Η είδηση πέρασε σχεδόν απαρατήρητη καθώς ελάχιστα media μπήκαν στον κόπο να την αναφέρουν κι αυτά ούτε καν mainstream. Ο πατέρας Στυλιανός, ο ιερέας που είχε καταδικαστεί για τη σεξουαλική κακοποίηση της μικρής θετής του κόρης, Έλενας Φραντζή και καθαιρέθηκε πολύ αργότερα όταν η ενήλικη Έλενα αυτοκτόνησε, απεβίωσε μετά από χρόνια μάχη με τον καρκίνο, γράφοντας έτσι την τελευταία πράξη ενός δράματος που είχε ξεκινήσει να ξετυλίγεται πριν από περίπου τριάντα χρόνια.
Τότε που ένα μικρό κορίτσι, η Έλενα έτρεφε απόλυτη εμπιστοσύνη στον ιερέα ανάδοχο πατέρα της που την είχε πάρει υπό την προστασία του και την είχε εντάξει στην οικογένειά του. Και γιατί όχι; Ο άνθρωπος δεν ήταν απλά παπάς, ήταν σχεδόν Θεός για τη μικρή κοινότητα που ζούσαν: όλοι τον αγαπούσαν, τον σέβονταν, φιλούσαν το έδαφος που περπατούσε. Γι’ αυτό και όταν έμπαινε τη νύχτα στα δωμάτιο της και την άγγιζε κάτω χαμηλά ή έτριβε τα γεννητικά του όργανα πάνω στο μικροσκοπικό της σωματάκι, εκείνη πίστευε ότι ήταν από αγάπη. Ή θέλημα Θεού. Όταν αργότερα, ενήλικη πλέον, βρήκε το θάρρος να τον καταγγείλει όλο το χωριό στάθηκε στο πλευρό του ενώ την ίδια την έφτυσαν, της πέταξαν μπουκάλια, την αποκάλεσαν πουτάνα και πρεζόνι. Εκείνος μπήκε μεν φυλακή αλλά αποφυλακίστηκε και αποκαταστάθηκε στα μάτια του κόσμου αλλά και της Εκκλησίας. Εκείνη κατεστραμμένη, απαξιωμένη, με σοβαρά ψυχολογικά και εξαρτήσεις, πέθανε μόνη και ξεχασμένη όπως έζησε από τη μέρα που της στέρησαν την παιδική της ηλικία.
Η αυτοκτονία της νεαρής Έλενας Φραντζή τον Μάρτιο του 2018 προκάλεσε απανωτά σοκ σε μια συνήθως χοντρόπετση κοινωνία και το ανάλγητο κράτος που η ίδια δημιούργησε και συντηρεί, κυρίως για το θλιβερό ιστορικό του θύματος: Γόνος μιας ήδη κατεστραμμένης οικογένειας (ο παππούς της είχε σκοτώσει τη γιαγιά της μπροστά στα μάτια της έφηβης τότε μητέρας της, η τελευταία είχε χρόνια προβλήματα με αλκοόλ και ναρκωτικά) η Έλενα από τα τρία μέχρι τα δέκα της έπεσε θύμα σεξουαλικής κακοποίησης από τον ιερωμένο Στυλιανό Σάββα, στην οικογένεια του οποίου τοποθετήθηκε έπειτα από την αφαίρεση της επιμέλειας από την εθισμένη μητέρα της. Η Έλενα μίλησε για πρώτη φορά στα δέκα της για τα όσα ζούσε πίσω απ’ την κλειστή πόρτα του δωματίου της. Έγινε καταγγελία στο Γραφείο Ευημερίας όμως η υπόθεση μπήκε στο αρχείο και ο φάκελος χάθηκε. Ενήλικη πια, στα 20 της, η Έλενα βρήκε ξανά το θάρρος να καταγγείλει τον παπά αλλά και την παπαδιά που γνώριζε κι επιπρόσθετα την κακοποιούσε σωματικά, πολύ αργότερα ως κατεστραμμένη νεαρή γυναίκα που πάλευε καθημερινά με τους δικούς της δαίμονες - απόρροια μιας κλεμμένης παιδικής ηλικίας από εκείνους που υποτίθεται πως θα τη φρόντιζαν.
Στη δίκη όλο το χωριό στάθηκε στο πλευρό του παπά ενώ η Έλενα εισέπραξε μόνο χυδαίες ύβρεις, χλευασμό και απειλές για τη ζωή της. Ο παπα-Στυλιανός καταδικάστηκε τελικά σε 18μηνη φυλάκιση ενώ... αθωώθηκε από την Ιερά Σύνοδο που έκρινε πως το αδίκημα του συγκυλισμού (θρησκευτικός όρος για την ερωτική πράξη χωρίς συνουσία) δεν είναι τόσο σοβαρό ώστε να επισύρει καθαίρεση. “Ο ιερέας δεν κατηγορείται ούτε για μοιχεία ούτε για πορνεία αλλά για «συγκυλισμό» είχε πει ο Κύκκου Νικηφόρος στην επίμαχη συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου στις 25 Ιουνίου 2015 (σύμφωνα με τα πρακτικά που έβγαλε στη φόρα ο Φιλελεύθερος), άσχετα εάν ο ιερέας “συγκυλίστηκε” με ένα 4χρονο κορίτσι!
Και σαν να μην έφτανε αυτό, μετά την αποφυλάκισή του ο ιερέας επέστρεψε στους Εργάτες όπου συνέχισε να λειτουργεί ως να μην συνέβη τίποτα, οι κάτοικοι τον υποδέχθηκαν ραίνοντάς τον με ροδοπέταλα ενώ στην εκκλησία του χωριού έλαβε πανηγυρική(!) θεία λειτουργία όπου ο Μητροπολίτης Ταμασού Ησαΐας τον παρουσίασε ως μάρτυρα(!) που ο Θεός τον υπέβαλε σε δοκιμασίες. Ο ίδιος ο καταδικασθείς συνέχισε να αποτελεί ένα εξαίρετο μέλος της κοινότητας συμμετέχοντας σε σχολικές γιορτές και ποζάροντας σε φωτογραφίες με μικρά παιδιά.
Μετά τον θάνατο της Έλενας η Εκκλησία τον έχωσε σε γυναικείο μοναστήρι ενώ ο ίδιος και η παπαδιά πήραν σβάρνα τα ΜΜΕ δηλώνοντας την αθωότητά του και εκτοξεύοντας λάσπη προς το θύμα χωρίς φυσικά η Έλενα να μπορεί πλέον να υπερασπιστεί τον εαυτό της - ήταν απασχολημένη με το να σαπίζει στον πρόωρο τάφο της όπου την έστειλαν οι υποτιθέμενοι προστάτες της. Περίπου ένα μήνα μετά την αυτοκτονία της και μετά από ένα πρωτοφανές για τα κυπριακά δεδομένα κύμα αντιδράσεων από τους πολίτες, η Ιερά Σύνοδος αναγκάστηκε να καταπιεί τα περί συγκυλισμού και να καθαιρέσει -απρόθυμα είναι η αλήθεια- τον παπα-Στυλιανό “καθαρίζοντας” έτσι τον δικό της λεκέ (ή τουλάχιστον αυτό πιστεύει) από μια βρωμιά που θα μείνει πάνω μας για πολύ περισσότερο απ’ όσο νομίζουμε.
Με τον θάνατο του ιερέα γράφτηκε ο επίλογος μιας υπόθεσης που αν και σίγουρα οι οικείοι του, το σινάφι, οι λογής υπερασπιστές του και φίλα διακείμενα MME θα ήθελαν πολύ να ξεχάσουμε, δυστυχώς για όλους αυτούς παραμένει μια σταθερή, θλιβερή, υπενθύμιση πως την Έλενα την πρόδωσαν όλοι: γονείς, συγγενείς, κηδεμόνες, κράτος, εκκλησία, θεσμοί, media η ίδια η γαμημένη “ενάρετη”, “φιλεύσπλαχνη” και “θεοσεβούμενη” κοινωνία.
Η Έλενα πέθανε μόνη, ακριβώς όπως έζησε το μεγαλύτερο μέρος της σύντομης ζωής της. Της το χρωστάμε να μην την ξεχάσουμε. Είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει τώρα, μια κοινωνία που δεν έκανε τίποτα όταν έπρεπε...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Κλάδος σκυροδέματος: Πιο αποφασιστική κυβερνητική διαμεσολάβηση ζητούν οι εργαζόμενοι
• Παγκόσμιος συναγερμός: Αποκολλήθηκε μέρος του Ήλιου - Τι σημαίνει αυτό για τον πλανήτη μας
Αναστασιάδης-Χριστοδουλίδης: Από την «πατρική» στοργή, στον... «πατρικό» θυμό
Όταν στις 28 Φεβρουαρίου του 2023 ο Νίκος Χριστοδουλίδης ανέβαινε τον λόφο του προεδρικού με τη σύζυγο και τα παιδιά του, για την τελετή παράδοσης – παραλαβής της Προεδρίας της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον Νίκο Αναστασιάδη, το κλίμα ήταν άκρως οικογενειακό, με τον Νίκο Αναστασιάδη να βλέπει τον <διάδοχό> του με ύφος περήφανου πατέρα. Ο Νίκος Αναστασιάδης μάλιστα, αποκαλούσε τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη, <Νίκο μου>.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
