Το επίτευγμα αυτό θα ήταν αδιανόητο πριν από μερικά χρόνια, εξαιτίας της οργανωτικής δεινότητας των δύο μεγάλων κομμάτων, που διαθέτουν μηχανισμούς με εκλογική εμπειρία και τεχνογνωσία. Ο Νίκος Χριστοδουλίδης γνώριζε από την αρχή αυτή την αδυναμία και έδωσε ιδιαίτερη έμφαση σε αυτό το κομμάτι προκειμένου να καλύψει το κενό και να μπορέσει να αντεπεξέλθει στην πίεση που του ασκούσαν τα δύο μεγάλα κόμματα από αριστερά και δεξιά.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ 2023: Η λανθασμένη στρατηγική Αβέρωφ και η υποτίμηση του Μαυρογιάννη
Στελέχωσε το επιτελείο του με ανθρώπους που εργάστηκαν σε παλαιότερες εκλογικές αναμετρήσεις και με τη βοήθεια των οργανωτικών ομάδων του ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και άλλων συνεργαζομένων δυνάμεων, κατάφερε αθόρυβα να στήσει ένα αξιόλογο οργανωτικό τμήμα, το οποίο εκ του αποτελέσματος κρίνεται ως επιτυχημένο. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι πρώτευσε στα δύο μεγαλύτερα εκλογικά κέντρα (Λευκωσία και Λεμεσό), σάρωσε στη γενέτειρά του, Πάφο, γενέτειρα και του Αβέρωφ Νεοφύτου.
Στο οργανωτικό κομμάτι έδωσε ρέστα και το ΑΚΕΛ, το οποίο κινητοποιήθηκε έντονα, μέχρι το τελευταίο χωριό, παρά το γεγονός ότι ουσιαστικά μπήκε τελευταίο στην προεκλογική κούρσα. Η υποψηφιότητα Μαυρογιάννη ξεκίνησε από πολύ χαμηλές δημοσκοπικές επιδόσεις το καλοκαίρι αλλά είχε μια σταθερή ανοδική τάση, η οποία στο τέλος επιβεβαιώθηκε στην κάλπη, παρά το πολύ χαμηλό βαρομετρικό στην παράσταση νίκης.
Η νίκη Μαυρογιάννη αποδίδεται στον επαναπατρισμό ψηφοφόρων του ΑΚΕΛ, που απείχαν από τις βουλευτικές εκλογές του 2021. Επίσης, φαίνεται ότι ο Ανδρέας Μαυρογιάννης είχε εισροές και από άλλους κομματικούς χώρους, ενώ περιόρισε ουσιαστικά τις διαρροές προς Αχιλλέα Δημητριάδη και Νίκο Χριστοδουλίδη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΑΝΑΛΥΣΗ Themaonline: H νίκη Χριστοδουλίδη, η έκπληξη Μαυρογιάννη και το δίλημμα στον ΔΗΣΥ
