ΝΟΜΙΚΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ

Ο θείος που θέλει να κάτσει με τη νεολαία

Ο θείος που θέλει να κάτσει με τη νεολαία

Τρεις εβδομάδες μετά την Καταστροφή του Χίντενμπουργκ που ήταν οι διπλές εκλογές για το σύνολο των κομμάτων (εκτός από τον ΔΗΣΥ που έμαθε πλέον να βαφτίζει “νίκες” τα clusterfucks) κι ακόμα γράφονται αναλύσεις για τους εσωκομματικούς τριγμούς, τα “μηνύματα που ελήφθησαν” (ποτέ, κανένα) και τη νέα τάση των κομμάτων να επιστρατεύουν σόσιαλ και ινφλουένσερς προκειμένου να προλάβουν να ανέβουν στο τρένο του Φειδία. Γιατί ένα πράγμα πιο τρομακτικό από την εκλογή του Φειδία είναι το ενδεχόμενο να ξεπεταχτούν δεκάδες wannabies με κομματικές σφραγίδες. Αλήθεια, το φαντάζεστε;

Σκεφτήκατε ποτέ ότι τίποτα απ’ όλα αυτά δεν χρειάζεται στ’ αλήθεια; 

Τα κόμματα όπως τα ξέραμε, έχουν τελειώσει. Είτε έχουν πεθάνει (ΔΗΠΑ, Οικολόγοι), είτε περιφέρονται σαν ζόμπι περιμένοντας κάποιος φιλεύσπλαχνος να τα βγάλει απ’ τη μιζέρια τους με μια σφαίρα στο κεφάλι (ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ), είτε μοιάζουν με καθηλωμένα γερόντια που κοιτάζουν με τις ώρες στο κενό ενώ τους τρέχουν τα σάλια από το μισάνοιχτο στόμα (ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ). Τα κόμματα, με την παλαιοκομματική, πελατειακή έννοια που τα γνωρίσαμε, έχουν πάψει να είναι relevant σε ανθρώπους κάτω των 50 εδώ και δεκαετίες. Και ΔΕΝ πρόκειται να αλλάξει αυτό. Τα κόμματα είναι φτιαγμένα -κυρίως- από μεσήλικες, συντηρητικούς, ανέμπνευστους και ξύλινους άντρες και απευθύνονται στο ίδια πάνω-κάτω δημογραφικό. Ακόμα και οι ελάχιστες γυναίκες που ασχολούνται ή/και πετυχαίνουν να αναρριχηθούν εντός κάποιου κόμματος πολλές φορές καταλήγουν να μιλούν, συμπεριφέρονται ακόμα και να ντύνονται σαν μεσήλικες, ξύλινοι άντρες προκειμένου να επιβιώσουν πολιτικά. Όσο για τους “νέους”, το Άγιο Δισκοπότηρο των κομμάτων, αυτοί κι αν τα έχουν χεσμένα. Και πολύ καλά κάνουν. Από την άλλη πάλι δεν είναι ολότελα το φταίξιμο των κομμάτων. Απλά δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά. Είναι ένα απαρχαιωμένο προϊόν, ένα απολίθωμα του παρελθόντος, σκεφτήκατε ότι ίσως ούτως ή άλλως δεν απευθύνονται σε νεότερους επειδή δεν χρειάζεται; Για παράδειγμα, δεν έχει κανείς την απαίτηση να πάει κάποιος κάτω των 50 στο περίπτερο για να αγοράσει μια απαρχαιωμένη, συντηρητική εφημερίδα που μυρίζει ναφθαλίνη, σωστά; Προκειμένου λοιπόν να αποκτήσει νέους αναγνώστες η εφημερίδα μεταφέρεται στο ίντερνετ, αποκτά ενεργά σόσιαλ αλλά -μαντέψτε- τώρα απλά έγινε ένα παρωχημένο, αρτηριοσκληρωτικό σάιτ ή σόσιαλ ακάουντ. Κι αυτό πολύ απλά γιατί άλλαξε απλά το μέσο, όχι η νοοτροπία. Γιατί οι ίδιοι δεινόσαυροι που έγραφαν στο χαρτί, γράφουν τώρα στο σάιτ ή -Θεός φυλάξοι- ποστάρουν στα σόσιαλ. Και πάλι δεν τους διαβάζει κανείς κάτω των 50. Έχει σημασία αν το Tom Jones βγάλει καινούργιο τραγούδι στο TikTok αντί σε βινύλιο; Είναι o Tom Jones for fuck’s sake, κανένας 20άρης δεν θα ενδιαφερθεί για έναν γαμημένο δεινόσαυρο!

Έτσι και τα κόμματα. Οι αξιολύπητες απόπειρές τους να προσεγγίσουν τους νέους με βιντεάκια, τσιτάτα και σόσιαλ ad nauseam θυμίζουν τον τραγικό θείο που προαναγγέλλει ότι θα κάτσει με τη νεολαία. Βασικά κάθε κάλεσμα κάποιου ξεπερασμένου, μεσόκοπου κομματάρχη προς τους νέους ακούγεται το ίδιο creepy με το να φορούσε καμπαρντίνα με τις τσέπες γεμάτες καραμέλες και πανιά με χλωροφόρμιο. Τα κόμματα πρέπει να αναθεωρήσουν νοοτροπίες, πολιτικές, τρόπους έκφρασης και χρεοκοπημένες ιδεολογίες αντί να αναλώνονται σε γελοίες προσπάθειες να προσελκύσουν δημογραφικά που δεν τους ανήκαν ποτέ. Οι νέοι που ασχολούνται, δηλαδή τα παιδιά του κομματικού σωλήνα, οι έμμισθοι και ελάχιστοι ανήσυχοι ιδεολόγοι/ακτιβιστές ξέρουν που θα σας βρουν και θα έρθουν. Οι υπόλοιποι δεν θα έρθουν ποτέ. Με ελάχιστες εξαιρέσεις ο πυρήνας των κομμάτων θα είναι πάντα οι (κυρίως άντρες) 40 - 70. Τουλάχιστον με κάποιες αλλαγές προς τη σωστή κατεύθυνση ίσως καταφέρουν να κρατήσουν το πιστό κοινό τους. Αλλιώς θα το χάσουν και αυτό προς τους επίδοξους Φειδίες και την ακροδεξιά που έτσι κι αλλιώς επιζητά τη διάλυση του δημοκρατικού πολιτικού συστήματος.

Αν πραγματικά νοιάζεστε για τις νεότερες γενιές, αφήστε τις έξω από τις απαρχαιωμένες πρακτικές σας. Δεν τις αφορά και δεν σας αφορούν...

 

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:

• Συγκλονιστική μαρτυρία μετά από τροχαίο: «Περίμενα 9 ώρες στο κρεβάτι του ασθενοφόρου...γιατροί τσακώνονταν μεταξύ τους»

• Ελπίδα Ιακωβίδου: Βρέθηκε σε εκδήλωση στη Λευκωσία με την πρώην σύντροφο του Τζώνη Καλημέρη

• Ανήλικος από την Κύπρο έστελνε μηνύματα για βόμβες στα αεροδρόμια της Ελλάδας

• Κλάδος σκυροδέματος: Δεν βγήκε άσπρος καπνός από τη συνάντηση με τον Υπ. Εργασίας - Ποια τα επόμενα βήματα

• Κόκκινος συναγερμός για τα θανατηφόρα: Κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου οι ειδικοί - «Με ενοχλεί να θάβουμε νέα παιδιά»

• Αερόσακοι Takata: Πώς απαντούν οι αντιπροσωπείες αυτοκινήτων για τις χρεώσεις στον έλεγχο;



ΠτΔ στο Economist: Φάρος ελπίδας για την περιοχή η επανένωση Κύπρου

ΠτΔ στο Economist: Φάρος ελπίδας για την περιοχή η επανένωση Κύπρου

Μια ανεξάρτητη και επανενωμένη Κύπρος είναι καίριας σημασίας για την περιοχή μας, την Ευρώπη και τον κόσμο, ανέφερε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, κατά τον χαιρετισμό του στο 20ό ετήσιο συνέδριο του περιοδικού Economist, οι εργασίες του οποίου άρχισαν την Πέμπτη στη Λευκωσία, σημειώνοντας παράλληλα ότι η επανένωση της Κύπρου μπορεί να αποτελέσει φάρο ελπίδας και για την περιοχή

Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

BEST OF TOTHEMAONLINE

Back to top