Love him or hate him, ο Μακάριος Δρουσιώτης είναι ίσως ο μοναδικός συγγραφέας/δημοσιογράφος του νησιού που κάνει σοβαρή, ενδελεχή και εμπεριστατωμένη ιστορική έρευνα.
Θρυλικοί τίτλοι του, όπως “ΕΟΚΑ: Η σκοτεινή όψη”, “ΕΟΚΑ Β’ και CIA” και “1974: Το άγνωστο παρασκήνιο της τουρκικής εισβολής” προκάλεσαν τριγμούς, συζητήσεις και ρωγμές στο επίσημο αφήγημα που για δεκαετίες κήρυττε το δίπτυχο “καλοί Ε/κ - κακοί Τ/κ” ξεπλένοντας τους αληθινούς υπαίτιους της εθνικής τραγωδίας. Επίσης ήταν τα τρία πρώτα βιβλία γύρω από τη σύγχρονη κυπριακή ιστορία που διάβασα όταν ήρθα Κύπρο προ 20ετίας κι έπαθα πολιτισμικό σοκ - οι γνώσεις μου μέχρι τότε γύρω από το Κυπριακό όπως του μέσου καλαμαρά: επιφανειακές στην καλύτερη περίπτωση και πολύ κοντά στο επίσημο πατριωτικό αφήγημα. Τα βιβλία του Δρουσιώτη όχι μόνο μου άνοιξαν τα μάτια αλλά διαμόρφωσαν σε μεγάλο βαθμό την οπτική μου γύρω όχι μόνο από το εθνικό θέμα αλλά την εγχώρια πολιτική σκηνή γενικότερα, για τα χρόνια που θα ακολουθούσαν. Πλέον ότι συνέβη την επόμενη 20ετία στο νησί έβγαζε απόλυτο νόημα (ακόμα κι όταν δεν). Όμως δεν χρειάζεστε εμένα να σας πω για τον Μακάριο. Τα έγραψε όλα ο Παύλος Παύλου στον “Πολίτη” σε ένα άρθρο που πρέπει να διδάσκεται στις σχολές δημοσιογραφίας (αντί για. π.χ. πώς να περάσεις τα πιο δημιουργικά σου χρόνια κάνοντας copy paste στη ροή ειδησεογραφικού σάιτ).
Την περασμένη Δευτέρα ο Μακάριος Δρουσιώτης τιμήθηκε με το Βραβείο Πρωτοποριακής Δημιουργίας «Γιάννος Κρανιδιώτης» του Ομίλου Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας, του γνωστού μας ΟΠΕΚ κάτι απολύτως ταιριαστό αν σκεφτεί κανείς ότι ο συγγραφέας ερευνητής έχει αλλάξει σε πολλούς τα πετρέλαια. Το βραβείο απένειμε ο πρώην Επίτροπος στην ΕΕ και τέως Υπουργός Κλιματικής Κρίσης της Ελλάδας (και εκλεγμένος βουλευτής Επικρατείας της ΝΔ στις εκλογές της 21ης Μαΐου) Χρήστος Στυλιανίδης που σημαίνει ότι η παρακάτω φωτογραφία αποτελεί ένα τεράστιο “άντε γαμήσου” σε έναν άλλον διαβόητο τέως (hint: ΔΕΝ είναι ο Κιτίου):
Σύμφωνα με την Επιτροπή του βραβείου το φετινό απονεμήθηκε με το σκεπτικό ότι ο Μακάριος “υπηρετεί πιστά, με ανιδιοτέλεια και τόλμη την δημοσιογραφική έρευνα για πολλές δεκαετίες, τα πάμπολλα βιβλία που έχει εκδώσει αποτέλεσαν το καθένα πρωτοποριακή προσέγγιση του αντίστοιχου θέματος και της αντίστοιχης περιόδου, καθ’ όλη αυτή την πορεία, ο συγγραφέας-ερευνητής δεν δίστασε να έρθει αντιμέτωπος με πολύ ισχυρούς παράγοντες, ηγέτες, πολιτικούς, κόμματα, υπηρεσίες, μεγάλες δυνάμεις και παρά τις αντιξοότητες και τις πιέσεις παραμένει σταθερά προσηλωμένος στην αναζήτηση και την ανάδειξη της αλήθειας, συμβάλλοντας όσο λίγοι στην πολιτική και κοινωνική ανάπτυξη».
Η παρουσία του Στυλιανίδη στην κατάμεστη αίθουσα της Δημοσιογραφικής Εστίας είχε και μια επιπρόσθετη αξία: Νομιμοποίησε τα γραφόμενα του Δρουσιώτη, ειδικά σε ότι αφορά τα τέρατα που περιγράφει στην τριλογία της “Συμμορίας” από τα οποία σημειώστε πως δεν έχει διαψευστεί μέχρι στιγμής ούτε λέξη από το 2020 που κυκλοφόρησε το πρώτο μέχρι και τον τελευταίο χρόνο που κυκλοφορεί το ακόμα σκληρότερο “Κράτος Μαφία” (στο ενδιάμεσο βγήκε το “Έγκλημα στο Κραν Μοντανά”). Και όχι μόνο δεν διαψεύστηκε το παραμικρό αλλά όσοι εμπλέκονται στα σοκαριστικά γεγονότα και καταστάσεις που περιγράφονται (και έχουν να κάνουν από το βρώμικο παρασκήνιο του κουρέματος του ‘13 μέχρι το θάψιμο της λύσης στο Κραν Μοντανά και τη σήψη και διαφθορά της διακυβέρνησης Αναστασιάδη) επέλεξαν τη σιωπή - βασικά σε έναν πρωτοφανή στα χρονικά συγχρονισμό, κυβέρνηση, αντιπολίτευση, θεσμοί και η συντριπτική πλειοψηφία των mainstream media έκαναν γαργάρα τα βιβλία. Μοναδική εξαίρεση όταν προεκλογικά ο υποψήφιος του ΑΚΕΛ Ανδρέας Μαυρογιάννης προέβη σε ένα απελπισμένο Hail Mary στέλνοντας επιστολή στην Ανεξάρτητη Αρχή κατά της Διαφθοράς ζητώντας τη διερεύνηση των όσων καταγράφει ο Δρουσιώτης στο “Κράτος Μαφία” (αγνοώντας βολικά τα δύο πρώτα βιβλία που δεν είναι ιδιαίτερα κολακευτικά για το ΑΚΕΛ).
Βέβαια, καλή και χρήσιμη η παρουσία Στυλιανίδη αλλά ο Κύπριος πολιτικός δραστηριοποιείται πλέον στην Ελλάδα. Δυστυχώς με εξαίρεση τους Οικολόγους κανένα άλλο κόμμα δεν είχε έντονη παρουσία στην εκδήλωση. Το επίσημο ΑΚΕΛ εκπροσωπήθηκε σε χαμηλότερο επίπεδο από τη νομικό και διεθνολόγο Σταύρη Καλοψιδιώτου (κανένα στέλεχος πρώτης ή έστω δεύτερης γραμμής δεν εμφανίστηκε) ενώ ο άμεσα ενδιαφερόμενος Μαυρογιάννης παρακολουθεί τα τεκταινόμενα από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Για τα υπόλοιπα κόμματα δεν το συζητώ. Ποιος περιμένατε να εμφανιστεί; Ο ΔΗΣΥ του επίτιμου ή το ΔΗΚΟ του λωτοφάγου Νικόλα που ξέχασε ήδη “την πιο διεφθαρμένη κυβέρνηση στην ιστορία”;
Τον περασμένο Νοέμβριο έγραφα στη στήλη: “Οπουδήποτε αλλού με το που θα έσκαγε προδημοσίευση οποιουδήποτε από τα τρία βιβλία θα γινόταν της μουρλής, με τα media να κάνουν follow up με αφιερώματα και συνεντεύξεις και το Προεδρικό να μην προλαβαίνει τις διαψεύσεις. Εδώ δεν άνοιξε ρουθούνι”. Και όχι μόνο αυτό. Θεωρούμε τους εαυτούς μας τυχερούς που ένας υποψήφιος θυμήθηκε προεκλογικά (και επιλεκτικά) ένα βιβλίο ή ένας παροπλισμένος στην Κύπρο πολιτικός απένειμε στον Μακάριο ένα βραβείο που κανονικά έπρεπε να του απονεμηθεί από δημοσιογραφικό θεσμό παρουσία ΟΛΩΝ των ΜΜΕ του νησιού.
Πάλι καλά να λέμε...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Έσπασαν παράθυρα και έβαλαν φωτιά σε αίθουσα - Νέοι βανδαλισμοί σε Γυμνάσιο στη Λευκωσία
• Αναβλητικότητα: Τι σημαίνει και με ποιους τρόπους μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε
Αναστασιάδης-Χριστοδουλίδης: Από την «πατρική» στοργή, στον... «πατρικό» θυμό
Όταν στις 28 Φεβρουαρίου του 2023 ο Νίκος Χριστοδουλίδης ανέβαινε τον λόφο του προεδρικού με τη σύζυγο και τα παιδιά του, για την τελετή παράδοσης – παραλαβής της Προεδρίας της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον Νίκο Αναστασιάδη, το κλίμα ήταν άκρως οικογενειακό, με τον Νίκο Αναστασιάδη να βλέπει τον <διάδοχό> του με ύφος περήφανου πατέρα. Ο Νίκος Αναστασιάδης μάλιστα, αποκαλούσε τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη, <Νίκο μου>.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
