Η επικαιρότητα είναι αμείλικτη. Τα στοιχεία αποκαρδιωτικά. Δύο νέες υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών μέσα σε δέκα μέρες. Μόλις προχθές συνελήφθη ένας 56χρονος μετά από σήμα της Europol ότι ανέβασε στο ίντερνετ υλικό σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών και πριν καθίσει η σκόνη από το σοκ της σύλληψης του 25χρονου καθηγητή(!) Γυμνασίου που παρενοχλούσε πέντε(!) μαθητές του ενώ στην κατοχή του βρέθηκε επίσης υλικό παιδοβιασμών. Δεν έχει πάτο ο βόθρος.
Μία απαραίτητη διευκρίνιση. Και στις δύο περιπτώσεις αρκετά media και χρήστες έκαναν λόγο για “παιδική πορνογραφία”. Μπορεί να σας έρθει κάπως σαν σοκ αλλά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ “ΠΑΙΔΙΚΗ ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑ”. Η λέξη πορνογραφία παραπέμπει στο αμφιλεγόμενο είδος που απαντάται σχεδόν σε όλες τις μορφές τέχνης (ή έκφρασης αν προτιμάτε) και έχει να κάνει με την καταγραφή, απεικόνιση και εκμετάλλευση συναινετικών σεξουαλικών πράξεων σκοπό -συνήθως- το κέρδος. Το να λες “παιδική πορνογραφία” είναι σαν να υπονοείς ότι το πρόβλημα είναι η παράνομη συμμετοχή παιδιών σ’ αυτή επειδή το απαγορεύει ο νόμος και όχι αυτό που πραγματικά είναι: η σαδιστική συστηματική σεξουαλική και ψυχική κακοποίηση ανυπεράσπιστων παιδιών που τσακίζει σώματα, καταρρακώνει ψυχές και αφήνει ανοιχτά τραύματα για μια ζωή. Βιασμός είναι η λέξη που ψάχνετε και δεν πρέπει να την κρύβετε κάτω απ’ το χαλάκι, επειδή έτσι γράφει το επίσημο έγγραφο ή αποφάσισε κάποιος βαριεστημένος δημοσιογράφος. Δεν υπάρχει “παιδική πορνογραφία” όπως δεν υπάρχει “εραστής” ή “φίλος” των παιδιών. Υπάρχουν μόνο παιδοβιαστές και έτσι πρέπει να εμπεδωθούν.
Στην Κύπρο υπάρχει η τελείως λανθασμένη αντίληψη πως τελευταία έχουν αυξηθεί τα κρούσματα παιδικής κακοποίησης - μία μάλλον αδέξια προσπάθεια να χαρακτηριστεί η μάστιγα “νεοφερμένη” και να αποδοθεί σε εξωγενείς παράγοντες από τον ακροδεξιό όχλο (συνήθως στους “ξένους που έρχονται να αλλοιώσουν τον μπολιτισμό μας” ή στην “προώθηση της ανωμαλίας από τους ΛΟΑΤΚΙ”). Στην πραγματικότητα δεν αυξήθηκαν τα περιστατικά, πάντα ήταν πολλά ειδικά σε κλειστές, πατριαρχικές κοινωνίες όπως η δική μας όπου μέχρι και πριν από δύο δεκαετίες θεωρούνταν απολύτως φυσιολογικό να κάνεις ό,τι ήθελες (σ)το παιδί σου (κυριολεκτικά ό,τι ήθελες). Αντίθετα αυξήθηκαν οι καταγγελίες. Κι αυτό χάρη στα τεράστια βήματα που έγιναν από πλευράς Αρχών, κράτους αλλά και φορέων όπως η Επίτροπος για τα Δικαιώματα του Παιδιού και η “Φωνή” για τη διαφώτιση των παιδιών γύρω από τη σεξουαλική κακοποίηση, κυρίως στο πως να αναγνωρίζουν τα σημάδια της και να εντοπίζουν έναν δυνητικό σεξουαλικό θηρευτή, αλλά και δημιουργώντας ένα ασφαλές περιβάλλον όπου το παιδί θύμα μπορεί να μιλήσει άφοβα για αυτό που του συνέβη (θυμάστε ότι μέχρι και πριν μερικά χρόνια έβαζαν θύτη και θύμα... στο ίδιο δωμάτιο για ανάκριση;). Σοβαρό ρόλο στην αφύπνιση παίζουν τόσο το μάθημα της Σεξουαλικής Διαπαιδαγώγησης (όσο και όπως γίνεται) όσο και η εξοικείωση των νεότερων γενιών με την τεχνολογία.
Κι ενώ γύρω μας παραμονεύουν θηρευτές και παιδοβιαστές (αρκετοί υπεράνω πάσης υποψίας, πρόσωπα σε θέσεις εξουσίας που εμπνέουν εμπιστοσύνη) και τα δικαστήρια τους μοιράζουν ποινές-χάδια (κανείς δεν έχει καταλάβει ακόμα γιατί δεν επιβάλλονται τα ισόβια εκεί που προβλέπονται από τον νόμο) με συνέπεια σε λίγα χρόνια να είναι έξω, ο ακροδεξιός, θρησκόληπτος συρφετός σε συνεργασία με τους εναπομείναντες ψέκες που έμειναν χωρίς λόγο ύπαρξης μετά το τέλος της πανδημίας (και άτυπο ηγέτη ένα τελειωμένο πολιτικά ακραία συντηρητικό απολίθωμα)... ετοιμάζουν κινητοποιήσεις εναντίον της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης με το εύγλωττα απειλητικό σύνθημα “κάτω τα χέρια απ’ τα παιδιά μας”. Προσέξτε, δεν βγαίνουν στους δρόμους εναντίον όλων αυτών που όντως απειλούν τα παιδιά μας (όπως το προβληματικό δικαστικό σύστημα ή όταν ο τέως Πρόεδρος μοίραζε χάρες σε παιδοβιαστές) αλλά εναντίον του πιο σημαντικού όπλου μας απέναντι στην απειλή: την ενημέρωση.
Όταν -σύμφωνα με στοιχεία της “Φωνής”- 80-85% των περιστατικών κακοποίησης έχουν ως δράστες άτομα που βρίσκονται στον στενό κύκλο του παιδιού, δηλαδή πρόσωπα που αγαπά και εμπιστεύεται είναι εξαιρετικά δύσκολο αν όχι αδύνατο για το θύμα να θεωρήσει ότι αυτό που του συμβαίνει είναι λάθος εκτός κι αν το διδαχθεί, εάν το ακούσει να το λέει ο εκπαιδευτικός στην τάξη παρουσία των συμμαθητών, δημόσια και ανοιχτά και όχι πίσω από κλειστές πόρτες. Αν πούμε στα παιδιά απλά πράγματα όπως «δεν σε αγγίζει κανένας εκεί που καλύπτεται από εσώρουχο σου», ότι «υπάρχουν καλά και κακά αγγίγματα», ότι υπάρχουν «καλά και κακά μυστικά» και «κανένας ενήλικας δεν θα σου ζητήσει να κρατήσεις μυστικό απ΄τους γονείς σου». Αυτή είναι η επικίνδυνη ενημέρωση που θέλουν κάποιοι να περάσουν στον κόσμο και να κρατήσουν τα παιδιά στο σκοτάδι;
Το “γιατί” το αφήνω σε σας. Do the math.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Κλάδος σκυροδέματος: Πιο αποφασιστική κυβερνητική διαμεσολάβηση ζητούν οι εργαζόμενοι
• Παγκόσμιος συναγερμός: Αποκολλήθηκε μέρος του Ήλιου - Τι σημαίνει αυτό για τον πλανήτη μας
Αναστασιάδης-Χριστοδουλίδης: Από την «πατρική» στοργή, στον... «πατρικό» θυμό
Όταν στις 28 Φεβρουαρίου του 2023 ο Νίκος Χριστοδουλίδης ανέβαινε τον λόφο του προεδρικού με τη σύζυγο και τα παιδιά του, για την τελετή παράδοσης – παραλαβής της Προεδρίας της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον Νίκο Αναστασιάδη, το κλίμα ήταν άκρως οικογενειακό, με τον Νίκο Αναστασιάδη να βλέπει τον <διάδοχό> του με ύφος περήφανου πατέρα. Ο Νίκος Αναστασιάδης μάλιστα, αποκαλούσε τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη, <Νίκο μου>.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
