Κυπριακό: Χωριστές συναντήσεις Στιούαρτ με Πρόεδρο Χριστοδουλίδη και Τατάρ - Αναλυτικά το πρόγραμμα
Συνεχίζεται η προσπάθεια που καταβάλλουν οι διαπραγματευτές για το Κυπριακό, όπως ανέφερε πηγή στο ΚΥΠΕ.
Σε ανακοίνωση της Νομικής Υπηρεσίας, αναφέρεται ότι στις εταιρείες είχε επιβληθεί το 2001 διοικητικό πρόστιμο από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, λόγω μη συμμόρφωσής τους με πρόνοιες του περί Αξιών και Χρηματιστηρίου Αξιών Νόμου (Ν.137(Ι)/2000). Εναντίον της απόφασης της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς οι εταιρείες καταχώρισαν προσφυγή, με το Ανώτατο Δικαστήριο να κρίνει τότε τον νόμο ως αντισυνταγματικό, ακυρώνοντας, συνακόλουθα, την απόφαση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς για την επιβολή διοικητικού προστίμου. Με βάση την πιο πάνω προηγούμενη απόφαση του Ανωτάτου, οι εταιρείες καταχώρισαν αγωγή εναντίον της Δημοκρατίας στη βάση των Άρθρων 146 και 172 του Συντάγματος, αξιώνοντας ποσό ύψους 72.647.887 λιρών Κύπρου ως αποζημίωση για τις ζημιές που, κατ’ ισχυρισμό, υπέστησαν από την εφαρμογή του αντισυνταγματικού, όπως κρίθηκε, αυτού νόμου.
Το Πρωτόδικο Δικαστήριο που εξέτασε την υπόθεση, απέρριψε την αγωγή και τις αξιώσεις των εταιρειών, απαντώντας αρνητικά στο βασικό νομικό ερώτημα που τέθηκε και αφορούσε στο κατά πόσον η Δήμητρα Επενδυτική Δημόσια Λτδ είχε δικαίωμα προστασίας δυνάμει του Άρθρου 172 του Συντάγματος.
Επί της απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου στην αγωγή, ασκήθηκε έφεση από τις εταιρείες, με το Ανώτατο Δικαστήριο, στην απόφασή του, να συμφωνεί με την προσέγγιση του πρωτόδικου Δικαστηρίου και να κρίνει ομόφωνα ως ορθή την πρωτόδικη απόφασή του, επεξηγώντας, μεταξύ άλλων, ότι το Άρθρο 172 του Συντάγματος προϋποθέτει την ύπαρξη ζημιογόνου άδικης πράξης, υπό την έννοια ότι η πράξη είναι χωρίς εξουσιοδότηση ή έρεισμα στον νόμο. Επομένως, εφόσον στην υπό κρίση περίπτωση η Βουλή των Αντιπροσώπων είχε την εξουσία να ψηφίζει νόμους βάσει του Άρθρου 61 του Συντάγματος, η ψήφιση του Νόμου 137(Ι)/2000, έστω και αν αυτός κρίθηκε μεταγενέστερα ως αντισυνταγματικός, δεν μπορούσε να θεωρηθεί ως έκνομη και άδικη πράξη, ούτε και ως άδικη πράξη κατ’ επίκληση άσκησης των καθηκόντων της Βουλής.
Επιπλέον, το Ανώτατο σημείωσε ότι η Βουλή των Αντιπροσώπων δεν έχει την ιδιότητα «αρχής της Δημοκρατίας» εντός της έννοιας του όρου που ορίζεται από το Άρθρο 172 του Συντάγματος, διότι η Βουλή δεν ασκεί κρατική πολιτειακή εξουσία σε ένα ή περισσότερους τομείς λειτουργίας, δεν υπόκειται σε κρατικό έλεγχο αφού αποτελεί μια από τις τρεις εξουσίες και δεν αποτελεί συγκεκριμένο οργανικό θεσμό της Κυβέρνησης.
Ως επί των πιο πάνω, η έφεση απορρίφθηκε, με το Ανώτατο Δικαστήριο να επιδικάζει έξοδα προς όφελος της Δημοκρατίας.
Εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας την υπόθεση χειρίστηκε το δικηγορικό γραφείο Μαρκίδης, Μαρκίδης και Σία ΔΕΠΕ.
