Χωριό που φαίνεται ΚΟΑούζο δεν θέλει

Για να είμαστε δίκαιοι δεν είναι αποκλειστικό μας προνόμιο, πολλές χώρες με διαχρονικά beef μεταξύ τους τα μεταφέρουν στο γήπεδο, όμως αυτή ακριβώς η love/hate (ή μήπως love to hate; ) σχέση Ελλάδας - Τουρκίας είναι που κάνει τις μεταξύ τους αναμετρήσεις, από το Eurobasket μέχρι το Survivor,  τόσο συναρπαστικές και ενδιαφέρουσες - μέχρι φυσικά ο “πόλεμος” μεταξύ των οπαδών να ξεφύγει και καταλήξει στο κουρασμένο και άνευ ουσίας αιώνιο debate για το ποιος την έχει μεγαλύτερη (την... ιστορία, έτσι;) 

Εδώ θέλω μόνο να σταθώ στον κωλοπαιδισμό του Αλπερέν Σενγκούν. Τόσο το ποστ του με τον Γιάννη να κολυμπάει και τον στίχο τραγουδιού που αφήνει υπονοούμενο για την καταστροφή της Σμύρνης όσο και οι δηλώσεις του για τον Greek Freak ότι “δεν είναι καλός στις πάσες” δείχνουν ένα νεαρό, ανερχόμενο σταρ του NBA που χαραμίζει το ταλέντο του σε υπεροπτικά σχόλια και εθνικιστικές μαλακίες που ικανοποιούν μεν τα ταπεινά ένστικτα της οπαδικής βάσης αλλά σε καμία περίπτωση δεν ταιριάζουν σε έναν παίκτη της κλάσης του. Γι’ αυτό και όλοι θα θυμούνται το τεράστιο, αυθεντικό, χαμόγελο του Γιάννη δίπλα από τον σκυθρωπό, χολωμένο Σενγκούν που δεν χώνεψε την απώλεια του χρυσού από τη Γερμανία λες και του το χρωστούσαν. Κι αυτή είναι ακριβώς η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα σε έναν σπουδαίο παίκτη και σε έναν πρώτα σπουδαίο άνθρωπο και μετά παίκτη όπως ο Γιάννης (είχα γράψει σχετικά πριν τον αγώνα με την Τουρκία εδώ).

Πάμε τώρα στα δικά μας γιατί φυσικά και δεν θα μπορούσε να λείπει η Κυπρούλα από μια ιστορία που περιέχει Ελλάδα και Τουρκία, σωστά; Προσέξτε την ακόλουθη ανάρτηση:

“Αμάν…χίλιες φορές να χάναμε από τη Λιθουανία; Απλά ρωτώ…Τέλος εποχής για αυτή τη ομάδα. Σλούκας και Παπανικολάου τελείωσαν.Ανυπαρκτοι περιφερειακοί.Τολιόπουλος και Καλαϊντζακης απλά ρολίστας.Κωστας φιλότιμος.Θανασης αχθοφόρος ονόματος του αδελφού του που αναρωτιέμαι αν θα ξαναπαίξει με τη Εθνική πλέον. Μεγάλη απογοήτευση ο Μίτογλου που ήταν ανύπαρκτος σε όλους τους αγώνες. Ντόρσεϊ μόνο σουτ αν βρεθεί στη μέρα του. Αφησε ελπίδες ο Σαμοντούροφ αλλά πρέπει και αυτός να φάει πολλά ψωμιά. Η Εθνική θα μπει σε μια μεταβατική περίοδο και εύχομαι να εξελιχθούν κάποιοι μικροί όπως ο Αβδάλας για να υπάρξει μέλλον. Φοβάμαι ότι θα περάσουν αρκετά χρόνια για να σηκώσει ξανά κεφάλι η αγαπημένη μας Εθνική….”

Εντάξει ρε συ, θα μου πείτε, ακόμα μια τσιόφτα κάποιου Κυπραίου Τουρκοφάγου και προπονητή του καναπέ που δεν άντεξε την τάπα της Τουρκίας και έπεσε σε κατάθλιψη, με συνέπεια να αναβάλλει για πολλοστή φορά την ανακατάληψη της Πόλης. Ζουν ανάμεσά μας, το ξέρουμε, προσπέρασε, ξεπέρασέ το.

Και έχετε απόλυτο δίκιο, αν δεν υπήρχε μια μικρή λεπτομέρεια. Ο κύριος που τα έβαψε μαύρα επειδή μας νίκησαν οι Τούρκοι σε βαθμό να εύχεται να είχαμε χάσει από τη Λιθουανία ώστε να μην παίζαμε με την Τουρκία άρα να χάναμε και το χάλκινο ενώ στη συνέχεια σκαρτάρει ΟΛΟΥΣ τους παίκτες της Εθνικής, αυτούς δηλαδή που λίγο αργότερα κατέκτησαν το μετάλλιο, δεν είναι ο τυπικός φαφλατάς Κυπραίος του καφενέ, της κερκίδας, της καντίνας του υπουργείου και του Που Πήγαμε και Δεν Μας Άρεσε, αλλά ο πρόεδρος του Κυπριακού Οργανισμού Αθλητισμού Γιάννης Ιωάννου!

Σας αφήνω λίγο για να το εμπεδώσετε.

Πάμε πάλι. Ο πρόεδρος του ΚΟΑ, της ΑΝΩΤΑΤΗΣ αθλητικής αρχής της Κυπριακής Δημοκρατίας (όπως αυτολανσάρεται) ποστάρει δημόσια ότι εύχεται να είχε χάσει η Εθνική Ελλάδας (η Εθνική μιας άλλης χώρας) για να μην ταπεινωθεί από την Τουρκία και στη συνέχεια βγάζει άχρηστους όλους τους παίκτες με χαρακτηρισμούς που συναντάς στο βαθύ Facebook των οπαδικών γκρουπ ενώ ως άλλος “Παϊσιος Stoiximan” προβλέπει το “τέλος εποχής γι’ αυτή την ομάδα”, το φινάλε της καριέρας των Σλούκα - Παπανικολάου και “ότι θα περάσουν αρκετά χρόνια για να σηκώσει ξανά κεφάλι η αγαπημένη μας Εθνική”. Ξέρετε, αυτή που δύο μέρες μετά κατέκτησε το πρώτο μετάλλιο της Ελλάδας από το 2009.

Ειλικρινά δεν ξέρω τι είναι πιο τραγικό. Ότι ένας ανώτερος αξιωματούχος της Κυπριακής Δημοκρατίας προσβάλλει δημόσια την Εθνική Ελλάδας με ανεκδιήγητους χαρακτηρισμούς επειδή έχασε από την Τουρκία; Ότι ο επικεφαλής του κυπριακού αθλητισμού δεν έχει την παραμικρή γαμημένη ιδέα του τι σημαίνει αθλητικό/φίλαθλο πνεύμα και τι πρεσβεύει γενικά ο αθλητισμός από την αρχαιότητα, παρά σκέφτεται οπαδικά δοξάζοντας στις νίκες και σκαρτάροντας στις ήττες; Ή το ότι απαξιώνει και τελειώνει παίκτες που έδωσαν τα πάντα, ίδρωσαν τη φανέλα και έφτυσαν αίμα στο γήπεδο για να ανεβάσουν την Ελλάδα στο βάθρο ένας τυχάρπαστος τύπος με μοναδικό επίτευγμα τον... διορισμό του σε μια γραφειοκρατική θέση του κυπριακού δημοσίου; (ακόμα ένας πετυχημένος διορισμός btw).

Στο σπίτι, την κερκίδα ή στο καφενείο με τους φίλους του ο κ. Ιωάννου είναι ελεύθερος να πει ό,τι θέλει, για όποιον θέλει και χρησιμοποιώντας το λεξιλόγιο που γνωρίζει. Δημόσια όμως δεν εκπροσωπεί μόνο την αφεντιά του αλλά ολόκληρο τον κυπριακό αθλητισμό, τους χιλιάδες αθλητές και αθλήτριες που μοχθούν καθημερινά για να κάνουν αυτή τη ρημαδοχώρα περήφανη στις διεθνείς διοργανώσεις και που σίγουρα δεν τους εκφράζει αυτός ο οχετός. Αναρωτιέμαι πώς θα πάρει η Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης την ανάρτηση ενός επίσημου, κρατικού φορέα του κυπριακού αθλητισμού (έστω και απ’ το προσωπικό του προφίλ, δεν έχει σημασία) αν και υποψιάζομαι ότι ακόμα θα είναι μεθυσμένοι από την κατάκτηση του χάλκινου για να δώσουν έστω και μισό ποντικοκούραδο για τις μεμψιμοιρίες ενός Κυπραίου δημοσίου υπαλλήλου που την είδε μαρμαρωμένος βασιλιάς. Κυριολεκτικά οι άνθρωποι έχουν και δουλειά, και ζωή και σκοπό.

Όσο για μας εδώ στη φτωχή, μίζερη Κυπρούλα για ακόμα μια φορά ξεμείναμε με τον λάθος Γιάννη...