Του Χαράλαμπου Ζάκου
Στις 15 Αυγούστου η Κύπρος μετράει νεκρούς και αγνοούμενους, ενώ κάποιοι στην Αθήνα πίνουν το ουίσκι τους στις πρωθυπουργικές τους καρέκλες αδιαφορώντας.
Η ιστορία του Κωνσταντίνου Καραμανλή είναι γνωστή. Για κάποιους είναι Εθνάρχης, για άλλους ένας ακόμη Έλληνας πολιτικός.
Τελικά πόσο μακριά είναι η Κύπρος για κάποιον που πρέπει να λέγεται Εθνάρχης;
Η Κύπρος δεν ήταν ποτέ μακριά, ούτε θα είναι ποτέ, γι’ αυτούς που πραγματικά πονάνε το Έθνος. Πως θα μπορούσε άλλωστε κάποιος που θα ήθελε να λέγεται Εθνάρχης να βλέπει αμέτοχος τον λαό του να σφαγιάζεται και τα εδάφη του να χάνονται;
Η Κύπρος πουλήθηκε από την Χούντα αλλά το κακό ολοκληρώθηκε με την άφιξη του Καραμανλή στην Ελλάδα. Καμία αντίδραση, καμία βοήθεια…
Η ιστορία «αδίκησε» τον Καραμανλή
«Εμένα θα μ’ αδικήσει η ιστορία, γιατί δεν έκανα ούτε επαναστάσεις ούτε πολέμους». Αυτό είχε δηλώσει κάποτε ο Κ. Καραμανλής.
Με την απόφαση του όμως να αφήσει την Κύπρο απροστάτευτη το 1974, ο Καραμανλής αδίκησε το ελληνικό νησί και το ξαναπούλησε. Τελικά τί είναι χειρότερο; Η «αδικία» σε ένα άτομο ή το ξεπούλημα ενός ολόκληρου Έθνους;
ΥΓ: Η προδοσία είναι η μόνη αλήθεια που μένει…
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δύο χρόνια μετά τις προεδρικές εκλογές και τα όσα τον «πλήγωσαν», ο ΔΗΣΥ έλαβε την απόφαση μέσα από το καταστατικό συνέδριο που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο, να πράξει αυτό, που δεν τολμούσε να πράξει, αμέσως μετά τις εκλογές.
