“Στο κυπριακό σύστημα δικαιοσύνης οι πολίτες εκπροσωπούνται από δύο ξεχωριστούς αλλά εξίσου σημαντικούς θεσμούς. Την αστυνομία που δεν σηκώνει ποτέ το τηλέφωνο και τα δικαστήρια που θα κάνουν 800 μέρες να εκδικάσουν την υπόθεσή σου (αν δεν την παύσει ο Γενικός Εισαγγελέας). Αυτές είναι οι ιστορίες τους...”
“Πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη” έλεγε το μήνυμα ακροατή στην εκπομπή μου στο ραδιόφωνο του Πολίτη, την ώρα που σχολίαζα την πρωτοφανή (και προκλητική) απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας να τιμωρήσει τον 39χρονο αστυνομικό που πριν δύο χρόνια παρέσυρε και σκότωσε με το αυτοκίνητο του τον 70χρονο Alain Merheje με... 2.500 ευρώ πρόστιμο, 6 βαθμούς ποινής και στέρησε την άδεια οδήγησης του για έναν μήνα - όσα δηλαδή θα πληρώσει κάποιος αν τον πιάσουν πέντε φορές οι κάμερες να περνάει με κόκκινο. Όχι πως σκότωσε άνθρωπο, έστω και στο πλαίσιο ενός τροχαίου δυστυχήματος. Το δικαστήριο έκρινε πως “οι συνθήκες διάπραξης του αδικήματος ανάγονται σε στιγμιαία αβλεψία του κατηγορούμενου και σε συνδυασμό με το λευκό ποινικό μητρώο του, την απουσία βαθμών ποινής και τον πρότερο έντιμο βίο του» και πως αρμόζουσα ποινή είναι αυτή του προστίμου, και όχι της φυλάκισης. Σημειώστε πως άνθρωποι (χωρίς στολή, γνωριμίες ή επώνυμους γονείς) έχουν πάει φυλακή για πολύ λιγότερα, σε μια πρόσφατη περίπτωση χρειάστηκε προεδρική χάρη ΣΥΝ η συγκατάθεση της οικογένειας του θύματος για να αποφυλακιστεί μητέρα τριών παιδιών που προκάλεσε σε τροχαίο τον θάνατο ενός 35χρονου, κάτω από παρόμοιες συνθήκες. Είχε καταδικαστεί σε 16 μήνες φυλάκιση, το αδίκημα επισύρει ποινή μέχρι τέσσερα χρόνια.
Βλέπεις άγνωστε ακροατή μου, κατανοώ την ανάγκη κάθε ανθρώπου να πιαστεί από κάπου για να μην το χάσει τελείως, κάποιοι έχουν αποκούμπι τη θρησκεία, άλλοι βασίζονται στην καλή πλευρά των ανθρώπων, κάποιοι τρίτοι θέλουν να πιστεύουν πως οι θεσμοί λειτουργούν προς όφελος του πολίτη. Σίγουρα υπάρχουν κάποιοι, ο Γενικός Ελεγκτής για παράδειγμα -κι αυτός με εμμονές- και φυσικά η Πυροσβεστική. Ολοι αγαπάμε τους πυροσβέστες και έχουμε καλό λόγο γι’ αυτό: Δουλεύουν σκληρά, ρισκάρουν, είναι μονίμως understaffed, δεν πληρώνονται καλά και πάντα οι υπηρεσίες που προσφέρουν είναι πάντα δυσανάλογα περισσότερες από τα μέσα που διαθέτουν. Το ίδιο ισχύει για νοσηλευτές/πληρώματα ασθενοφόρων - κάποιοι άνθρωποι είναι αληθινοί ήρωες και ο μόνος λόγος να διατηρείς μια αμυδρή έστω ελπίδα για τον πελλόροτσο.
Όμως το κυπριακό Law & Order είναι μια ολότελα διαφορετική περίπτωση. Δύο θεσμοί που πάσχουν από χρόνιες, συσσωρευμένες παθογένειες, αναχρονιστικές νοοτροπίες, σοβαρή έλλειψη πόρων, πολιτική ατολμία και απροθυμία για ριζικές αλλαγές και -στην περίπτωση της Αστυνομίας- ανικανότητα να ξεκολλήσει από την εποχή -και το mentality- του ζαπτιέ. Το να εμπιστεύεται κάποιος τυφλά αυτή την Αστυνομία και αυτή τη δικαιοσύνη είναι τόσο συνετό όσο και το να πετάς σεξιστικά και ρατσιστικά “αστεία” στο κυριακάτικο τραπέζι. Ναι ξέρω ότι έτσι έχεις μάθει αλλά δεν ενδείκνυται πια. Ξεπέρασέ το. Στην πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής η κυπριακή δικαιοσύνη έπιασε έναν μεγαλειώδη πάτο με τη μεγαλύτερη διάρκεια στην Ευρώπη για επίλυση δικαστικών υποθέσεων σε πρωτοβάθμια δικαστήρια (800 ημέρες!) και 1700(!) μέρες στα δευτεροβάθμια. Παρ’ όλα αυτά έχουμε τον δεύτερο μεγαλύτερο αριθμό δικηγόρων μετά το Λουξεμβούργο (500 ανά 100.000 κατοίκους), προφανώς γιατί όσο σέρνεται η δικαιοσύνη τόσο αυξάνονται τα έσοδά τους.
Όσο για την Αστυνομία, η πρόσφατη γυναικοκτονία στην Τρεμιθούσα απλά επιβεβαίωσε πως γρηγορότερα έρχονται τα σουβλάκια που παρήγγειλες παρά περιπολικό εάν σε σφάζουν - ίσως η ένταξη του Σώματος σε Foody και Wolt να αποτελεί μια κάποια λύση και όχι μόνο για όταν παραγγέλνεις ντόνατς. Αντί η Αστυνομία να προβεί σε μια σοβαρή ενδοσκόπηση και αυτοκριτική για το τι πάει λάθος, αντί ο Αρχηγός να υποβάλλει την παραίτησή του ή έστω ο Υπουργός Δικαιοσύνης να κάνει ένα διάλειμμα από τις υποδοχές θαυματουργών εικόνων και να ζητήσει εξηγήσεις για το απερίγραπτο χάλι του Σώματος, το Αρχηγείο έστειλε γραπτή διαταγή όπου σε όλες τις αστυνομικές διευθύνσεις με την οποία απαιτεί από τους αστυνομικούς που στελεχώνουν τις γραμμές έκτακτης ανάγκης 112 και 199, να επιβεβαιώνουν ότι οι τηλεφωνικές συσκευές είναι κατάλληλα συνδεδεμένες και σε πλήρη λειτουργία, να... απαντούν τις τηλεφωνικές κλήσεις για βοήθεια το αργότερο εντός 10 δευτερολέπτων, να ανταποκρίνονται αμέσως στα emergency sms που αποστέλλονται μέσω κινητών, να μιλούν, πάντοτε, με ευγένεια και ψυχραιμία στους πολίτες και να μην τους παραπέμπουν σε αναρμόδιες υπηρεσίες ταλαιπωρώντας τους.
Βασικά σαν να τους λέει α) ποιο μέρος του “γραμμές έκτακτης ανάγκης” δεν καταλάβατε και β) ξέρω ότι είστε κυβερνητικοί υπάλληλοι αλλά σας εκλιπαρώ μην συμπεριφέρεστε σαν κυβερνητικοί υπάλληλοι. Ναι, το 2024 ο Αρχηγός της Αστυνομίας ζητάει από τους αστυνομικούς που εποπτεύει να κάνουν αυτό που ξέρει ήδη όποιος έχει δει έστω και ένα επεισόδιο Law & Order!
Κι αυτό νομίζω πως είναι το κοντινότερο που θα φτάσουμε σε Νόμο και Τάξη σ’ αυτόν τον τόπο...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Ελπίδα Ιακωβίδου: Βρέθηκε σε εκδήλωση στη Λευκωσία με την πρώην σύντροφο του Τζώνη Καλημέρη
• Ανήλικος από την Κύπρο έστελνε μηνύματα για βόμβες στα αεροδρόμια της Ελλάδας
• Αερόσακοι Takata: Πώς απαντούν οι αντιπροσωπείες αυτοκινήτων για τις χρεώσεις στον έλεγχο;
ΠτΔ στο Economist: Φάρος ελπίδας για την περιοχή η επανένωση Κύπρου
Μια ανεξάρτητη και επανενωμένη Κύπρος είναι καίριας σημασίας για την περιοχή μας, την Ευρώπη και τον κόσμο, ανέφερε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, κατά τον χαιρετισμό του στο 20ό ετήσιο συνέδριο του περιοδικού Economist, οι εργασίες του οποίου άρχισαν την Πέμπτη στη Λευκωσία, σημειώνοντας παράλληλα ότι η επανένωση της Κύπρου μπορεί να αποτελέσει φάρο ελπίδας και για την περιοχή
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
