλει να ζήσει τόσο χέζοντας σε Slipad και βλέποντας ειδήσεις στο ΡΙΚ;), γιατί όσο ζούμε δεινόσαυρους μας ανεβάζουν boomers μας κατεβάζουν. Το τελευταίο ειδικά είναι και ανιστόρητο καθώς είμεθα η Gen X, περήφανη γενιά του MTV, του καρέ μαλλιού και του Beverly Hills 90210, καμία σχέση με boomers.
Τα θυμήθηκα όλα αυτά γιατί είμαι όντως too old for this shit (εκτός από τα triple sets στήθος-δικέφαλοι-κοιλιακοί που είμαι σίγουρας πως μια μέρα θα αποβούν μοιραία) για νέα ξεκινήματα. Την τελευταία πενταετία έκανα περισσότερες επανεκκινήσεις κι απ’ τα Windows Vista. Όταν άφησα το απάνεμο λιμάνι του TV Μανία, έκανα -ως freelancer πλέον- talk radio, web shows, web interviews, πειραματίστηκα με ιντερνετικές στήλες, φορμάτ και βίντεο, μέχρι και copywriting σε διαφημιστικά (που με εξέπληξε ευχάριστα μπορώ να πω). Ζόρικο για έναν 45άρη να αποδείξει ότι μπορεί να προσαρμοστεί στα new media (ήδη ένας ξεπερασμένος όρος) χωρίς να νιώθει σαν εκείνον τον θείο που ανακοινώνει ότι θα κάτσει με τη νεολαία (και ο οποίος στάνταρτ ποστάρει “απλά υπέροχη” μαζί με το φορτηγό που ξεφορτώνει likes κάτω από οποιαδήποτε φωτο γυναίκας στο Facebook). Για κάποια νιώθω ιδιαίτερα υπερήφανος (όπως το Lunch Break Challenge που ευελπιστώ ότι θα επιστρέψει σύντομα με άλλη ονομασία και σε νέα πλατφόρμα ) για κάτι άλλα -κυρίως εμπειρίες- καλύτερα να μην εκφραστώ γιατί σιχαίνομαι να ακούγομαι σαν πίκρης πρώην.
Σημασία έχει πως βρίσκομαι ξανά στην αφετηρία, σε ακόμα ένα reboot -νομίζω ισοφάρισα αυτά του Spiderman, τουλάχιστον γλιτώσατε το origin story- έχοντας πάρει πλέον την απόφαση πως έτσι θα είναι από δω και πέρα: σιγουριά και σταθερότητα βρίσκει κανείς μόνο στο Δημόσιο ή στον τάφο - αν και κάποιος μπορεί να ισχυριστεί πως πρακτικά είναι το ίδιο. Για όλους τους υπόλοιπους, η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια γίνονται δεύτερη φύση. Το τίμημα του να κάνεις ελεύθερα και δημιουργικά τη δουλειά σου είναι κάποιες φορές να τη χάνεις.
Γιατί “Νομικός του Διαβόλου”; Για αρχή, επειδή αυτή ήταν η ονομασία της βραχύβιας εκπομπής μου στο Κανάλι 6, της πρώτης μου solo ραδιοφωνικής δουλειάς που λάτρεψα παράφορα αλλά κατέληξε αντιπροσωπευτικό δείγμα της “ευλογίας και κατάρας” που με ακολουθεί την τελευταία πενταετία: να με θέλουν και ταυτόχρονα να ΜΗΝ με θέλουν γι’ αυτό που κάνω.
Κατά δεύτερο, γιατί στην εποχή της φασίζουσας επιβολής των όποιων πιστεύω, είτε αυτή βαπτίζεται “πολιτική ορθότητα”, είτε “παράδοση”, “νόρμα”, “Βίβλος” ή απλά “έτσι μάθαμε ρε κουμπάρε, θα μας τα αλλάξετε ούλα;” χρειάζεται να κλωτσάμε που και που τη σφηκοφωλιά. Όχι ότι θα αλλάξει κάτι -είμαι σχεδόν 20 χρόνια νησί, σταμάτησα να τρέφω ψευδαισθήσεις ήδη απ’ τη διακυβέρνηση Τάσσου- αλλά γιατί η δικιά μας σφηκοφωλιά είναι η μοναδική στη φύση όπου κατοικείται αποκλειστικά από κηφήνες και απολαμβάνω να τους βλέπω να βουίζουν ενοχλημένοι και εκνευρισμένοι που δεν μπορούν να κεντρίσουν (γιατί όπως και ο κάθε μαλακοπίτουρας που βρίζει και απειλεί στα σόσιαλ, δεν έχουν κεντρί). Είναι από τις ελάχιστες απολαύσεις της κατά τ’ άλλα άχαρης και επαναλαμβανόμενης δουλειάς που κάποιοι ονομάζουμε “δημοσιογραφία” γιατί κάτι πρέπει να δηλώσεις στις Κοινωνικές Ασφαλίσεις και δεν δέχονται το “ρίψη αυγών στον τοίχο”.
Και τέλος γιατί θα κάνει τη Χρυσάνθη -εκεί που είναι- να δαγκώσει τα χείλη της, στη χαρακτηριστική κίνηση Ελληνίδας μάνας boomer που σχεδόν πάντα προμήνυε μπελάδες, και να πει “πάντα το’ λεγα ότι είσαι διάολος, δεν περίμενα ότι θα το διαφήμιζες κιόλας”! Μου λείπεις και πονάει πολύ, να το ξέρεις.
Ναι, μπορεί να είμαι too old for this shit αλλά έχουμε πολλά να πούμε ακόμα...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Ελπίδα Ιακωβίδου: Βρέθηκε σε εκδήλωση στη Λευκωσία με την πρώην σύντροφο του Τζώνη Καλημέρη
• Ανήλικος από την Κύπρο έστελνε μηνύματα για βόμβες στα αεροδρόμια της Ελλάδας
• Αερόσακοι Takata: Πώς απαντούν οι αντιπροσωπείες αυτοκινήτων για τις χρεώσεις στον έλεγχο;
ΠτΔ στο Economist: Φάρος ελπίδας για την περιοχή η επανένωση Κύπρου
Μια ανεξάρτητη και επανενωμένη Κύπρος είναι καίριας σημασίας για την περιοχή μας, την Ευρώπη και τον κόσμο, ανέφερε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, κατά τον χαιρετισμό του στο 20ό ετήσιο συνέδριο του περιοδικού Economist, οι εργασίες του οποίου άρχισαν την Πέμπτη στη Λευκωσία, σημειώνοντας παράλληλα ότι η επανένωση της Κύπρου μπορεί να αποτελέσει φάρο ελπίδας και για την περιοχή
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
