Φτάνει πια με τα κροκοδείλια δάκρυα – Φταίτε όλοι

Ε, όχι. Δεν έχετε δικαίωμα να υποδύεστε τους θλιμμένους, γιατί είστε όλοι συνυπεύθυνοι. Όλοι σας. Από την κυβέρνηση μέχρι τα κόμματα της αντιπολίτευσης, όλοι έχετε περάσει – ή περνάτε ακόμα – από τα κέντρα εξουσίας. Όλοι κυβερνήσατε, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Και όλοι, με την αδιαφορία, την ανικανότητα ή και τη συνενοχή σας, βάλατε το χέρι σας για να φτάσουμε εδώ.

Μιλάτε για λάθη. Δεν είναι λάθη. Είναι εγκληματικές παραλείψεις. Είναι συστηματική αποτυχία. Δεν είναι ότι δεν ξέρατε – δεν κάνατε τίποτα για να μην επαναληφθεί. Από το Μαρί, στη Σολιά, στον Αρακαπά. Πόσες φορές πρέπει να καούμε για να μάθετε;

Την ώρα της τραγωδίας, τρέχαμε να σωθούμε, είπε χαρακτηριστικά ένας κάτοικος του Σουνίου. Χωρίς συντονισμό, χωρίς την παρουσία της πολιτικής άμυνας, χωρίς πτητικά μέσα, χωρίς κρατική παρουσία.

Και τώρα, αντί για παραιτήσεις, έχουμε ανακοινώσεις. Αντί για αποφάσεις, έχουμε πορίσματα από διευθυντές – δηλαδή από τους ίδιους που απέτυχαν να προστατεύσουν τον κόσμο. Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης δεν έχει άλλη πολυτέλεια χρόνου. Οι ευθύνες είναι εδώ, ολοκάθαρες. Δεν αρκεί να διαπιστώνει κανείς την αποτυχία – οφείλει να την τιμωρεί. Και η αποτυχία αυτή, είναι πολιτική.

Όσο για την αντιπολίτευση, ας πάψει να εκμεταλλεύεται τον ανθρώπινο πόνο για μικροπολιτικό όφελος. Έχετε κι εσείς ευθύνες. Όλοι έχετε κυβερνήσει. Όλοι έχετε βολευτεί μέσα στο σύστημα που παράγει την αδράνεια, την ατιμωρησία και την εγκατάλειψη. Κι ο λαός; Μένει να μετράει νεκρούς, στάχτες και υποσχέσεις.

Τώρα πια, το μόνο που μετράει είναι οι πράξεις. Και όσο καθυστερείτε, όσο προστατεύετε αλλήλους, όσο κρύβεστε πίσω από «θεσμικές διαδικασίες», τόσο μεγαλώνει η οργή.