Είναι κάποια πράγματα που νομίζεις ότι αποτελούν κοινή λογική, ότι υπαγορεύονται από τον ορθολογισμό, το δίκαιο και την ηθική, ότι τέλος πάντων είναι κοντά στο νου που λέμε στην καθομιλουμένη.
Μέχρι που έρχεσαι αντιμέτωπος με τη στυγνή πραγματικότητα και αντιλαμβάνεσαι ότι σ’ αυτόν τον τόπο τίποτα “λογικό” δεν πρέπει να λαμβάνεται ως δεδομένο, καμία έννοια σωστού, δίκαιου ή ηθικού δεν είναι απαραίτητα κανόνας. Πολύ πιθανό να είναι η εξαίρεση. Και θα πρέπει να φωνάξεις, να τρέξεις και να κοπιάσεις για να γίνει κάτι που υποτίθεται πως έπρεπε να ήταν πραγματικότητα γιατί είχες την εντύπωση πως αποτελεί κοινή λογική.
Η Ρένα εδώ και 19 μήνες ζει πρακτικά στο εξωτερικό όπου νοσηλεύεται με σοβαρή ασθένεια ένα από τα παιδιά της. Και με άγνωστη ημερομηνία επιστροφής. Η οικογένειά της είναι μία από τις πολλές που τσακίζεται όχι μόνο ψυχολογικά αλλά και οικονομικά όταν ο ένας γονέας δεν εργάζεται γιατί βρίσκεται νυχθημερόν στο πλευρό του άρρωστου παιδιού, ο άλλος πηγαινοέρχεται γιατί μπορεί να υπάρχουν άλλα παιδιά που μένουν πίσω με τα έξοδα να συσσωρεύονται μέρα με τη μέρα, μήνα με τον μήνα. Σκεφτείτε το για λίγο. Από τη μια το παιδί σου χαροπαλεύει κι από την άλλη να έρχεσαι αντιμέτωπος με το φάσμα της οικονομικής καταστροφής που αναμφίβολα θα επηρεάσει και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Κι εδώ έρχεται αυτό που πιστεύεις πως εντάσσεται στην κοινή λογική. Κάποια στήριξη θα έχουν οι οικογένειες που μεταβαίνουν για θεραπείες στο εξωτερικό, με παραπομπή από το κράτος, οι οποίες μπορούν να πάρουν από μερικούς μήνες μέχρι χρόνια, ώστε να μην καταστραφούν οικονομικά, έτσι δεν είναι;
Ναι. Έχουν. Δάνεια. Δανεικά. Εργοδότες με απεριόριστη κατανόηση. Συγγενείς με βαθιές τσέπες και άφθονο ελεύθερο χρόνο. Και ελεημοσύνη εάν δημοσιοποιηθεί η περίπτωσή τους. Στην καλύτερη περίπτωση. Σοβαρά όμως, αυτή πρέπει να είναι η κανονικότητα για τους γονείς που πρέπει να σκέφτονται τα οικονομικά τους την ώρα που ζουν τον χειρότερο εφιάλτη τους; Το κράτος νίπτει τας χείρας του παραπέμποντας το περιστατικό στο εξωτερικό και καλύπτοντας τη θεραπεία όχι όμως και τα έξοδα του συνοδού και τα μη ιατρικά έξοδα του ασθενή. Εκεί τελειώνει ο ανθρωπισμός του κράτους. Σου λέει έπραξα το καθήκον μου και σε στέλνω Γερμανία ή Ισραήλ. Από κει και πέρα κόβεις τον λαιμό σου να τα βγάλεις πέρα οικονομικά. Χωρίς δουλειά. Χωρίς έσοδα. Με το παιδί σου στο κρεβάτι του πόνου και να μην ξέρεις αν θα βγάλει τη νύχτα (το 100% των περιστατικών που παραπέμπονται στο εξωτερικό είναι περιπτώσεις ζωής ή θανάτου).
Ο βουλευτής Ανδρέας Αποστόλου, ίσως η μοναδική σύνδεση της θλιβερής Σιζοπουλικής ΕΔΕΚ με τη στοιχειώδη σοσιαλδημοκρατία, ενέγραψε για εξέταση από την κοινοβουλευτική Επιτροπή Υγείας την ανάγκη οικονομικής στήριξης για την κάλυψη των μη ιατρικών εξόδων των ασθενών και των συνοδών τους, οι οποίοι παραπέμπονται από το κράτος στο εξωτερικό για θεραπεία. «Πιστεύω ότι είναι ευθύνη της Πολιτείας να καλύψει αυτές τις ανάγκες, και όχι φιλανθρωπικά ιδρύματα ή οι οικογένειες, τις οποίες βλέπουμε πολλές φορές να πραγματοποιούν εράνους, ενώ αγωνιούν για τον ασθενής τους. Από τη στιγμή που η μετάβαση στο εξωτερικό δεν αποτελεί επιλογή των ασθενών, αλλά παραπέμπονται, τότε πρέπει να στηριχθούν και για τα μη ιατρικά έξοδα που προκύπτουν” δήλωσε ο κ. Αποστόλου στο philenews. Δηλαδή το αυτονόητο. Το... κοντά στο νου. Όπως άλλωστε νομίζαμε πως ήταν η ισότητα των δύο φύλων στον αθλητισμό, η καταπολέμηση των έμφυλων διακρίσεων και η παροχή ίσων ευκαιριών ανδρών και γυναικών στις εθνικές ομάδες, μέχρι που έγιναν νόμος του κράτους τον περασμένο Μάρτιο μετά από πρόταση που κατέθεσε και πάλι ο Αποστόλου με αφορμή τον αποκλεισμό της εθνικής μπάσκετ κορασίδων U16 από το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα για καθαρά σεξιστικούς λόγους. Σύμφωνα με τον βουλευτή η πρώην υφυπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας, Αναστασία Ανθούση, δημιούργησε ένα ταμείο, όμως πρόκειται για μια εφάπαξ βοήθεια και όχι για έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό που να καλύπτει τα μη ιατρικά έξοδα, όπως προβλέπει η δική του πρόταση.
“Δεν τα αναφέρω αυτά για να προκαλέσω τον οίκτο. Τουναντίον, τα γράφω γιατί πολλές φορές οι οικογένειες αναγκάζονται να περιφέρουν τον πόνο τους για να προκαλέσουν τον οίκτο της κοινωνίας για να τους προσφέρει χρήματα μέσω φιλανθρωπίας”. Η Ρένα απευθύνει έκκληση να στηριχθεί η πρόταση Αποστόλου για την οικονομική στήριξη αυτών των οικογενειών. Είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για το κράτος να δείξει ότι βάζει τις σοβαρές ανάγκες των πολιτών του ψηλά στις προτεραιότητές του. Ψηλότερα τουλάχιστον από τις τριπλές συντάξεις, τις υπερωρίες της Δόξας ή το παλατάκι 53 εκατ. της Νομικής Υπηρεσίας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Κλάδος σκυροδέματος: Πιο αποφασιστική κυβερνητική διαμεσολάβηση ζητούν οι εργαζόμενοι
• Παγκόσμιος συναγερμός: Αποκολλήθηκε μέρος του Ήλιου - Τι σημαίνει αυτό για τον πλανήτη μας
Αναστασιάδης-Χριστοδουλίδης: Από την «πατρική» στοργή, στον... «πατρικό» θυμό
Όταν στις 28 Φεβρουαρίου του 2023 ο Νίκος Χριστοδουλίδης ανέβαινε τον λόφο του προεδρικού με τη σύζυγο και τα παιδιά του, για την τελετή παράδοσης – παραλαβής της Προεδρίας της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον Νίκο Αναστασιάδη, το κλίμα ήταν άκρως οικογενειακό, με τον Νίκο Αναστασιάδη να βλέπει τον <διάδοχό> του με ύφος περήφανου πατέρα. Ο Νίκος Αναστασιάδης μάλιστα, αποκαλούσε τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη, <Νίκο μου>.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
