Ο λόγος για τον Paris Nagual, έναν από τους πλέον viral «θαμώνες» των social media, καθώς ο διττός του ρόλος νοσηλευτής-χορευτής και η ανεξάντλητη ενέργειά του δημιουργούν ένα μοναδικό μείγμα που έχει κερδίσει την καρδιά χιλιάδων Ελλήνων. Με περισσότερους από 60.000 ακολούθους και βίντεο που συγκεντρώνουν χιλιάδες likes, ο Paris ξεσηκώνει τα social media — και όχι μόνο. Στα βιντεάκια του, με φόντο το νοσοκομείο ή το γυμναστήριο, ξεδιπλώνει χορευτικές φιγούρες πάνω σε ελληνικά τραγούδια, σκορπίζοντας χαμόγελα και θετική ενέργεια.
Γεννημένος στον Ασπρόπυργο, σε μια αυθεντική γειτονιά γεμάτη φωνές, παιδιά και μυρωδιές από σπιτικό φαγητό, ο Paris Nagual μεγάλωσε μέσα σε μια αγαπημένη οικογένεια με τρία αγόρια αλλά εκείνος ήταν… αλλιώς. Από μικρός χόρευε. Όχι για να τον δουν, αλλά για να νιώσει. Κι αυτό δεν ήταν εύκολο να γίνει αποδεκτό.
«Ήταν δύσκολο να με καταλάβουν. Ο χαρακτήρας μου ήταν τόσο «brilante», εκρηκτικός, γεμάτος ζωή και χαρά. Αυτό αποσταθεροποίησε για αρκετό καιρό την οικογένειά μου», λέει σήμερα με ειλικρίνεια. Χρειάστηκε χρόνος και κόπο, όμως τα πράγματα άλλαξαν. Η μητέρα του όχι μόνο τον βλέπει πια όπως και τα άλλα της παιδιά, αλλά τον καμαρώνει. Και συγκινείται. «Μου ζήτησε συγγνώμη που δεν είχε καταλάβει τότε ποιος πραγματικά είμαι. Και μόνο αυτό, αρκεί».
Η ζωή δεν τον πήγε εκεί που ήθελε. Τον πήγε εκεί που έπρεπε.
Ο Paris δεν κυνηγούσε καριέρα. Δεν είχε όνειρα για αερόμπικ, για νοσηλευτική, για χοροθεραπεία. «Αυτά ήρθαν και με βρήκαν», λέει με το πιο καθαρό χαμόγελο. Το μόνο που ήξερε ήταν πως ήθελε να προσφέρει φροντίδα. Και το κάνει κάθε μέρα. Ως νοσηλευτής, αλλά και ως άνθρωπος που πιστεύει ότι ο χορός είναι η πιο φυσική μορφή θεραπείας.
«Μόνο αν έχεις ενσυναίσθηση μπορείς να γίνεις νοσηλευτής. Αλλιώς, κάνε κάτι άλλο, πιο επικερδές. Στη δουλειά μας, στόχος είναι ο άνθρωπος. Το να παίρνεις τον ψυχικό πόνο ενός περιθωριοποιημένου ανθρώπου, δεν διαφέρει από το να του παίρνεις τον σωματικό πόνο με μια παυσίπονη ένεση».
Στα βίντεο που ανεβάζει στα social media συχνά μέσα από τον χώρο του νοσοκομείου ή από κάποιο πάρκο, βλέπει κανείς αυτό που ο ίδιος περιγράφει ως «συνεχή ροή φροντίδας». Δεν υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στο επάγγελμα και στην προσωπικότητα. Είναι το ίδιο. Είναι αυτός.
Ο Paris πιστεύει βαθιά στις θεραπευτικές ιδιότητες του χορού. «Η χοροθεραπεία υπάρχει σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες, ενταγμένη στα νοσοκομεία ή σε ειδικά κέντρα. Γιατί σε μια εποχή γεμάτη στρες, πολέμους, βία και ασθένειες, η μόνη απάντηση είναι η κίνηση. Ο χορός. Η έκφραση. Η λύτρωση».Όπως λέει, ο καθένας έχει μέσα του μια αρετή. Το μυστικό είναι να την αναγνωρίσεις. Και να προχωρήσεις μαζί της. «Όταν το κάνεις αυτό, το αποτέλεσμα είναι μαγικό».