Μπαρτσελόνα-Ρεάλ: Τα καλύτερα 20 δευτερόλεπτα στην ιστορία των clásico δεν έχουν γκολ!

Έχουν παρέλθει άνω των 10 ετών από εκείνη την αντάμωση της Μπαρτσελόνα με τη Ρεάλ για τον 1ο γύρο της Liga και παρ’ ότι είχαν προηγηθεί ταραχώδεις αναμετρήσεις και θα ακολουθούσαν πλείστες τέτοιες, το ματς της 29ης Νοεμβρίου 2010 υπήρξε η επιτομή των clasico.

Ο υπογράφων, περιπλανώμενος σε καφετέριες τα παλαιά χρόνια, προκειμένου να αναζητήσει την τύχη του μεταμφιεσμένη σε ένα κάθισμα σε κάπως βολική θέση, μπορεί να βασιστεί στην αναλογία και να τοποθετηθεί με βεβαιότητα ότι, τουλάχιστον στην Αθήνα, η προσμονή για αυτό το παιχνίδι ήταν άνευ προηγουμένου και ανεπανάληπτη. Όλα αυτά που δεν είναι ποδόσφαιρο και κάνουν το ρέκτη να το αγαπάει, το κοίταγμα του ρολογιού ώρες πριν ξεκινήσει το ματς, η αγωνία, ανακατεμένη με έκσταση και δέος, για το τι επρόκειτο να συμβεί, ήταν μαζεμένα πριν από αυτό το παιχνίδι.

Στο Λιονέλ Μέσι εναντίον Κριστιάνο Ρονάλντο έπρεπε να προστεθεί ο… Darth Vader της τελευταίας 15ετίας στο ποδόσφαιρο (ή εκείνος ο καλός ήρωας που σώζει τον κόσμο από τους κακούς εξωγήινους, εξαρτάται από τη ροπή που έχει ο φίλαθλος), Ζοζέ Μουρίνιο. Το παιχνίδι-κόλαφος της Μπαρτσελόνα, το 1-0 επί της Ίντερ του, που της στοίχισε τον αποκλεισμό πριν από τον τελικό του Champions League, είχε συμβεί μόλις 6 μήνες πριν.

Σε μία συγκλονιστική στιγμή στον προαύλιο χώρο του ‘Σαντιάγκο Μπερναμπέου’ μετά τον τελικό με την Μπάγερν και το 2-0, ο Μουρίνιο, κανονικός δραπέτης, είδε τον Μάρκο Ματεράτσι να γίνεται αυτόπτης μάρτυρας της στιγμής που θα έμπαινε μέσα στο αμάξι για να αφήσει πίσω του, οριστικά και αμετάκλητα, τη διετία του στους ‘νερατζούρι’ και, σχεδόν τρέχοντας προς το μέρος του, τον αγκάλιασε. Οι δυο τους, που ήξεραν από τότε ότι στις επιγραφές της υστεροφημίας τους θα φωτίζουν με λαμπάκια νέον οι επιγραφές ‘Θύτης’ και ‘Προβοκάτορας’, σπάραξαν. Ο Μουρίνιο περιέγραψε τη σκηνή, αφήνοντας να εννοηθεί ότι, έχοντας συμφωνήσει ήδη με τη Ρεάλ, βλέποντας τους ποδοσφαιριστές του στα αποδυτήρια θα έπρεπε να αθετήσει το λόγο του και, κατά συνέπεια, την υπογραφή του.

Βρισκόταν, λοιπόν, στο γήπεδο που έχει ζήσει τα εντονότερα συναισθήματα στην καριέρα του, για να προσυπογράψει ό,τι θα ήταν ένας πόλεμος, ο οποίος θα διατηρούσε την υπόκωφη έντασή του για πάνω από δύο χρόνια και θα έμοιαζε με τη μεταφορά της αφρικανικής σκόνης, η οποία δίνει στην εικόνα την αίσθηση του βομβαρδισμένου.

Δεν υπάρχει χαρακτηρισμός που να αναδεικνύει μεγαλείο και να μην ταιριάζει με το παιχνίδι εκείνο που έκανε η Μπαρτσελόνα. Βρισκόταν στην ιδεατή μορφή, σχεδόν στο μέσο της 4ετίας, με τον Νταβίντ Βίγια ως προσθήκη αντί του Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς. Ήταν στην κορύφωση χημείας, πνευματικής διαύγειας και αθλητικών ικανοτήτων. Και γι’ αυτό, σχεδόν 10 χρόνια μετά, αυτό το έπος, που παρατίθεται κάτωθι, έρχεται να υπενθυμίσει ακριβώς τι σήμαινε εκείνη η βραδιά.

Το παιχνίδι βρίσκεται στις καθυστερήσεις, ο Σέρχιο Ράμος έχει αποβληθεί κι η κάμερα εστιάζει στον Μέσι, που κουτσαίνει. Το βλέμμα του κινείται ψηλά, σαν να αντικρίζει κάτι στον ουρανό. Ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν η κάμερα αλλάξει πλάνο, ένα αυτάρεσκο χαμόγελο σχηματίζεται στα ζυγωματικά. Ο Μέσι πάει προς την εξωτερική γραμμή και ο Πορτογάλος τον κοιτάζει να περνάει δίπλα του και τρίβει το σαγόνι του. Ο Αργεντινός θέλει να φορέσει την επικαλαμίδα του. Έπειτα από λίγο, το ζουμ αφορά στον πάγκο της Ρεάλ, όπου ο Μουρίνιο έχει αφήσει να πλανηθεί στον αγωνιστικό χώρο το αυστηρό πρόσωπό του, που προσδίδει μόνο μια ιδέα από την κατήφεια που πιθανώς νιώθει. Ο θόρυβος ακούγεται από παντού, ένα διαρκές βουητό. Στο τελευταίο κόψιμο της κάμερας, η αλήθεια αποκαλύπτεται. Το ηλεκτρονικό ταμπλό, που γράφει Barcelona 5 Real Madrid 0.

Είναι η αρχή της παράνοιας, δεν είναι; Το μυστικό του βίντεο, βεβαίως, είναι το ‘ντύσιμο’ της εικόνας με το μαγευτικό ‘Lacrimosa’ του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ. Είναι η στιγμή που έρχεται να υπενθυμίσει ότι στην πραγματικότητα η Μπαρτσελόνα ήταν μία ομάδα προηγμένων εξωγήινων. Η κατά πάσα πιθανότητα (και αν όντως υπήρχε ένα απτό μέτρο σύγκρισης) κορυφαία όλων των εποχών. Το έναυσμα που δίνει τροφή στην ιστορία, τις δοκιμές του καθηγητή Μουρίνιο στο εργοστάσιό του ώστε να βρει το αντίδοτο για τον εχθρό, τις ακραίες εκδηλώσεις χαράς και μίσους που εκτυλίχθηκαν, τα ειρωνικά σχόλια περί πούλμαν μπροστά στην εστία και μία Ρεάλ ηττημένη σχεδόν καθ’ ολοκληρία. Για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τους ‘μπλαουγκράνα’ στο πρωτάθλημα της επόμενης σεζόν κατέφυγε στην υλοποίηση ενός ακαταμάχητου παιχνιδιού στο transition, που της έδωσε 121 γκολ και 100 βαθμούς και τροφοδότησε τους θεατές με το ασύγκριτο ρίγος να την παρακολουθούν να παίζει ένα ποδόσφαιρο αχαρακτήριστης ομορφιάς, τελείως διαφορετικό από τους εωσφόρους του Πεπ Γκουαρδιόλα.

Για δύο χαμένα πέναλτι, άλλωστε, ένα του Μέσι στο 2ο ημιτελικό με την Τσέλσι και ένα του Ράμος στο 2ο ημιτελικό με την Μπάγερν, ένα σουτ που εκτός των άλλων ανέδειξε τις δυνατότητες που προσφέρει το ίντερνετ στη διασκέδαση, οι δύο ομάδες δεν συναντήθηκαν στον τελικό του Champions League στο Μόναχο το 2012. Αλλά είναι μια ιδέα ότι τέτοιο ματς, σε αυτήν τη συγκυρία, με όλη εκείνη την ένταση που είχε προηγηθεί, ο πλανήτης συναισθηματικά δεν θα το άντεχε.