Η Γιώτα από την Πάφο έχει μια κόρη 12 ετών με οπτική αναπηρία. Το κορίτσι πάσχει από Leber's Congenital Amaurosis, με συνέπεια να μην διαθέτει περιφερειακή όραση και σχεδόν καθόλου όραση το βράδυ. Γενικά, όπως αναφέρει η μητέρα της, δεν μπορεί να γυρίζει ανέμελα όπως τα άλλα παιδιά της ηλικίας της, καθώς χρησιμοποιεί μπαστούνι, ώστε να μπορεί να εντοπίζει εμπόδια, που δεν βρίσκονται στο περιορισμένο οπτικό της πεδίο.
Τα έργα ανάπλασης της Λεωφόρου Ελλάδας στην Πάφο περιελάμβαναν και λωρίδες γνωστές ως οδηγοί όδευσης τυφλών, γιατί πάνω απ’ όλα θέλουμε να θεωρούμαστε Ευρώπη (η Πάφος άλλωστε υπήρξε και Πολιτιστική Πρωτεύουσα της ηπείρου, είναι γνωστό ότι ο πολιτισμός τρέχει απ’ τα μπατζάκια του Φαίδωνα). Μόνο που πολιτισμός μας δεν φαίνεται μόνο από τις συναυλίες και τα εικαστικά αλλά και με τη συμπεριφορά μας απέναντι στους συνανθρώπους μας με κάποια μορφή αναπηρίας, που κάνει τα απλά, καθημερινά πράγματα για μας, για εκείνα μια αληθινή δοκιμασία. Στο πλαίσιο λοιπόν μιας καθαρά κυπριακής πατέντας στις ειδικές λωρίδες με την ανάγλυφη επιφάνεια που χρησιμοποιούν τα άτομα με προβλήματα όρασης για τον περίπατό τους... φύτρωσαν κολώνες της ηλεκτρικής, του καθαρά ενδημικού είδους που απαντάται στη χώρα της προχειρότητας, της αναλγησίας και του “έλα μωρέ σιγά πως κάνεις έτσι”.
Και εύλογα αναρωτιέται η νεαρή μητέρα. Πώς θα αφήσει την κόρη της να νιώσει έστω και για λίγο ανεξάρτητη, όταν και μια απλή βόλτα στο πεζοδρόμιο μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη σωματική της ακεραιότητα και μάλιστα από τη λωρίδα-οδηγό, που υποτίθεται πως θα την προστατεύει; “Δεν υπάρχουν μελέτες; Δεν υπάρχει κάποιος υπεύθυνος να τα ελέγχει αυτά;” ρωτάει προς πάσα κατεύθυνση η Γιώτα. Φυσικά και υπάρχουν, Γιώτα μου. Όμως για να quotάρω κι έναν γνωστό ντόπιο δικηγόρο, This is Cyprus. Το νησί όπου κάποιος διαπιστώνει ότι υπάρχει μια κολώνα στη λωρίδα για τους τυφλούς και... κρύψε να περάσουμε. Δεν είναι δική μου δουλειά. Δεν είμαι εγώ υπεύθυνος. Νόμιζα πως η κοτλέ λωρίδα είναι διακόσμηση. Ε σιγά, θα χτυπήσει την κολώνα με το μπαστούνι και θα την αποφύγει. Σαν να τους ακούω. Επειδή τις ίδιες μαλακίες τις ακούμε χρόνια τώρα. Όχι μόνο γι’ αυτό. Για κάθε “παράλειψη”, “λάθος” ή “κακοτεχνία” που σχεδόν πάντα έχει να κάνει με την εξυπηρέτηση ατόμων με αναπηρία. Διόρθωση. Όχι “εξυπηρέτηση”, ούτε “βοήθεια”, ούτε “διευκόλυνση” ή γαμημένη ελεημοσύνη. Υποχρέωση. Κεκτημένο δικαίωμα. Σας λέει κάτι αυτό;
Η Γιώτα έστειλε απανωτά μηνύματα στον Δήμαρχο Πάφου, από τον οποίο λάμβανε μονολεκτικές, τις λες και αγενείς, απαντήσεις. Βλέπετε, ο κατά τ’ άλλα λαλίστατος Φαίδωνας ήταν απασχολημένος εκείνη την περίοδο με σοβαρότερα θέματα, όπως π.χ. με το να υπερασπίζεται τις ταρζανιές δημοτικών συμβούλων, που κατεβάζουν την τουρκική σημαία από διεθνή ποδηλατική οργάνωση, που πιθανότατα δεν θα ξαναπατήσουν ρόδα στο χωριό-τσιφλίκι του. Μετά από επίμονες προσπάθειες, μέχρι και επιστολή στην Επίτροπο για τα Δικαιώματα του Παιδιού έστειλ, η Γιώτα ενημερώθηκε πως το πρόβλημα λύθηκε. Με μια πατέντα εξίσου “άσιλα κυπριακή” με τις λωρίδες μετ’ εμποδίων:
Ναι, μετακίνησαν τα πλακάκια με το σκεπτικό ότι η λωρίδα θα χρησιμεύει και ως πίστα εκπαίδευσης στο σλάλομ.
Δεν είναι να λατρεύεις την κυπριακή εφευρετικότητα; Γι’ αυτό σας λέω, αδικούμαστε περιορισμένοι σ’ αυτή τη γωνιά της Μεσογείου. Με τόση εξυπνάδα έπρεπε να διευθύνουμε από NASA και πάνω...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Ελπίδα Ιακωβίδου: Βρέθηκε σε εκδήλωση στη Λευκωσία με την πρώην σύντροφο του Τζώνη Καλημέρη
• Αερόσακοι Takata: Πώς απαντούν οι αντιπροσωπείες αυτοκινήτων για τις χρεώσεις στον έλεγχο;
ΠτΔ στο Economist: Φάρος ελπίδας για την περιοχή η επανένωση Κύπρου
Μια ανεξάρτητη και επανενωμένη Κύπρος είναι καίριας σημασίας για την περιοχή μας, την Ευρώπη και τον κόσμο, ανέφερε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, κατά τον χαιρετισμό του στο 20ό ετήσιο συνέδριο του περιοδικού Economist, οι εργασίες του οποίου άρχισαν την Πέμπτη στη Λευκωσία, σημειώνοντας παράλληλα ότι η επανένωση της Κύπρου μπορεί να αποτελέσει φάρο ελπίδας και για την περιοχή
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
