Το ΑΚΕΛ, με την επιλογή υποψηφίου που έκανε και το πρόγραμμα που πρόταξε στις προεδρικές εκλογές, προσπάθησε να καλύψει τον προοδευτικό χώρο της κοινωνίας στη βάση μιας προοδευτικής ατζέντας, είπε ο ΓΓ της ΚΕ του ΑΚΕΛ Στέφανος Στεφάνου.
Σε χαιρετισμό του στην παρουσίαση του βιβλίου «Ιστορία του ΚΚΚ (1923 – 1944)» των Αλέξη Αλέκου και Σπύρου Σακελλαροπούλου, ο κ. Στεφάνου ανέφερε ότι αυτό που έκανε το ΑΚΕΛ «δεν ήταν κάτι πρωτόγνωρο, βγαίνει μέσα από την ιστορική του κληρονομιά. Αυτή την αντίληψη κι αυτή την πολιτική θα τη συνεχίσουμε. Με την ίδια ανοικτοσύνη και εξωστρέφεια που πορεύτηκε μέχρι τώρα το ΑΚΕΛ χωρίς να χάνει ποτέ τον προσανατολισμό του και το όραμά του», πρόσθεσε.
Ο ΓΓ του ΑΚΕΛ σημείωσε ότι βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου η συγκεκριμένη ταυτότητα και φυσιογνωμία του ΑΚΕΛ, η οποία διαμορφώθηκε μέσα από την ιστορική του πορεία, είναι όσο ποτέ άλλοτε χρήσιμη και αναγκαία.
Επεσήμανε ότι «στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές επαναβεβαιώθηκε ότι τα τελευταία χρόνια στον τόπο μας έχει οξυνθεί η σύγκρουση που υπάρχει μεταξύ της προόδου και της οπισθοδρόμησης, του προοδευτισμού και της συντήρησης - μια σύγκρουση που σημειώνεται στο έδαφος της αντιπαλότητας μεταξύ των πολιτικών για τους πολλούς και των πολιτικών που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των λίγων και προνομιούχων».
Ασφαλώς, είπε, προβαίνοντας στις απαραίτητες αλλαγές για να γίνει πιο αποτελεσματικό στις διαδικασίες και τη δράση του, για να είναι πιο προσιτό στο προοδευτικό εκείνο κομμάτι της κοινωνίας που προσδοκεί και εναποθέτει τις ελπίδες του στο ΑΚΕΛ για ένα καλύτερο αύριο.
«Στη βάση της ιστορικής εμπειρίας του Κόμματος, έτσι όπως καταγράφεται στο βιβλίο των φίλων Αλέξη και Σπύρου, εμείς συνεχίζουμε με το βλέμμα στραμμένο στο αύριο», επεσήμανε.
Ανέφερε, ότι το βιβλίο καταγράφει και αναδεικνύει την κοινωνικο/οικονομική κατάσταση, τις συνθήκες και τα βασικά γεγονότα μιας πολύ δυναμικής, αντιφατικής και σκληρής για τη μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού περιόδου, όπου ο λαός ζούσε σε συνθήκες διπλής σκληρής καταπίεσης: της αποικιοκρατίας από τη μια και της πλουτοκρατίας και του κατεστημένου από την άλλη.
Είναι μέσα σε αυτές τις συνθήκες, σημείωσε, που εμφανίστηκε το ΚΚΚ στον απόηχο της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία και ως αποτέλεσμα της εμφάνισης συντεχνιών που παρείχαν μια πρώτη πλατφόρμα οργάνωσης των εργαζομένων για διεκδίκηση εργατικών δικαιωμάτων.
«Η Ιστορία μάς βοηθά να καταλάβουμε ή καλύτερα να κατανοήσουμε «ποιοι είμαστε». Και στη συγκεκριμένη περίπτωση, μας βοηθά να αντιληφθούμε τι περιλαμβάνει ο γενετικός κώδικας του ΑΚΕΛ έτσι όπως γεννήθηκε, ως ΚΚΚ, και όπως μετεξελίχθηκε σε ΑΚΕΛ. Η καταγραφή και η ανάλυση της περιόδου στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’30 και στις αρχές του ’40 θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντική για να κατανοήσουμε τελικά ποιο είναι το πολιτικό DNA του ΑΚΕΛ, ποια είναι η πολιτική φυσιογνωμία και ταυτότητα του Κόμματος», είπε ο κ. Στεφάνου.
Είναι ακριβώς αυτή την περίοδο, συνέχισε, που η τότε ηγεσία του ΚΚΚ άρχισε να διαμορφώνει την άποψη ότι για να μπορεί το κόμμα να διαδραματίζει ρόλο στη χώρα και την κοινωνία και να επιδρά στις εξελίξεις έπρεπε να βγει από τη «μυστική, συνωμοτική δουλειά των μικρών πυρήνων, στην ανοικτή δουλειά μέσα στις μάζες των εργαζομένων». Έπρεπε να βγει, ανέφερε, μπροστά στη διεκδίκηση αιτημάτων -εργασιακών, κοινωνικών, πολιτικών, εθνικών- για να μπορεί να συγκινήσει τις μάζες, να το εμπιστευτούν, να συνοδοιπορήσουν μαζί του και οι πιο συνειδητοί και έτοιμοι να ενταχθούν στο κόμμα.
Ο κ. Στεφάνου είπε πως με την ίδρυση του ΑΚΕΛ, το 1941, η προώθηση της αντίληψης για ένα πλατύ κόμμα της Αριστεράς, για ένα λαϊκό κόμμα των εργαζομένων, ανέπτυξε μεγαλύτερη δυναμική.
«Το ΑΚΕΛ, μαζί με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα της ΠΕΟ, βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή των μεγάλων απεργιακών αγώνων της δεκαετίας του ’40 κερδίζοντας τεράστια εκτίμηση ανάμεσα στους εργαζόμενους. Βρέθηκαν στην πρωτοπορία των εθνικών αγώνων για το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση που τότε ερμηνευόταν ως διεκδίκηση της ένωσης με την Ελλάδα. Στη βάση αυτής της αντίληψης το ΑΚΕΛ προχώρησε σε συνεργασίες με πολιτικές προσωπικότητες της δεξιάς φτιάχνοντας εκλογικούς και κοινωνικούς συνασπισμούς όπως ήταν ο ΕΑΣ (Εθνικός Απελευθερωτικός Συνασπισμός) στη Λευκωσία και ο ΕΛΕΣ (Ένωση Λεμεσού Εθνικής Συνεργασίας) στη Λεμεσό που απέδωσαν μεγάλες νίκες για το κόμμα στις εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης τη δεκαετία του ‘40», πρόσθεσε.
Χωρίς πολλές θεωρητικές αναλύσεις και με μεγάλη δόση πολιτικού πρακτικισμού, συνέχισε, το ΑΚΕΛ διαμόρφωσε τότε τον ανοικτό χαρακτήρα του κόμματος προς την κοινωνία - η επιτυχία του εγχειρήματος απέδειξε ότι η ιδεολογία του Κόμματος, ο μαρξισμός / λενινισμός, «όχι μόνο δεν αποτελεί εμπόδιο για ένα ανοικτό προς την κοινωνία κόμμα των εργαζομένων, αλλά αντίθετα το επιβάλλει».
Άλλωστε, είπε, ο μαρξισμός δεν είναι μόνο κοσμοαντίληψη και κοσμοθεωρία, είναι ιδεολογία των μαζών και καθοδηγεί την πολιτική δράση του κόμματος με βασικό εργαλείο τη διαλεκτική μέθοδο. Η ιδεολογία, ανέφερε, αποκτά δύναμη όσο περισσότερο ο φορέας της, το κόμμα δηλαδή, καταφέρνει να μαζικοποιεί τις σχέσεις του με τους εργαζόμενους και την κοινωνία - όταν καταφέρνει να κινητοποιεί τις μάζες και να διαδραματίζει ρόλο προς όφελος της κοινωνίας και της χώρας από την οπτική γωνία και τα συμφέροντα των εργαζομένων.
«Αυτό σημαίνει ότι το κόμμα δεν μπορεί να αρκείται και να περιορίζεται σε αναλύσεις και ερμηνείες -τις οποίες ασφαλώς πρέπει να κάνει-, δεν μπορεί να εξαντλεί την παρέμβασή του μόνο σε θεωρητικές συζητήσεις, αλλά πρέπει να βγαίνει μπροστά με προτάσεις και δράσεις για να βελτιώνει τις συνθήκες ζωής και εργασίας των ανθρώπων χωρίς ασφαλώς να εγκαταλείπει το όραμά του για μια ποιοτικά διαφορετική κοινωνία, τον σοσιαλισμό. Το Κόμμα δρα για το τώρα ανοίγοντας προοπτική για το αύριο», πρόσθεσε.
Αν πάμε πίσω στην ιστορία του ΑΚΕΛ, ανέφερε, θα διαπιστώσουμε ότι αυτό ακριβώς κάνει το κόμμα από τον καιρό της ίδρυσής του και γι’ αυτό κέρδισε πλατιά εμπιστοσύνη ανάμεσα στους εργαζόμενους και τις μάζες. «Είναι γι’ αυτό που ανδρώθηκε, έγινε μαζικό και απέκτησε τέτοιο κύρος που όλοι το υπολογίζουν. Είναι μ’ αυτό τον τρόπο που το ΑΚΕΛ εξελίχθηκε σε βασικό παράγοντα προόδου και προκοπής για τους εργαζόμενους, την κοινωνία, τη χώρα», συμπλήρωσε.
ΠΗΓΗ: ΚΥΠΕ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Έρχεται και τρίτο πακέτο κυρώσεων από ΗΠΑ με νέα ονόματα νομικών και φυσικών προσώπων στην Κύπρο
Έρχονται αλλαγές στο επίδομα τέκνου και μονογονιού – Ποιες οικογένειες θα επωφεληθούν
Νέος σάλος με διορισμό στο Προεδρικό – Πώς απαντά στο «Τ» κυβερνητική πηγή
Ανώτατο: Aπέρριψε την έφεση του Κενάν - Εκδίδεται στη Γερμανία
Ζητά επανεκδίκαση της υπόθεσης η παραπονούμενη που κατήγγειλε τον τέως Κιτίου για βιασμό
«Μίλησε» η νεκροτομή του άτυχου 81χρονου που έχασε τη ζωή του σε εργατικό ατύχημα – Όσα κατέδειξε
Αυτά είναι τα 8 μέτρα που αποφασίστηκαν μετά το περιστατικό με το λεωφορείο που έφυγε ο τροχός
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Κλάδος σκυροδέματος: Πιο αποφασιστική κυβερνητική διαμεσολάβηση ζητούν οι εργαζόμενοι
• Παγκόσμιος συναγερμός: Αποκολλήθηκε μέρος του Ήλιου - Τι σημαίνει αυτό για τον πλανήτη μας
Αναστασιάδης-Χριστοδουλίδης: Από την «πατρική» στοργή, στον... «πατρικό» θυμό
Όταν στις 28 Φεβρουαρίου του 2023 ο Νίκος Χριστοδουλίδης ανέβαινε τον λόφο του προεδρικού με τη σύζυγο και τα παιδιά του, για την τελετή παράδοσης – παραλαβής της Προεδρίας της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον Νίκο Αναστασιάδη, το κλίμα ήταν άκρως οικογενειακό, με τον Νίκο Αναστασιάδη να βλέπει τον <διάδοχό> του με ύφος περήφανου πατέρα. Ο Νίκος Αναστασιάδης μάλιστα, αποκαλούσε τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη, <Νίκο μου>.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
