«Κάνουν και στη Γάζα Pride;»

Αυτή είναι φυσικά μια κοντόφθαλμη ανάγνωση της πραγματικότητας όσο και απελπιστικά προβλέψιμη καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των ανάλογων σχολιών προέρχεται από εκείνους που ουσιαστικά δεν γουστάρουν κανέναν από τους δύο, δηλαδή τους ΛΟΑΤΚΙ και τους Παλαιστίνιους - απλά βρήκαν ακόμα μια ευκαιρία να ξεράσουν τη χολή τους, πόσο μάλλον να συνδυάσουν τις δύο αλλεργίες τους με την καραπρωτότυπη εξυπνάδα “χα χα χα οι χαζοί γκέι υποστηρίζουν εκείνους που τους κυνηγούν και τους σκοτώνουν”. ΟΚ δεκτό, τόσο τους κόβει, δεν είναι και τα πιο ακονισμένα μαχαίρια στο συρτάρι, όμως τουλάχιστον η βλακεία τους μας δίνει, αν μη τι άλλο, μια ωραία αφορμή να το συζητήσουμε. Τι δουλειά έχει λοιπόν η σημαία ενός καταπιεστικού για τους ομοφυλόφιλους καθεστώτος στο Pride και γιατί να τους κόφτει η ελευθερία των καταπιεστών τους; Είναι παράλογο να υψώνεις μια σημαία υπέρ μιας κοινότητας που –θεσμικά ή πολιτισμικά– δεν σε αποδέχεται;

Κατ’ αρχάς η ελευθερία δεν είναι προνόμιο – είναι δικαίωμα. Δεν μπορεί να γίνεται επιλεκτική. Αν ένας άνθρωπος ή μια κοινότητα καταπιέζεται, η σιωπή μας δεν βοηθάει κανέναν. Το Pride δεν είναι μόνο διεκδίκηση της ελευθερίας έκφρασης της όποιας σεξουαλικής ταυτότητας, είναι μια παρέλαση αντίστασης απέναντι σε κάθε μορφή καταπίεσης. Η παρουσία πανό και συνθημάτων υπέρ της Παλαιστίνης δεν νομιμοποιεί τη Χαμάς, ούτε κλείνει τα μάτια στην κατάφωρη καταπίεση ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συμβαίνουν υπό το καθεστώς της. Αντίθετα, υπενθυμίζει πως κάθε αγώνας για ελευθερία είναι αδιαίρετος. Και ποιος καταλληλότερος να υπερασπιστεί περιθωριοποιημένους ανθρώπους από εκείνους που βρίσκονται στην ίδια μοίρα - έστω και για διαφορετικούς λόγους; Και η ειρωνεία είναι πως οι Κύπριοι ΛΟΑΤΚΙ καταπιέζονται και περιθωριοποιούνται σε μια υποτίθεται σύγχρονη, ευρωπαϊκή και ανεπτυγμένη χώρα - στα χαρτιά τουλάχιστον. Αν αρχίσεις να βάζεις προϋποθέσεις για να αναγνωρίσεις μια καταπίεση, σύντομα δεν θα απομείνει καμία ελευθερία να υπερασπιστείς.

Άρα ναι. Οι ΛΟΑΤΚΙ υπερασπίζονται το δικαίωμα ενός λαού να έχει πρώτα απ’ όλα πατρίδα και μετά θα συνεχίσει να υπερασπίζονται όσους καταπιέζονται εντός αυτής. Πρώτα υπερασπίζεσαι το δικαίωμα στη ζωή και μετά τα επί μέρους. Είναι καθαρά θέμα ιεραρχίας, τι θεωρεί ο καθένας μας σημαντικό και σημαντικότερο. Στην παρούσα φάση ο ισραηλινός στρατός έχει εξαπολύσει μια μακρά και αδυσώπητη επίθεση στη Γάζα με χιλιάδες νεκρούς άμαχους ανάμεσά τους και παιδιά. Το γεγονός ότι πέφτουν θύματα και της Χαμάς δεν παραγνωρίζεται όμως δεν μπορεί να ιεραρχηθεί ψηλότερα από τις δολοφονικές επιθέσεις των IDF. Κι αυτό γιατί από τη Χαμάς περιμένεις να συμπεριφερθεί ως οι αιμοδιψείς, πολεμοχαρείς τρομοκράτες με πλήρη απαξίωση για την ανθρώπινη ζωή που είναι, δεν περιμένεις όμως την ίδια συμπεριφορά από ένα υποτίθεται σύγχρονο, πολιτισμένο κράτος όπως το Ισραήλ ακόμα κι όταν βρίσκεται σε άμυνα. Γιατί αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο χρόνο στη Γάζα δεν είναι άμυνα. Είναι ανταπόδοση. Δίψα για εκδίκηση. Και μια αιματοβαμμένη “βγες από τη φυλακή” κάρτα για τον ακροδεξιό Νετανιάχου. Οταν ζητάς να σταματήσει η σφαγή των αμάχων στη Γάζα δεν είσαι αντισημίτης (όπως απλόχερα μοιράζει την ταμπέλα το καθεστώς Νετανιάχου... ακόμα και στους Ισραηλινούς που αντιτίθενται στην πολιτική του), ούτε εχθρεύεσαι τον ισραηλινό λαό με τον οποίο δεν έχεις να χωρίσεις τίποτα και σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζεσαι με τους μακελάρηδες της Χαμάς (όπως δυστυχώς πράττουν κάποιοι τυφλωμένοι δήθεν ιδεολόγοι που είναι επίσης Πουτινολάγνοι - μη δουν αντιδυτικό δικτάτορα αμέσως να πέσουν με τα μούτρα). Απλά ιεραρχείς, κατά τη γνώμη μου, σωστά. Βάζεις την ανθρώπινη ζωή και την ελευθερία πάνω από οτιδήποτε άλλο. Και όταν αυτά διασφαλιστούν τότε ξεκινάς τη συζήτηση για τα υπόλοιπα. 

Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα οι μετανάστες, μια ευάλωτη ομάδα ανθρώπων που συστηματικά βάλλεται από παντού. Όμως ακόμα και εντός αυτής της κοινότητας υπάρχουν άτομα, όπως οι γυναίκες και οι ΛΟΑΤΚΙ, που υποφέρουν ακόμα περισσότερο όχι μόνο από τον ρατσισμό και την ξενοφοβία των γηγενών αλλά από τις προκαταλήψεις, τη νοοτροπία και τις “παραδόσεις” των δικών τους ανθρώπων που τα μεταφέρουν από τις χώρες και τις θρησκείες τους. Κι αν το τοπίο εδώ δείχνει θολό λόγω της φαινομενικής “σύγκρουσης δικαιωμάτων” η αλήθεια είναι στην πραγματικότητα απλούστερη: προέχει ο άνθρωπος. Καμία ξενόφερτη νοοτροπία, καμία εθνικότητα, καμία θρησκεία, κανένα καθεστώς μετανάστη δεν δικαιολογεί την κακοποίηση, την υποτίμηση,την καταπίεση, τη σιωπή απέναντι σε βία. Η ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια δεν είναι σχετική. Είναι αδιαπραγμάτευτη. Το ίδιο ισχύει και αντίστροφα: το γεγονός ότι κάποιος είναι μέλος μιας ευάλωτης ή διωκόμενης ομάδας, δεν σημαίνει ότι αποκτά ασυλία για τα δικά του λάθη ή εγκλήματα. Αν ένας ομοφυλόφιλος, ένας μετανάστης, ένας ακτιβιστής εκφράζει ρατσιστικό ή μισογυνικό λόγο, οφείλει να κριθεί όπως κάθε άλλος. Όταν η σύζυγος του προέδρου του ΕΛΑΜ, Εύα Κυριάκου είχε εκφραστεί ρατσιστικά για την αλβανική καταγωγή της -τότε εκπροσώπου της Κύπρου στη Eurovision- Ελένης Φουρέιρα δέχτηκε μια απροκάλυπτα «προοδευτική» επίθεση“ με χυδαίους χαρακτηρισμούς για το σώμα, το ντύσιμο, το στυλ και την ίδια της τη γυναικεία τη φύση - όλα άσχετα φυσικά με το πολιτικό θέμα που ανακίνησε και έπρεπε να αντιμετωπιστεί με αντίστοιχους όρους.  Άραγε έτσι υπονομεύεται ο φασισμός ή νομιμοποιείται με άλλο πρόσημο;

Όσοι λένε «άλλο τα ΛΟΑΤΚΙ δικαιώματα, άλλο η Παλαιστίνη», δεν έχουν καταλάβει ακόμα τι είναι το Pride. Δεν ήταν ποτέ απλά μια “χαρούμενη” παρέλαση αλλά διαμαρτυρία, αγώνας, πολιτική διεκδίκηση για ελευθερία, ορατότητα  και ισονομία. Η αλληλεγγύη προς τους Παλαιστίνιους στέλνει το μήνυμα «υποστηρίζουμε το δικαίωμά σας να υπάρχετε ως λαός ακόμα κι αν η Χαμάς και η Σαρία το στερούν από εμάς”. Οι ΛΟΑΤΚΙ δεν εθελοτυφλούν. Γνωρίζουν πολύ καλά τι παθαίνουν οι gay σε πολλές χώρες του αραβικού κόσμου - είναι άλλωστε αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα τους. Το να το χτυπάς όμως κάθε φορά που αναφέρεται η Γάζα είναι πρακτικά σαν να αντιπαραθέτεις στο Black Lives Matter τον ύμνο του ισαποστάκια All Lives Matter. Δηλαδή το point σε προσπέρασε σαν τον Θεμιστοκλέους στο χάιγουεϊ (σόρι αλλά έπρεπε με κάποιο τρόπο να μπήξω το μυστακοφόρο βαρύ αρσενικό σε κείμενο για το Pride).  

Η πραγματική ελευθερία ξεκινάει από το να είσαι άνθρωπος πριν γίνεις οτιδήποτε άλλο.