Λεμονής: «Αυτό το έζησα και στην Κύπρο…» – Η επιθυμία του, το χαρακτηριστικό παράδειγμα Κλοπ και όχι μόνο

Ο άνθρωπος που οδήγησε τον Ολυμπιακό στα πρώτα τους «διπλά» στον Champions League βρέθηκε στην προηγούμενη Δευτέρα στη Λευκάδα κοουτσάροντας από κοινού με τον Γιώργο Δώνη την ομάδα των Ελλήνων All Stars κόντρα στους Legends της Μονακό.

Στο περιθώριο της φιλικής αναμέτρησης, ο Τάκης Λεμονής παραχώρησε συνέντευξη στο gazzetta.gr αποκαλύπτοντας τα σχέδια του για ομάδα του εξωτερικού, την εμπειρία του στον Ολυμπιακό, το πρωτάθλημα που κατέκτησε ο ΠΑΟΚ, αλλά και την τελευταία θητεία του στους «ερυθρόλευκους».

Σας έλειψαν οι πάγκοι; Αν και πρόκειται για ματς για φιλανθρωπικό σκοπό πως σας φάνηκε ως εμπειρία;

«Κοιτάξτε να δείτε, ναι! Από την άλλη, όμως, θα ήθελα να πάω κάπου όπου θα μπορώ να ευχαριστηθώ αυτό που κάνω. Η εμπειρία στη Λευκάδα ήταν πολύ ωραία γιατί είχε δύο σκέλη: Το ένα ήταν το αγωνιστικό, όπου τα περισσότερα παιδιά ήταν από το 2004, ενώ απέναντί μας ήταν η Μονακό που είχε κάνει ένα μικρό θαύμα πηγαίνοντας στον τελικό του Champions League. Το πιο σημαντικό είναι η βοήθεια, που πιστεύω ότι προσφέραμε στο σύλλογο ΦΑΡΟΣ για το σπουδαίο έργο που επιτελεί».

Κόουτς, έχετε εργαστεί στο εξωτερικό. Σε περίπτωση που σας γίνει ανάλογη πρόταση θα την αποδεχθείτε; Βρίσκεστε σε αναζήτηση ομάδας;

«Ναι, ναι… Δεν σας κρύβω ότι αυτός είναι ο στόχος, να βρεθεί κάτι. Θέλω να είμαι επιλεκτικός στο που θα πάω και πιστεύω ότι θα έχω καλά νέα».

 Πως είδατε την φετινή σεζόν όπου ο ΠΑΟΚ κατέκτησε αήττητος το πρωτάθλημα;

«Είναι μια μεγάλη σειρά αγώνων και στο τέλος κάποιος δικαιώνεται και παίρνει τον τίτλο. Εμένα μου άρεσε ο ΠΑΟΚ αγωνιστικά πιο πολύ στην περασμένη σεζόν και όχι σε αυτή που ολοκληρώθηκε πρόσφατα. Αυτή την χρονιά ήταν φοβερά αποτελεσματικός. Ειδικά στον πρώτο γύρο το αποτέλεσμα στο ‘Καραϊσκάκη’ κόντρα στον Ολυμπιακό ήταν μια μαγική εικόνα, αλλά τυχαίνει κάποιες φορές αυτό στο ποδόσφαιρο. Αυτό ήταν ένα σημείο κλειδί για τον ΠΑΟΚ. Το παράδοξο είναι πως αφού έφυγε ο Πρίγιοβιτς μέσα από το στιλ παιχνιδιού του έβγαλε αρκετούς σκόρερ».

Ο κόσμος του Ολυμπιακού σας έχει ταυτίσει με την ομάδα και σας αγαπάει. Τον Ιανουάριο του 2018 ολοκληρώσατε την τέταρτη θητεία σας…

«Ήμουν μια ειδική περίπτωση. Ανέλαβα τον Ολυμπιακό για πρώτη φορά σε ηλικία 39-40 ετών και τώρα που τα βλέπω πιο ψύχραιμα τα πράγματα υπήρχε μια δικαιολογημένη αμφισβήτηση, εάν μπορείς ένας νέος προπονητής που δεν έχει δουλέψει πουθενά να οδηγήσει τον Ολυμπιακό και μάλιστα θυμάμαι χαρακτηριστικά που έλεγαν, «εντάξει το πρωτάθλημα το παίρνει οποιοσδήποτε, στην Ευρώπη τι κάνουν;» Μετά το 2007 στην Ευρώπη κάναμε τα πρώτα μας διπλά. Γενικά, ο καθένας μας κρίνεται βάσει αυτών που κάνει και όχι αυτών που λέει ή λέγονται. Εγώ είμαι πολύ ευχαριστημένος για όσα πέτυχα, ενώ εισπράττω την αγάπη του κόσμου.

Εμένα με βοήθησε πολύ το γεγονός πως ήμουν οπαδός του Ολυμπιακού, άρα ήξερα τι θέλει ο κόσμος. Ως παίκτης μεγάλωσα μπαίνοντας στα αποδυτήρια με τεράστιους ποδοσφαιριστές και αναγκαστικά το dna αυτών των παικτών εισέρχεται μέσα σου. Έτσι με διευκόλυνε όλη αυτή η διαδικασία στο στιλ παιχνιδιού. Μάλιστα έχω τα καλύτερα αποτελέσματα στα ντέρμπι. Ήταν το στιλ που ήθελα εγώ για αυτή την ομάδα γιατί πραγματικά στο τέλος της ημέρας αυτό που μένει είναι να αναγκάσουμε τον οπαδό που έρχεται στο γήπεδο να μην κάθεται στην καρέκλα του.

 Στην τελευταία επιστροφή σας στον Ολυμπιακό φέρατε ισοπαλία με την Μπαρτσελόνα στο ‘Καραϊσκάκη’. 

«Ήταν ένα από τα πιο παράξενα Champions League που έχω ζήσει. Αναγκαστικά έπρεπε να κάνουμε rotation, στο Champions League για να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα. Ήταν λίγο δύσκολη κατάσταση, αλλά ήταν ωραία».

Ποια είναι άποψη σας για το γεγονός πως από την επόμενη σεζόν ο πρωταθλητή θα αναδειχθεί μέσω πλέι-οφ;

«Νομίζω είναι αρκετά καλό αυτό, αυτό το έζησα και στην Κύπρο, όπου ο πρωταθλητής αναδείχθηκε μέσω πλέι-οφ. Βέβαια υπάρχει μια ιδιαιτερότητα αφού έχει μεγαλώσει η αγωνιστική περίοδος για τις ομάδες που πρωταγωνιστούν, αφού πλέον πάμε στους 11 μήνες με πολύ λίγη ξεκούραση, άρα όταν φτάνεις στο τέλος της σεζόν και έχεις παιχνίδια για τα πλέι-οφ κάθε τρεις-τέσσερις μέρες εκεί χρειάζεται ένας σχεδιασμός για το πως θα παραμείνεις φρέσκος. Νομίζω είναι δίκαιο, όπως το ίδιο ισχύει και όταν ο πρωταθλητής αναδεικνύονταν δίχως τα πλέι-οφ γιατί έπειτα από 30 ματς ήταν μπροστά».

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να για έναν προπονητή να διαχειριστεί την πίεση που υπάρχει σε μια μεγάλη ομάδα όπως είναι ο Ολυμπιακός;

«Ουσιαστικά αυτή η δουλειά έχει να κάνει με μια σειρά διαχείρισης καταστάσεων και αποφάσεων. Αυτός ο συνδυασμός υπάρχει. Με τα ελληνικά δεδομένα, που στο εξωτερικό είναι αυτονόητα, εδώ δυστυχώς μπαίνουν σε κάποια άλλη βάση. Κακά τα ψέμματα έχει γίνει γρήγορη η ζωή μας στο ποδόσφαιρο, βλέπουμε ότι σε παραδοσιακές χώρες όπως η Αγγλία φεύγουν πολύ γρήγορα.

Εμείς οι προπονητές ζητάμε χρόνο για να δείξουμε και πράγματα. Χρειάζεται χρόνος για να δείξεις κάποια πράγματα στο στιλ που δουλεύεις. Δεν υπάρχει συνταγή επιτυχίας. Κάτι που κάνεις σε μία ομάδα και δουλεύει, μπορεί να το εφαρμόσεις σε μια άλλη και να μην πάει καλά. Εγώ πιστεύω στη διάρκεια της δουλειάς, ότι ο προπονητής χρειάζεται να δείξει αυτά που θέλει και από εκεί και πέρα ας μην κρίνουμε τόσο εύκολα με τα αποτελέσματα. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από τον ‘loser’ Κλοπ και τον ‘winner’ Κλοπ δεν υπάρχει». 

O Κλοπ λέει: ‘Εγώ δεν το βλέπω έτσι, εγώ το βλέπω διαφορετικά. Έχω κάνει ένα ρεκόρ γιατί είμαι ο άνθρωπος που οδήγησα την ομάδα έξι φορές σε τελικούς΄. Καταλαβαίνετε πως στο ποδόσφαιρο είναι πάντα ρευστά. Ο τελικός του Champions League κατά γενική ομολογία δεν ήταν καλός ή τουλάχιστον έτσι όπως τον περιμέναμε. Υπάρχουν όμως δικαιολογίες, αφού το να μπαίνουν ομάδες αυτού του επιπέδου 15 μέρες μετά δίχως επίσημο ματς σε ένα τέτοιο παιχνίδι είναι πρόβλημα για τον ρυθμό του αγώνα. Δυστυχώς πάντα βάζουμε μια ταμπέλα. Άλλο ένα παράδειγμα που μπορώ να θυμηθώ είναι το Τσέλσι-Άρσεναλ. Όταν ακούς το τελικό 4-1 έχει στο μυαλό σου ένα ισοπεδωτικό παιχνίδι που δεν ήταν έτσι. Ήταν οι στιγμές που καθόρισαν το ματς».