Οι διαδηλωτές κατήγγειλαν επίσης τις συνθήκες κράτησης των φυλακισμένων δημοσιογράφων, ιδιαίτερα του Αχμέτ Σικ, ενός από τους διασημότερους Τούρκους δημοσιογράφους σε βάρος του οποίου απαγγέλθηκαν στα τέλη Δεκεμβρίου κατηγορίες για "τρομοκρατική προπαγάνδα".
Σε ένδειξη διαμαρτυρίας, οι διαδηλωτές έστειλαν από το ταχυδρομικό κατάστημα της συνοικίας του Καντίκιοϊ, μπροστά από το οποίο βρίσκονταν, κάρτες στους φυλακισμένους δημοσιογράφους, δηλώνοντας ότι περιμένουν πως δεν πρόκειται να φθάσουν στους παραλήπτες τους.
"Σε πολλούς φυλακισμένους δημοσιογράφους δεν επιτρέπεται να παραλαμβάνουν αλληλογραφία βάσει των προβλέψεων περί κατάστασης έκτακτης ανάγκης", δήλωσε ο Μπαρίς Γιαρκαντάς, βουλευτής του μεγαλύτερου κόμματος της αντιπολίτευσης, του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP, σοδιαλδημοκρατικό). Εξέφρασε την ελπίδα ότι η κυβέρνηση θα άρει την απαγόρευση αυτή.
Μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος του Ιουλίου 2016, η κυβέρνηση του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επέβαλε στη χώρα κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Εκτοτε έχουν συλληφθεί και κρατούνται χωρίς δίκη εκατοντάδες δημοσιογράφοι, περίπου 170 μέσα ενημέρωσης έχουν κλείσει, ενώ ακυρώθηκαν οι δημοσιογραφικές ταυτότητες σχεδόν 800 δημοσιογράφων, σύμφωνα με τις δημοσιογραφικές ενώσεις.
Οι συλλήψεις δημοσιογράφων, ιδιαίτερα η πρόσφατη προφυλάκιση για "τρομοκρατική" προπαγάνδα του ανταποκριτή στην Τουρκία της γερμανικής εφημερίδας Die Welt, του Ντενίζ Γιουτζέλ, προκαλούν εντάσεις ανάμεσα στην Τουρκία και τους δυτικούς συμμάχους της.
"Ο Ντενίζ Γιουτζέλ είναι ένας επαγγελματίας, είναι αναγνωρισμένος ως ένας πολύ καλός δημοσιογράφος", δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Φατίχ Πολάτ, διευθυντής της εφημερίδας Evrensel. "Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να υποστηρίξουμε την απελευθέρωσή του και την απελευθέρωση των άλλων φυλακισμένων δημοσιογράφων", πρόσθεσε.
ΚΥΠΕ
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Οι στάχτες δεν λένε ψέματα. Η καμένη γη μιλά πιο ειλικρινά απ’ όλους σας. Κι όμως, και πάλι, πάνω από τα αποκαΐδια, παρελαύνουν τα κόμματα, με φωνές πένθους και βλέμματα «αγανάκτησης». Όψιμοι τιμητές, παρόντες στα πάνελ, στα συντονιστικά κέντρα, στις κάμερες – πάντα εκεί όταν υπάρχει μικρόφωνο.
