Δεν υπάρχει τίποτα το ηθικό σ’ αυτούς τους αυτουργούς

Fast forward στον Δεκέμβριο και 24 ώρες μετά την επίθεση με κροτίδες στο σπίτι του ζωγράφου Γιώργου Γαβριήλ, η εχμ.. μεγαλύτερη πολιτική δύναμη του νησιού ακολουθεί το παράδειγμα του “Φραπέ” και επικαλείται το δικαίωμα της σιωπής. Βέβαια λίγα 24ωρα πριν την επίθεση ήταν λαλίστατοι με την πρόεδρο του ΔΗΣΥ Αννίτα Δημητρίου να κατακεραυνώνει τον ζωγράφο για «έργα τέχνης που προσβάλλουν βάναυσα τα σύμβολα της πίστεως του λαού μας» ενώ σημειώνει ότι, «η ελευθερία της έκφρασης δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για τη χυδαιότητα» ενώ ο αναπληρωτής πρόεδρος Ευθύμης Δίπλαρος το πήγε ακόμα παραπέρα αναπαράγοντας (εσκεμμένα;) στα σόσιαλ ένα κολάζ από έργα του Γαβριήλ για να πορώσει ακόμα περισσότερο τους χριστιανοταλιμπάν που αποτελούν και το προεκλογικό τους target group. Κι αφού έπιασαν τόπο οι κατάρες, οι αφορισμοί και η στοχοποίηση και ο καλλιτέχνης δέχθηκε επίθεση, οι ηθικοί αυτουργοί το βούλωσαν. Και σαν άλλος Αρτεμάκης αναφώνησαν “εγώ εν τζιαι” (συγγνώμη κιόλας Σοφοκλή μου)

Η επίθεση στον Γιώργο Γαβριήλ ήταν το φυσικό επακόλουθο μιας χυδαίας στοχοποίησης που διαρκεί χρόνια και βγαίνει από τη ναφθαλίνη κάθε φορά που παρίσταται ανάγκη. Φέτος ο Γαβριήλ πλήρωσε το γεγονός ότι ο ΔΗΣΥ σέρνεται πίσω από το ΕΛΑΜ ενώ ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και ΔΗΠΑ κινούνται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Αποτέλεσε τον εύκολο στόχο, τον ανέξοδο σάκο του μποξ πάνω στον οποίο απελπισμένοι πολιτικάντηδες και κομματόσκυλα μπορούν να κάνουν παιχνίδι, τη στιγμή που έχουν αποτύχει σχεδόν οπουδήποτε αλλού. Γι’ αυτό και οι ανακοινώσεις των κομμάτων του ούτως καλούμενου “δημοκρατικού τόξου” ήταν πανομοιότυπες σε βαθμό που δεν ξεχώριζες ποια ήταν του ΕΛΑΜ (που μεταξύ μας παραμένει το μοναδικό συνεπές και αυθεντικό στον τοξικό, ταλιμπανικό λόγο - οι άλλοι μοιάζουν με απομιμήσεις τύπου Abibas). Την επίθεση, απόρροια όλων των παραπάνω, καταδίκασαν μόνο το ΑΚΕΛ, το VOLT και πριν από λίγες ώρες το ΑΛΜΑ, βλέπετε δεν τρέχει σούμπιτο το πολιτικό μας σύστημα πίσω από το ΕΛΑΜ.

Όταν η τέχνη ποινικοποιείται από επίσημα χείλη, τότε οπλίζεις το χέρι του κάθε θρασύδειλου μπετόστοκου που θεωρεί ότι επιτελεί «εθνικό έργο» τρομοκρατώντας έναν συνταξιούχο δάσκαλο στο σπίτι του. Η εκκωφαντική σιωπή που ακολούθησε την επίθεση από τα κόμματα-ηθικούς αυτουργούς είναι το συγχωροχάρτι της φασιστικής βίας, της τρομοκρατίας και του εκφοβισμού. Είναι σαν να λένε στους δράστες «καλά του κάνατε, αρκεί να μην το παρακάνετε».

Σαν αν το θέλεις από σατανική (ξέρω, ξέρω) σύμπτωση το ίδιο διάστημα που ο τόπος έπαθε μαζική υστερία με τον Γαβριήλ, έσκασε το θέμα με τους νεοναζί μαθητές του Λυκείου Βεργίνας που ποζάρουν σε αναρτήσεις και στόρις περήφανοι με σβάστικες και χαιρετώντας ναζιστικά, φορώντας μάλιστα και τις στολές του σχολείου τους. Και όπως καταγγέλλουν οι γονείς του Συνδέσμου του Λυκείου, όχι μόνο δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο αλλά σύνηθες και τακτικό με τον σκληρό πυρήνα των φασιστοειδών να πηγαίνει στην Ελλάδα για εκπαίδευση από τα θλιβερά υπολείμματα της Χρυσής Αυγής και με τη σειρά τους να στρατολογούν συνεχώς νέα μέλη και όχι μόνο στο Λύκειο Βεργίνας (όχι ακριβώς τα "άμυαλα κοπελούθκια που δεν έχουν ιδέα τι ασπάζονται" όπως αρέσει σε κάποιους να τα δικαιολογούν και να τα ξεπλένουν). Τα μέλη της “οργάνωσης” υπολογίζονται σε τριψήφιο αριθμό καταγγέλλουν οι γονείς του σχολείου - αυτοί τουλάχιστον που φρίκαραν βλέποντας τα χάιλ Χίτλερ και δεν ένιωσαν ρίγη υπερηφάνειας για τα νεοναζί βλαστάρια τους. Κι αυτό υπόψη συμβαίνει εδώ και χρόνια αλλά κανένας δεν δείχνει να ανησυχεί, ούτε η διεύθυνση, ούτε το Υπουργείο Παιδείας, ούτε οι καθηγητές που είναι απασχολημένοι με το να κλείνουν τα σχολεία για τα first world problems τους παρά να ανησυχήσουν για τα πραγματικά προβλήματα της παιδείας. Ή ορθότερα της έλλειψής της.

Φυσικά και τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Φυσικά και είναι όλα αλληλένδετα. Φυσικά και όταν η δημόσια εκπαίδευση προάγει εκ φύσεως τον εθνικισμό, τον θρησκευτικό φανατισμό και την απαξίωση της διαφορετικότητας κανονικοποιώντας τη ρητορική μίσους, οι μαθητές θα ποζάρουν με σβάστικες στα προαύλια των σχολείων πιστεύοντας ακράδαντα ότι επιτελούν εθνικό και ιερό καθήκον.

Φυσικά και όταν κλωσάς το αυγό του φιδιού δεν περιμένεις να πεταχτεί απ’ αυτό ένα παγώνι, σωστά;