Μόνο ο Χατζηπετρής δεν έφταιγε για το κακό που βρήκε τον Ουνάι Έμερι στην Άρσεναλ. Όλοι άλλοι υπέπεσαν σε χονδροειηδή λάθη. Εκτός από τον ίδιο.
Άρσεναλ είναι, ομολογουμένως, η ‘most fun team to watch’. Ως απλός παρατηρητής που απολαμβάνει μια κωμωδία καταστάσεων, όχι φυσικά ως οπαδός που θα περνάει ζόρια με τα όσα συμβαίνουν κατά καιρούς στο λονδρέζικο σωματείο. Πάνω που το πράγμα μοιάζει να στρώνει, έρχεται η επόμενη αναποδιά και ‘φτου από την αρχή’. Όπως ήταν για τον Μικέλ Αρτέτα ο σοκαριστικός αποκλεισμός από τον Ολυμπιακό στο Europa League. Κι ας μην ήταν το πρώτο χουνέρι.
Ο 38χρονος Βάσκος προπονητής από το Σαν Σεμπαστιάν είναι ο τελευταίος τροχός μιας άμαξας με πειραγμένους άξονες και δυσκίνητα άλογα. Μετά τα μέσα του Δεκέμβρη πήρε τα γκέμια από τον Σουηδό Φρέντι Λιούνγκμπεργκ που είχε προωθηθεί από τη δεύτερη ομάδα ως (προσωρινός αποδείχθηκε) αντικαταστάτης Ουνάι Έμερι (που είχε αντικαταστήσει τον Αρσέν Βενγκέρ). Ο Ισπανός αποχώρησε στα τέλη του Νοέμβρη, γιατί το γήπεδο άδειασε, και από τότε δεν είχε μιλήσει δημοσίως για τους μήνες του στους ‘κανονιέρηδες’. Στοχαζόταν τι θα πει. Ο ‘Guardian’ τού ζήτησε συνέντευξη για τα πεπραγμένα του στην Άρσεναλ και ο Ισπανός ανταποκρίθηκε.
Του ζητήθηκαν επίσης ευθύνες για τ’ αποτελέσματα που δεν έφερε στο χρόνο που είχε. Ο Έμερι τις ανέλαβε. Θεωρητικώς. Πρακτικά έδειξε με το δάχτυλο και χωρίς κουκούλα, έναν-έναν, όλους εκείνους που δεν του επέτρεψαν να μεγαλουργήσει σ’ ένα αρρωστημένο περιβάλλον. Του έβαλαν εμπόδια, τον έριξαν στην αρένα με τα θηρία και παραδόθηκε. Κάποιους τους ονομάτισε, άλλους όχι. Ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος δεν ανήκε στην black list. Ήταν, ενδεχομένως, στους άλλους.
Ας δούμε τι είπε και τι δεν είπε ο Έμερι:
> Στο Μπακού η Τσέλσι ήταν καλύτερη, το αποδέχομαι αυτό. Στο δεύτερο μισό ο Εντέν Αζάρ έκανε τη διαφορά. Η προετοιμασία ήταν καλή και ο καθένας ήταν αφοσιωμένος. Αλλά κάποιοι παίκτες διέθεταν μια νοοτροπία που τη μια μέρα έλεγαν ‘ναι’ και την άλλη ‘όχι’, όταν στο ποδόσφαιρο πρέπει να ισχύει το ‘ναι’, ‘ναι’, ‘ναι’, καθημερινά. Στερηθήκαμε αυτό το λίγο παραπάνω για να διαβούμε τα πολλά παιχνίδια στις τελευταίες εβδομάδες. Αν η απόδοση και η αφοσίωση πέφτουν κάτω από το 100%, μπορεί να χάσεις και αυτό συνέβη.
Τι δεν είπε: Ότι το 3-5-2 που χρησιμοποίησε τη βραδιά της 13ης Μαΐου δεν αποδείχθηκε η ιδανική επιλογή, δεδομένου ότι στο β’ ημίχρονο διαβάστηκε και ο Βέλγος εξτρέμ βρήκε τους απαιτούμενους χώρους. Άργησε, δε, να επέμβει από τον πάγκο, προχωρώντας στην πρώτη διορθωτική κίνηση μετά το 3-0 στο 65′.
> Όλοι ήταν χαρούμενοι, αλλά κάτι έλειπε. Το είπα σ’ αυτούς που ‘έτρεχαν’ το κλαμπ και πάρθηκαν αποφάσεις που δεν έφεραν αποτέλεσμα. Έγιναν λάθη και ως προπονητής αναλαμβάνω την ευθύνη. Για παράδειγμα, και οι τέσσερις αρχηγοί έφυγαν. Ο Ράμσεϊ είχε αποφασίσει ν’ αποχωρήσει. Θα ήταν καλύτερο για την ομάδα και για μένα, αν είχε συνεχίσει. Ο Πετρ Τσεχ σταματούσε. Εντάξει. Αλλά ήθελα ο Λοράν Κοσιελνί και ο Νάτσο Μονρεάλ να μείνουν. Όλοι αυτοί οι ηγέτες έφυγαν, κάτι που έκανε τ’ αποδυτήρια κάτι άλλο.
Τι δεν είπε: Ο Γάλλος στόπερ και ο Ισπανός πλάγιος μπακ είχαν ήδη κλείσει τα 33 και δεν ήταν δυνατόν ν’ αποτελούν πρώτες επιλογές στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.
> Αποκτήσαμε τον Πεπέ. Είναι καλός ποδοσφαιριστής, αλλά δεν γνωρίζαμε το χαρακτήρα, ενώ είχε ανάγκη από χρόνο, υπομονή. Προτιμούσα κάποιον που ήξερε το πρωτάθλημα και δεν θα χρειαζόταν χρόνο να ενσωματωθεί. Ο Ζαχά κέρδιζε ματς μόνος του: την Τότεναμ, τη Μάντσεστερ Σίτι, εμάς. Καταπληκτικές εμφανίσεις. Τους είπα: Αυτός είναι ο παίκτης που γνωρίζω και θέλω. Συναντήθηκα με τον Ζαχά και ήθελε να έρθει. Το κλαμπ αποφάσισε ότι ο Πεπέ ήταν ο εκλεκτός για το μέλλον. Είπα: Ναι, αλλά χρειαζόμαστε να νικάμε τώρα και αυτός ο τύπος κερδίζει αγώνες. Μας νικάει μόνος του.
Τι δεν είπε: Ότι τον Ιβοριανό εξτρέμ δεν του έδωσε ποτέ το χρόνο που χρειαζόταν για να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα. Κυρίως τον χρησιμοποιούσε ως αλλαγή μετά το πρώτο 60λεπτο των αγώνων, εντός ή εκτός συνόρων.
> Ο Ράμσεϊ ήθελε να μείνει. Έπρεπε να διαπραγματευτεί ένα νέο συμβόλαιο και δεν κατέληξαν σε συμφωνία. Το κλαμπ είχε αμφιβολίες για την ανανέωση μ’ ένα συγκεκριμένο ποσό. Ο Ράμσεϊ ήθελε να νιώσει υπολογίσιμος. Ήταν οικονομικό το θέμα. Δεν μπορούσα να επέμβω. Δεν τον ήξερα καλά όταν ήρθα. Είναι σημαντικό, αλλά δεν μπορώ να πω πόσα έπρεπε να τον πληρώσουν.
Τι δεν είπε: Ότι η Άρσεναλ -και να ‘θελε- δεν θα μπορούσε να φτάσει τα 400 χιλιάρικα εβδομαδιαίως που προσέφερε στον Ουαλό κεντρικό μέσο η Γιουβέντους. Ήταν σχεδόν τέσσερις φορές πάνω από τα χρήματα που λάμβανε στους Λονδρέζους ως τότε.
> Πίστευα ότι ο Τζάκα θα μπορούσε να είναι αρχηγός. Και οι παίκτες τον ψήφισαν, τον σέβονταν στ’ αποδυτήρια. Υπάρχουν παιδιά με το χαρακτήρα του αρχηγού, αλλά χρειάζονται χρόνο και υποστήριξη. Χωρίς τη στήριξη συγκεκριμένων ανθρώπων ή των οπαδών, είναι δυσκολότερο. Αν ο Τζάκα είχε τον Κοσιελνί ή τον Νάτσο ή τον Ράμσεϊ, θα ήταν πιο εύκολο να ανταποκριθεί σε αυτό.
Τι δεν είπε: Ότι τον Σεπτέμβριο που ο Τζάκα, έχοντας ήδη αποδοκιμαστεί από μερίδα οπαδών, έλαβε το χρίσμα οι συνυποψήφιοί του ήταν σχεδόν ο… κανένας. Ο Μπεγερίν, οι νεότεροι στην ομάδα Λακαζέτ και Ομπαμεγιάνγκ και ο Εζίλ που δεν είχε ερείσματα στ’ αποδυτήρια. Επί της ουσίας ήταν η πρόταση του Έμερι που πήρε την έγκριση των υπολοίπων.
> Μίλησα πολύ με τον Εζίλ. Θα πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του επίσης, ν’ αναλύσει τη συμπεριφορά και την αφοσίωσή του. Προσπάθησα με όλη μου τη θέληση να βοηθήσω τον Εζίλ. Κατά τη διάρκεια της καριέρας μου, ταλαντούχοι ποδοσφαιριστές έφτασαν στο ζενίθ τους μ’ εμένα. Ήμουν πάντα θετικός, ήθελα να παίζει, να συμμετάσχει. Στην προετοιμασία του είπα ότι θα ήθελα να επιστρέψει ο καλύτερος Εζίλ. Ήθελα υψηλό επίπεδο συμμετοχής και αφοσίωσης στ’ αποδυτήρια. Τον σεβόμουν και πίστευα ότι θα μπορούσε να βοηθήσει. Θα μπορούσε να είναι ένας αρχηγός, αλλά τ’ αποδυτήρια δεν τον ήθελαν. Δεν ήταν κάτι που αποφάσισα εγώ, ήταν κάτι που αποφάσισαν τ’ αποδυτήρια. Αρχηγοί είναι αυτοί που πρέπει να υπερασπιστούν το κλαμπ, τον προπονητή, τους συμπαίκτες.
Τι δεν είπε: Ότι ως την 31η Αυγούστου συναινούσε στο ενδεχόμενο αποχώρησής του και μόνο μετά την 1η Σεπτεμβρίου έλεγε πως “τον έχουμε ανάγκη”. Πώς ξανακερδίζεις έναν ποδοσφαιριστή που έχεις χάσει;
> Ένας προπονητής πρέπει να έχει τη δύναμη ν’ αναλαμβάνει την ευθύνη, να είναι στη γραμμή του πυρός. Προστατεύω τους παίκτες και το κλαμπ προστατεύει τον προπονητή. Είμαι ένας προπονητής ομάδας και με αυτόν το ρόλο με υπέγραψαν. Με τον Αρσέν Βενγκέρ ήταν διαφορετικά: έκανε τα πάντα. Τώρα υπάρχουν ο Ραούλ και ο Έντου και έπρεπε να εμπιστευτώ τη δουλειά τους. Η δική μου δουλειά είναι το ποδόσφαιρο. Το κλαμπ έχει ανθρώπους που χειρίζονται τα υπόλοιπα, μολονότι έχουν επιρροή στο χορτάρι. Κάποια απ’ αυτά, μας πλήγωσαν.
Κάποιοι σε υποστηρίζουν, αλλά νιώθεις την ατμόσφαιρα και φαίνεται στο γήπεδο. Έλεγα στους παίκτες ότι δεν βλέπω την ομάδα που θέλω. Εκείνη η αφοσίωση και η ενότητα δεν ήταν εκεί πλέον. Το κλαμπ με άφησε μόνο και δεν υπήρχε άλλη λύση. Σε κάθε κλαμπ με προστάτευαν: στη Λόρκα, στην Αλμερία, στη Βαλένθια, στην Παρί Σεν Ζερμέν. Στη Σεβίγια είχα τον Μόντσι.Στην Παρί Σεν Ζερμέν ο Νασέρ αλ-Κελαϊφί με προστάτευε στ’ αποδυτήρια και έξω. Στην Άρσεναλ δεν ήταν ικανοί να το κάνουν, ίσως επειδή ήρθαν μετά τον Βενγκέρ που έκανε τα πάντα. Έλεγαν είμαστε μαζί μου, αλλά μπροστά στους οπαδούς και στ’ αποδυτήρια δεν με προστάτευαν. Αλήθεια είναι, ένιωθα μόνος.
Τι δεν είπε: Ότι ήξερε πολύ καλά πού πήγαινε και ποιο κλαμπ αναλάμβανε το καλοκαίρι του 2018.
Πηγή: contra.gr
The post Ο Έμερι έδειξε με το δάχτυλο όσους έφταιγαν στην Άρσεναλ, αλλά… «ξέχασε» τον εαυτό του appeared first on Thema Sports.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Στους 25 ανέρχονται οι επιζώντες από συντριβή αεροπλάνου στο Καζακστάν
• Αρχιεπίσκοπος: Να επανατοποθετηθεί το Κυπριακό ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις