Ο σεισμός της Πάρνηθας του 1999, παρότι δεν ξεπέρασε τα 6 Ρίχτερ (5,8) ήταν ο φονικότερος των τελευταίων 50 χρόνων, καθώς οι νεκροί πλησίασαν τους 150 και οι υλικές ζημιές ανήλθαν σε περίπου 3 δισεκατομμύρια ευρώ.
Πλέον αυτών, οι ψυχολογικές επιβαρύνσεις σε εκείνους που βίωσαν το σεισμό κατέχουν σημαντικό μερίδιο στον απολογισμό της καταστροφής και θέτουν μία άλλη ζημιογόνο παράμετρο που δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής.
Σε μελέτη που πραγματοποίησαν παλαιότερα στο Λονδίνο (Division of Psychological Medicine, Section of Trauma Studies, Institute of Psychiatry, London 2005) οκτώ εκλεκτοί Έλληνες της ψυχιατρικής σε 157 επιζώντες και θύματα τραυματισμών από τον σεισμό της Πάρνηθας το 1999 διαπιστώθηκε Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες σε υπολογίσιμο ποσοστό του δείγματος (37%) και με τη βαρύτητα να ποικίλλει. Μάλιστα, το 22% των επιζώντων ανέφερε γενική δυσφορία και ανησυχία, ενώ το 15% μειωμένη ικανότητα προσαρμογής στην καθημερινότητα λόγω των σχετικών συμπτωμάτων.
Η ένταση του φόβου κατά τη διάρκεια του σεισμού και η συμμετοχή σε επιχειρήσεις διάσωσης σχετίζονταν με μεγαλύτερη «μετασεισμική» ψυχολογική δυσφορία. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι ψυχολογικές συνέπειες των σεισμών μπορεί να είναι σοβαρές και μακροχρόνιες ακόμη και όταν το μέγεθος του σεισμού δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλο, καθώς ο σεισμός μπορεί να ταρακουνήσει όχι μόνο την επιφάνεια, αλλά και το ψυχολογικό βάθος κάθε ανθρώπου.
Όσον αφορά τη διαχείριση του προβλήματος, οι ψυχοθεραπείες έχουν αποδειχθεί ότι μειώνουν το φόβο και τα συμπτώματα της Διαταραχής Μετατραυματικού Στρες και πρέπει να θεωρούνται στάνταρ θεραπευτικό σχήμα. Τέτοιες θεραπείες μπορούν επίσης να αυξήσουν την ψυχολογική ετοιμότητα των επιζώντων, αλλά και τη συναισθηματική ανθεκτικότητα τους ενόψει μελλοντικών σεισμών.
Πηγή: ygeiamou.gr
